ก๋วยเตี๋ยวห้อยขาเมืองสองแคว ดังไกลถึงแอลเอ

โดย...ภูเบศวร์ ฝ้ายเทศ

ผมมีโอกาสได้มาแวะชิม “ก๋วยเตี๋ยวห้อยขา” ตำนานความอร่อยของเมืองพิษณุโลก (เป็นครั้งแรก) หลังจากญาติผู้ใหญ่ได้ชวนมา เพราะเขาบอกว่าเคยไปกินมาแล้วที่ลอสแองเจลิส (แอลเอ) ในสหรัฐ ที่นั่นเขาดังและขายดีมาก จึงอยากมาลองกินร้านต้นตำรับที่ จ.พิษณุโลกด้วยว่าจะอร่อยเหมือนกันมั้ย!

ร้านก็หาไม่ยากครับ เพราะตั้งอยู่ริมแม่น้ำน่านฝั่งเดียวกับวัดพระศรีรัตนมหาธาตุวรมหาวิหาร หรือที่เรียกกันว่า “วัดใหญ่” ที่ประดิษฐานพระพุทธชินราช พระพุทธรูปที่ได้รับการยกย่องว่าสวยงามที่สุดในประเทศไทยนั่นแหละครับ โดยขับรถตรงเข้ามาไม่ถึง 100 เมตร ก็จะมองเห็นร้านก๋วยเตี๋ยวห้อยขาอยู่สองร้านติดกัน

ร้านแรกชื่อ “พิษณุโลกสองแคว” เปิดขายมานานเกือบ 20 ปีแล้ว ส่วนร้านที่สองชื่อ “ริมน่าน” เปิดขายมาได้ประมาณ 6 ปี แต่มีร้านสาขาอยู่ที่แอลเอ และยังมีบุคคลดังรวมทั้งเหล่าดาราจำนวนมาก ต่างพากันแวะเวียนมาร้านนี้

ยังไม่หมดนะครับ! เพราะถัดจากสองร้านนี้ไปประมาณ 50 เมตร ก็ยังมีก๋วยเตี๋ยวห้อยขาอีกสองร้านคือ “ป้ากฐิน” ซึ่งเป็นร้านต้นตำรับเจ้าแรกขายมาตั้งแต่ปี 2500 ถึงปัจจุบันก็ 56 ปีแล้ว ส่วนใกล้กันชื่อร้านต้นน้ำ ร้านนี้เขาเปิดขายมาได้ประมาณ 4 ปี ใครอยากนั่งห้อยขากินร้านไหนก็เลือกตามใจชอบนะครับ

ส่วนตัวผมเองครั้งนี้ มีโอกาสได้นั่งห้อยขากินที่ร้านริมน่าน ซึ่งเป็นร้านไม้ทรงไทยยกพื้น หลังคาสูงมีลมพัดเย็นสบาย เมนูที่เห็นก็มีหลากหลายทั้งเส้นเล็กน้ำต้มยำสุโขทัย หมี่ซั่วแห้งน้ำหมู น้ำตกหมู หรือบะหมี่โบราณน้ำต้มยำ ธรรมดา 30 พิเศษ 35 ส่วนออเดิฟร์ก็จะมีขนมปังหน้าหมู ข้าวตังหน้าตั้ง เกี๊ยวหมูทอดกรอบ เต้าหู้ทอด ลูกชิ้นหมูลวกจิ้ม และขนมถ้วยโบราณ เป็นต้น สนนราคา 20-30 บาท

ส่วนเครื่องดื่มนั้นมีชาเขียวใส่นม กาแฟเย็นโบราณ ชามะนาว โอเลี้ยง น้ำเก๊กฮวย น้ำลำไย น้ำกระเจี๊ยบใส่พุทราจีน ฯลฯ แก้วละ 15-25 บาท โดยร้านเขาเปิดขายทุกวันตั้งแต่ 09.00-16.00 น. อ้อ...เกือบลืมบอก! จอดรถข้างร้านนี้มีเก็บตังค์ 20 บาท เป็นของเจ้าอื่นมาเช่าที่รับฝาก ไม่ใช่ที่จอดรถของร้านริมน่านนะครับผม

คน “พิดโลก” เล่าให้ฟังว่า สมัยก่อนร้านก๋วยเตี๋ยวอยู่ฝั่งเดียวกับแม่น้ำน่าน โดยหน้าร้านจะอยู่ติดถนน ส่วนหลังร้านก็จะยื่นออกไปในแม่น้ำ พื้นที่มีจำกัดเขาจึงประหยัดด้วยการใช้ไม้กระดานแผ่นเดียว วางพาดยาวทำเป็นโต๊ะและที่นั่งตรงระเบียงด้านหลัง ลูกค้ามากินก็จะนั่งกันเป็นแถวแล้วยื่นเท้าห้อยออกไป เลยเป็นที่มาของคำว่า “ก๋วยเตี๋ยวห้อยขา”

ผมถือโอกาสกินไปพร้อมกับชมวิวแม่น้ำน่าน ที่มีเรือโยงบรรทุกสินค้าล่องผ่านเป็นขบวนยาวสมัยนั้น ต่อมาทางเทศบาลฯ ต้องการจัดระเบียบสองริมฝั่งแม่น้ำ จึงได้สั่งบ้านเรือนร้านค้าที่เคยมีอยู่ให้ย้ายออกไป

สำหรับก๋วยเตี๋ยวห้อยขา “ริมน่าน” ที่แม้เปิดมาได้ 6 ปีแต่กลายเป็นร้านขายดีอันดับ 1 เจ้าของคือ “คุณแดง” ทำงานที่สรรพากร จ.พิษณุโลก เธอมองเห็นโอกาสตรงนี้เลยต่อยอดแนวคิด ออกแบบตกแต่งร้าน รวมทั้งคิดค้นสูตรก๋วยเตี๋ยว และเมนูต่างๆ เพิ่มเติมจนเป็นที่ถูกปากลูกค้า และมีชื่อเสียงโด่งดังจนทุกวันนี้

ทั้งนี้หลังจากอิ่มท้องที่ร้านริมน่าน ก็ฉวยโอกาสไปนั่งห้อยขากินต่อที่ร้านพิษณุโลกสองแคว เพราะอยากรู้ความแตกต่าง แต่พอเห็นชามก๋วยเตี๋ยวตั้งตรงหน้าก็แทบช็อก เพราะเขาให้เยอะเหลือเกินครับ แต่ก็ไม่แพงแถมอร่อยด้วย ความจริงตั้งใจจะไปซื้อใส่ถุงกินต่อมื้อเย็น ที่ร้านป้ากฐินกับร้านต้นน้ำด้วย แต่พอคิดอีกทีทั้งวันซัดแต่ก๋วยเตี๋ยวคงไม่ไหวแน่ ก็เลยว่าจะมานั่งห้อยขากินในโอกาสต่อไปดีกว่า

สุดท้าย! อยากแนะนำขนม “บ้าบิ่นมะพร้าวอ่อน” ตรงหน้าร้านก๋วยเตี๋ยวห้อยขาพิษณุโลกสองแคว เขาทำอร่อยมาก และสดวันต่อวัน มีเผือก ใบเตย และดั้งเดิมสูตรจากอยุธยา รสชาติหอมหวานมัน กรอบนอกนุ่มในกำลังดี

โอ้โห...ถ้าใครพลาดซื้อกินเนี่ย! เสียดายแย่เลยนะครับ