ณัฐชยา มั่งนิมิตร สุขที่ได้แสดง

โดย...โจ เกียรติอาจิณ/ภาพ ประกฤษณ์ จันทะวงษ์

แดดร่มลมตก เรามีนัดกับสาวตาสวย ยิ้มหวาน แถมยังมีชื่อเล่น น่าหม่ำซะด้วยอ่ะ

“โดนัท” ณัฐชยา มั่งนิมิตร พกพาความน่ารักสดใสมาทักทายเรา หลังเธอเสร็จสิ้นจากการเรียนที่คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

ปีนี้ โดนัทขึ้นชั้นปีที่ 3 เธอเลือกเรียนวิชาเอกการละคร เพราะส่วนตัวชอบแสดงและอยากเป็นนักแสดง ขณะเดียวกันงานเบื้องหลังเธอก็สนใจ นั่นจึงทำให้สาวสวยจาก จ.อ่างทอง มุ่งมั่นที่จะเดินตามฝัน

“อยากเรียนคณะนี้ตั้งแต่แรกแล้วละค่ะ ก็เลยเลือกสอบตรง ตอนที่เรียนมัธยม (ต้นปลาย) ที่โรงเรียนอ่างทองปัทมโรจน์วิทยาคม หนูชอบทำกิจกรรมค่ะ เป็นพิธีกร เล่นละคร เล่านิทาน ครูให้ทำหนูทำหมดเลยค่ะ ซึ่งตรงนั้นมันก็เลยทำให้หนูค้นพบตัวเองว่าหนูชอบการแสดงและกล้าที่จะแสดงออก”

มาเรียนปี 1 โดนัทสนุกที่ได้เจอเพื่อนใหม่ๆ สังคมใหม่ๆ รวมถึงกิจกรรมสนุกและท้าทายความสามารถ ก็มีมาให้เธอได้ลองทำไม่ขาด

“เข้ามาก็ได้เป็นดรัมเมเยอร์ของคณะ กีฬาเฟรชชีเลยค่ะ สนุกนะ แต่ก็เหนื่อย โชคดีที่หนูเคยผ่านกิจกรรมแบบนี้มาก่อน มันก็เลยไม่ยากเท่าไหร่ จากนั้นก็ได้เริ่มแสดงที่มีสเกลที่ใหญ่ขึ้น ตื่นเต้นสุดๆ ก็ตอนได้เป็น Understudy หรือนักแสดงแทน พี่แมท (ภีรนีย์ คงไทย นางเอกช่อง 3) ละครคณะ 2 เรื่อง ในกรณีที่พี่แมทไม่สามารถขึ้นแสดงได้ หนูก็ได้แสดงแทน หรือพี่แมทแสดงรอบสื่อ หนูก็จะได้แสดงรอบปกติ เป็นเรื่องที่น่าภูมิใจสุดๆ สำหรับหนู ณ ตอนนั้นแล้วค่ะ เพราะไม่ใช่ทุกคนที่จะได้โอกาส เมื่อหนูได้รับโอกาส หนูก็ต้องเต็มที่กับมัน ซึ่งไม่ใช่แค่เรื่องนี้เรื่องเดียวนะคะ ทุกเรื่องเลยค่ะ ถ้าโอกาสมาถึง ก็ต้องเต็มที่กับการทำหน้าที่ของตัวเอง ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไง อย่างน้อยๆ มันคือสิ่งที่หนูได้ลองทำแล้ว”

เช่นเดียวกับโอกาสที่เธอเข้าชิงมงกุฎมิสไทยแลนด์เวิลด์ปีล่าสุด โดนัทก็ได้แสดงศักยภาพบวกกับความสวย ความสามารถ ไหวพริบ จนมีชื่อติด 20 สาวงามรอบสุดท้าย

และเธอก็ไม่ปล่อยให้โอกาสนั้นหลุดมือไป เมื่อสาววัย 20 โปรยเสน่ห์ด้วยการส่งยิ้มหวาน จนมัดใจพี่ๆ น้าๆ สื่อมวลชน คว้ารางวัลขวัญใจช่างภาพสื่อมวลชนกลับบ้าน สมราคาสาวยิ้มสวยที่สุดในหมู่เพื่อนๆ นางงาม

ในการประกวดความงามครั้งนี้ โดนัทบอกว่าได้นำวิชาการละครมาปรับใช้เยอะทีเดียว ตั้งแต่การยืน การนั่ง การโพสท่าถ่ายภาพ บุคลิกภาพที่ต้องเป๊ะเวลาออกหน้าสื่อ ตลอดจนการพูดการจา หรือให้สัมภาษณ์ ขาดไม่ได้ก็คือความกล้าแสดงออกและความเป็นธรรมชาติที่ถือเป็นทีเด็ด ซึ่งทำให้เธอมีชัยกลับบ้าน

“หนูว่าการแสดงมันสนุกและท้าทายตรงที่หนูได้แสดงในบทบาทที่ไม่ใช่ตัวหนูเลย แต่หนูต้องแสดงออกมาผ่านสีหน้า อารมณ์ ท่าทาง โดยให้ผู้ชมเข้าใจในสารที่หนูกับสื่ออยู่ ทุกอย่างมันต้องออกมาจากข้างใน หนูว่าทุกครั้งที่หนูได้แสดง หนูมีความสุขค่ะ ไม่ว่าจะบทเล็กหรือบทใหญ่ ตัวประกอบหรือตัวนำ หนูว่าการแสดงมันเป็นศาสตร์ที่มีเสน่ห์น่าค้นหานะ ใครไม่เคยลองก็คงไม่รู้หรอกค่ะ”

รางวัลแห่งความภูมิใจ

“ตอน ม.5 หนูชนะเลิศรางวัลสุนทรพจน์ระดับประเทศของ กกต.เป็นรางวัลที่หนูภูมิใจสุดๆ ค่ะ (ยิ้มหน้าบาน) หนูชนะระดับประเทศเลยนะคะ (ยิ้มไม่หุบ) เป็นสุนทรพจน์รณรงค์การเลือกตั้ง มาประกวดที่โรงเรียนหอวัง มีอาจารย์แม่ (รศ.ดร.สุนีย์ สินธุเดชะ) เป็นกรรมการ กว่าจะได้รางวัลต้องผ่านระดับจังหวัด แล้วก็มาระดับภาค ซึ่งตอนนั้นหนูก็ภูมิใจแล้วนะ แต่พอได้ชนะระดับประเทศภูมิใจสุดๆ แล้วค่ะ”

ขาคาราโอเกะ

“ชอบร้องเพลงค่ะ ชอบมากกกกก รู้ว่าเสียงไม่ดี แต่ชอบร้อง ชอบร้องกับคุณพ่อ ก็จะเป็นขาคาราโอเกะกับคุณพ่อ เพลงที่ชอบร้องบ่อยๆ คือ “ฤดูที่แตกต่าง” (บอย โกสิยพงษ์) เพลงนี้มีความหมายดีค่ะ ให้กำลังใจตัวเอง เวลาที่รู้สึกท้อ กำลังใจกลับคืนมาเลยนะ วันนี้แพ้ก็ยังมีวันหน้า คนเราไม่แพ้เสมอไปหรอกค่ะ วันนี้อาจจะไม่ใช่วันของเราแค่นั้นเอง หนูเชื่ออย่างนั้นนะ”