รักบี้หนุ่มเยาวชนคนเข้ม “ฐิติรัชช กลิ่นพงษา”

โดย...น้องสาวตัวร้าย / ภาพ วีรวงศ์ วงศ์ปรีดี

พอได้ยินว่าเป็นหนุ่มวชิราวุธวิทยาลัย เป็นนักรักบี้ทีมชาติ อายุ 22 และยังคงสวมชุดนักศึกษาอยู่ แค่นี้น้องสาวก็ปลื้มจิตแล้วล่ะค่ะ

นัดพบ “ฐิติรัชช กลิ่นพงษา” ที่ร้านเกรย์ฮาวด์ สาขาสยามเซ็นเตอร์ จิบชามะนาวนั่งคุยเพลินถึงสิ่งที่เขาเป็น วิชาที่เขาเรียน สถาบันที่เขาอยู่ และกิจกรรมที่เขาหลงรักเข้าเส้น ด้วยอยากรู้ว่าหนุ่มนักกีฬาในช่วงวัยนักศึกษาจัดการชีวิตอย่างไร

ฐิติรัชช หรืออ้าย เป็นคนเงียบๆ หน้าตากวนๆ แอบดุเล็กๆ แต่พอได้เริ่มคุยกันแล้ว เขาดูผ่อนคลายและปล่อยอารมณ์สบายมากขึ้น “ผมเกิดที่อุดรธานีครับ เพราะคุณพ่อรับราชการอยู่ที่นั่นในช่วงที่คุณแม่ตั้งครรภ์พอดี ผมเป็นลูกชายคนเล็ก มีพี่สาว 1 คน เริ่มย้ายเข้ามาเรียนต่อในกรุงเทพฯ ตอนอนุบาล 2 จนปัจจุบัน

ชีวิตตอนเด็กเป็นคนซนมาก ไม่ยอมกินข้าวกินปลาครับ เพราะเอาแต่เล่นอย่างเดียว ชีวิตเริ่มมาเปลี่ยนแปลงตอนเข้าโรงเรียนวชิราวุธวิทยาลัย โรงเรียนประจำในช่วงประถม 3 เรียนจนถึงมัธยม 6 ผมต้องดูแลตัวเองตั้งแต่เด็กจนโต” อ้ายแนะนำตัวเรียบง่าย อธิบายครบถ้วนดี

ในชุดนักศึกษามหาวิทยาลัยกรุงเทพ เราอ่านไม่ออกว่าเขาเรียบร้อย เกเร หรือดีเด่นอย่างไร ที่แน่ๆ เขามีพรสวรรค์ก้าวเป็นแชมป์รักบี้ และทำหน้าที่เยาวชนทีมชาติมาหลายปี ด้วยเพราะวินัยและหัวใจรักในการกีฬาที่เริ่มมาตั้งแต่โรงเรียนลูกผู้ชาย

“ผมเรียนประถมมัธยมที่วชิราวุธวิทยาลัย เป็นเวลา 10 ปี รักและผูกพันกับสถาบันมากครับ ตอนประถมอาจารย์จะมีบทบาทในการดูแลเป็นปกติ พอถึงมัธยม เรามีรุ่นพี่คอยคุม ดูแล และจัดการระบบร่วมกัน ถ้าใครทำผิดต้องทำโทษ แต่เวลาทำโทษไม่ได้ทำโทษแค่คนเดียว จะต้องโดนทำเป็นแก๊ง นั่นยิ่งทำให้เรารักกัน บอกได้เลยว่าผมติดเพื่อนมาก เพราะอยู่กับพวกเขาตลอดเวลา เวลาหลักๆ ของผมเลิกเรียนวิชาการบ่าย ต่อด้วยเรียนดนตรีแล้วจบด้วยกีฬา และรักบี้คือชีวิตผม

ตอนนี้เรียนมหาวิทยาลัยกรุงเทพ คณะนิเทศฯ สาขาโฆษณา และยังคงเป็นนักกีฬารักบี้ให้กับทางมหาวิทยาลัย รวมถึงเป็นทีมชาติรุ่นเยาวชนด้วยครับ ช่วงที่แข่งผมจะซ้อมหนักหลังเลิกเรียนทุกวัน 3-4 ชั่วโมงตลอดหลายเดือน ไม่กระทบเวลาเรียนครับ

ในด้านการเรียน ผมชอบวิชา Copy Writing ได้ใช้ความสร้างสรรค์การคิดคำเจ๋งๆ โดนๆ เพื่อใช้ในการโฆษณา ผมเป็นคนชอบพวกคำพูดสั้นๆ อะไรที่โดนๆ ครับ วันว่างก็จะไปเจอเพื่อนบ้างตามโอกาส

ที่ผ่านมาถึงผมจะอยู่โรงเรียนประจำ แต่ผมก็สนิทกับครอบครัวผมมาก เราไปเที่ยวด้วยกันตลอด ที่บ้านเราจะถูกปลูกฝังกันมาตั้งแต่เด็กๆ เรื่องญาติพี่น้อง ต้องสนิทกัน ส่วนพี่สาวถึงเราจะมีทะเลาะกันบ้างแต่เราก็รักกัน กับคุณพ่อคุณแม่ ค่อนข้างจะปล่อยผมเป็นอิสระ แต่จะคอยดูอยู่ห่างๆ ไม่ให้นอกลู่นอกทาง ผมบอกและพูดคุยกับพ่อกับแม่ได้ทุกเรื่อง

ผมว่าตัวตนผมเป็นคนตลก พูดมาก จะไม่มีการโกรธหรืออารมณ์เสียเลย ชอบยิ้มตลอดเวลา และไม่ชอบอยู่เฉยๆ และเป็นคนติดเพื่อนมาก คนใกล้ตัวจะบอกผมว่า เป็นคนตลกปัญญาอ่อน พูดมาก แต่คนมองผมจากข้างนอกชอบหาว่าผมขี้เก๊ก ที่จริงแล้วผมหน้าตาอย่างนี้เองแหละ (หัวเราะ) ถ้าสนิทกันจะทราบว่าชิลมาก

ในทางหนึ่ง ผมเคยมีโอกาสแคสติ้งงานนายแบบติดสอยห้อยตามเพื่อนไป ไม่ตั้งใจก็เลยได้ถ่ายงานอยู่บ้าง ล่าสุดก็ได้งานโฆษณากาแฟเบอร์ดี้

ที่ผ่านมาผมภูมิใจที่สุดคือได้แชมป์รักบี้ตอน ม.3 แต่ถ้าเป็นเรื่องเสียใจที่สุด ทำพ่อแม่เสียใจเรื่องไม่ตั้งใจเรียนในตอนช่วงวัยเด็กๆ ครับ ผมว่าจุดอ่อนของผมบางทีผมอาจจะติดเพื่อนมากเกินไปครับ อาจจะเป็นเพราะผมเรียนโรงเรียนประจำมาตั้งแต่เด็ก เลยทำให้เวลาส่วนใหญ่จะอยู่กับเพื่อน ส่วนจุดแข็งของผมน่าจะเป็นเรื่องความอดทน ใจเย็น น่าจะได้มาจากการเล่นกีฬา เพราะว่ากีฬารักบี้ต้องใช้ความอดทนสูง เพราะในสนามมันจะมีการกระแทกกันแรง แต่ทุกคนต้องอดทนและใจเย็น เพราะมันคือกีฬา มันเลยทำให้ผมได้จากตรงนี้ด้วย

ในโลกของนักศึกษาทุกวันนี้ สำหรับผมมองว่าอิสระมาก แต่ว่าอิสระแบบต้องมีความรับผิดชอบด้วย เพราะมหา’ลัยเขาให้คุณรับผิดชอบตัวเองในการเข้าเรียน ถึงคุณจะอิสระแค่ไหน แต่ว่าก็ต้องรับผิดชอบตัวเองด้วยมากๆ

ผมมีความฝันในอาชีพคืออยากเปิดร้านอาหาร อยากทำธุรกิจส่วนตัวเป็นของตัวเอง และก็เพื่อนๆ เยอะ จะได้มีที่สังสรรค์ อย่างน้อยก็ได้ใช้ในสิ่งที่เรียนมาด้านโฆษณาในการทำธุรกิจด้วยครับ

ในโลกวัยนักศึกษาแบบของผมคงจะเป็นแนวรักอิสระ แต่ก็ยังคงอยู่ในขอบเขตของการรับผิดชอบตัวเองไปด้วย เพราะผมทั้งเรียนและต้องเล่นกีฬาให้ทางมหาวิทยาลัยและในฐานะเยาวชนทีมชาติครับ”

ท่ามกลางโลกภายนอก เขาตอบคำถามและยิ้มเท่ตลอดเวลา แต่ว่าไม่ใช่ในสนามแข่ง

ขอขอบคุณเกรย์ฮาวด์ คาเฟ่ สาขาสยามเซ็นเตอร์ เอื้อเฟื้อสถานที่