สายน้ำและบ้านเก่า...ระหว่างเรากับเดอะ เลจเจนด์ แม่กลอง

ร้อยตะวันพันดาว

ดีกรีของบ้านเก่าหลังนี้ไม่ธรรมดา เพราะเป็นบ้านตึกหลังแรกของ อ.แม่กลอง เจ้าของคือขุนทวีราชทรัพย์ (ผัน โกมลมน) พระคลังข้างที่ประจำเมืองราชบุรี โดยสร้างขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 6 จากช่างฝืมือชาวจีนที่มาลงแรงร่วมใจกันเนรมิตสถาปัตยกรรมผสมผสานระหว่างไทยและตะวันตกให้ดูสง่างามริมแม่น้ำท่าจีน

เย็นย่ำ เรือขายขนมถังแตกแวะเวียนเข้ามาหา...

กลางค่ำกลางคืนยังมีเรือแจวลำเล็กๆ พาชาวบ้านฝ่าความมืดมาตกกุ้งแม้น้ำอยู่ใกล้ๆ...

หรือถ้าอยากไปเที่ยวอัมพวา นั่งเรือลัดคลองเข้าไปแป๊บเดียว อัมพวาก็เขยิบเข้ามาใกล้ให้เพลิดเพลิน แถมได้อารมณ์แปลกใหม่อีกต่างหากตรงที่ต้องนั่งเรือไปนี่แหละ ได้บรรยากาศเหมือนคนอยู่ริมฝั่งน้ำจริงๆ

แม้โลเกชันของรีสอร์ตนี้ไม่ได้อยู่ใจกลางอัมพวาซึ่งเป็นสถานที่ท่องเที่ยวยอดฮิตของ จ.สมุทรสงคราม แต่คุณรู้ไหมว่าที่นี่กลับเป็นอีกมุมหนึ่งซึ่งทำให้เราได้สัมผัสสายน้ำในวันที่อยากปิดสวิตช์ไม่รับรู้โลกภายนอกเมื่อต้องการพักผ่อนแบบเต็มอิ่ม ไม่ต้องกวนใจกับภาพคนเดินไปมาขวักไขว่พลุกพล่าน แล้วถ้าอยากไปเดินเล่นที่อัมพวากันจริงๆ ก็สามารถโดยสารเรือไปได้ เก๋กว่า ชิลกว่าอีกต่างหาก

ห้องพักของเดอะ เลจเจนด์ แม่กลอง แบ่งเป็น 3 แบบใหญ่ๆ ให้ได้เลือกสัมผัส เริ่มต้นจากเรือนทรงไทยโบราณทั้งเรือนอัมพวาและบางคนที ที่ดูหรูหราและอบอุ่นบนเรือนไม้ฝาปะกน เหมือนย้อนยุคสู่สมัยต้นรัตนโกสินทร์ สำหรับบ้านตึกหลังใหญ่ที่เรียกว่าเรือนแม่กลองนั้น ในนั้นแบ่งเป็นห้องพักตกแต่งสไตล์ไทยประยุกต์ ห้องพักชั้นบนสามารถมองเห็นวิวแม่น้ำ ส่วนโถงใหญ่ด้านล่างที่ให้ความรู้สึกเหมือนบ้านฝรั่งจากโคมระย้าและโซฟาแนวหลุยส์คือมุมพักผ่อนนอนเล่นที่ทำได้สารพัดกิจกรรมในวันพักผ่อน...อ่านหนังสือ พูดคุย หรือเอนกายฟังไอพอดคนเดียวเงียบๆ

ถัดจากบ้านตึกฝรั่งอย่างเรือนแม่กลอง ตรงกลางเป็นสวนสวย ริมน้ำโดดเด่นด้วยศาลาหลังใหญ่ไว้นอนเอกเขนกรับลมที่พัดมาบ้างหายไปบ้างในช่วงหน้าร้อนจากอิทธิพลของลมทะเลที่พัดเข้ามาเป็นช่วงๆ ไม่ไกลกันนักเป็นร้านอาหารบ้านขุนทวี ทุกมื้อฝากท้องไว้ที่ร้านนี้เพราะนอกจากรสชาติดีแล้ว ราคาอาหารแต่ละจานยังจับต้องได้ไม่แพงจนเกินไปอีกด้วย

ฉันชอบบรรยากาศยามโพล้เพล้ของที่นี่มากที่สุด ในเวลาที่สายน้ำกำลังจะกลับคืนสู่ความเงียบสงบอีกครั้ง สายลมเย็นพัดมาแผ่วเบา แสงสีทองของดวงตะวันกำลังจะลาลับขอบฟ้าลงไปทุกที แม้รอบกายกลืนเข้าสู่ความมืด แต่เรากลับพบว่าในความมืดนั้นกลับมีเสน่ห์ของแสงไฟจากเรือแจวลำเล็กวูบไหวไปมา เสียงพูดคุยเล่าขานความสุขท่ามกลางฉากตระการตาที่สุดของวัน เมื่อเบื้องหน้าคือสายน้ำและฉากหลังเป็นบ้านเก่า ไม่ต้องสาธยายเลยว่า ณ เวลานั้นผู้คนใต้ชายคาเดอะ เลจเจนด์ แม่กลอง จะได้ความสุขอัดแน่นอยู่เต็มหัวใจกันขนาดไหน