สุนทราภรณ์...ขอให้เหมือนเดิม

โดย...กบยูเนี่ยน / ภาพ คลังภาพโพสต์ทูเดย์

“ก่อนจากกัน คืนนั้นสองเรา แนบซบเนาเคล้าคลอพ้อพลอดภิรมย์ หวานล้ำบำเรอ เธอให้ชิดชม ฉันกอดเล้าโลม...ชื่นใจ”

ในอดีตเสียงเพลงของสุนทราภรณ์นั้น เรียกได้ว่าดังแทรกอยู่ในบ้านทุกบ้าน แม้แต่ตัว “กบยูเนี่ยน” เอง ที่ตอนเป็นเด็กก็เชื่อว่า น่าจะได้เคยเดินชนกองแผ่นเสียงกองใหญ่ของสุนทราภรณ์ที่ตั้งอยู่ในบ้านมาไม่มากก็น้อย จึงร้องและฟังเพลงสุนทราภรณ์มาจนโต โดยเฉพาะท่วงทำนองคุ้นหูแสนอ่อนหวานอย่างโบเลโร ควิก วอลซ์ ที่สอดเสียง “ขอให้เหมือนเดิม” ของคุณครูเอื้อ สุนทรสนาน ที่ยังก้องอยู่ในโสตประสาท

ทุกคราที่ได้ยินเพลงนี้ ก็เหมือนจะได้ลำดับยลไปถึงภาพชายหญิงอันสวยงาม แต่งกายด้วยชุดวิจิตรประณีต แลดูล้อกับแสงไฟสวยงามระยิบระยับ ต่างคนต่างเคลื่อนไหวร่างกายอย่างงดงามอยู่บนฟลอร์ลีลาศ สมัยนั้นเรียก “บอลรูม” ปัจจุบันแม้แทบหมดไปแล้ว หากก็เชื่อว่าจะมีคนรุ่นเก่าที่ยังชื่นชอบเพลงไทย และยังจำได้ถึงเสน่ห์ของเวทีลีลาศในสมัยนั้น

ครูเอื้อเป็นชาวสมุทรสงคราม (มีชีวิตอยู่ระหว่างปี 24532524) ท่านและเพื่อนร่วมกันก่อตั้งวงสุนทราภรณ์ ในปี 2482 หากการรวมกลุ่มของนักดนตรีเกิดขึ้นตั้งแต่ปี 2479 โดยเอื้อ สุนทรสนาน กับเพื่อนตั้งวงดนตรีชื่อ “ไทยฟิล์ม” ซึ่งเป็นวงดนตรีประจำของบริษัท ไทยฟิล์ม ของพระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าภาณุพันธ์ยุคล เมื่อไทยฟิล์มเลิกกิจการในปี 2482 ขณะนั้น วิลาศ โอสถานนท์ อธิบดีกรมโฆษณาการ ดำริให้มีวงดนตรีประจำกรม เอื้อ สุนทรสนานและเพื่อน จึงเข้ามาประจำเป็น วงหัสดนตรี กรมโฆษณาการ และเปลี่ยนชื่อวงเป็น วงดนตรีกรมประชาสัมพันธ์ ในเวลาต่อมา

เมื่อรับงานของทางราชการ จะใช้ชื่อวงว่า วงดนตรีกรมโฆษณาการ แต่เมื่อรับงานส่วนตัว (นอกเวลาราชการ) ท่านเห็นว่าไม่ควรใช้วงดนตรีราชการไปบรรเลงในงานเอกชน จึงเปลี่ยนใหม่เสียว่า วงดนตรีสุนทราภรณ์ โดยนำชื่อมาจากนามสกุลผสมกับชื่อคนรัก ซึ่งต่อมา คือ ภรรยาของท่าน อาภรณ์ (สุนทรสนาน)

ศิลปินรุ่นสร้างชื่อเสียง ประกอบด้วย มัณฑนา โมรากุล เลิศ ประสมทรัพย์ วินัย จุลละบุษปะ เพ็ญศรี พุ่มชูศรี ชวลี ช่วงวิทย์ วรนุช อารีย์ ศรีสุดา รัชตะวรรณ สมศักดิ์ เทพานนท์ รวงทอง ทองลั่นทม ม.ร.ว.ถนัดศรี สวัสดิวัตน์ มาริษา อมาตยกุล และบุษยา รังสี ฯลฯ เชื่อว่าหลายท่านคงจำได้

คุณครูเอื้อ เป็นผู้มีความสามารถหลายด้าน ทั้งการแต่งคำร้อง ทำนอง และการเล่นดนตรี โดยเฉพาะไวโอลินที่ขึ้นชั้นระดับปรมาจารย์ สำหรับการประพันธ์เพลง ได้ประพันธ์ร่วมกับหลายท่าน ส่วนใหญ่คือ ครูแก้ว อัจฉริยกุล ซึ่งจะเป็นคนแต่งคำร้อง และครูเอื้อเป็นผู้แต่งทำนอง

เพลงแรกที่ครูเอื้อร้องชื่อเพลงในฝัน เพลงในภาพยนตร์ “ถ่านไฟเก่า” ส่วนเพลงที่มีชื่อเสียงก็มากมาย ไม่ว่าจะเป็นขอให้เหมือนเดิม จุดไต้ตำตอ เสียแรงรักใคร่ นางฟ้าจำแลง พรานทะเล ฯลฯ รวมผลงานกว่า 2,000 เพลง เพลงสุดท้าย คือ พระเจ้าห้าพระองค์ พูดถึง 5 สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของท่าน ได้ร้องไว้ในช่วงท้ายของชีวิต บางช่วงบางตอนของการบันทึกเสียงต้องหยุด เพื่อผ่อนคลายเสียงและค่อยๆ ใช้วิธีบันทึกเสียงร้องต่อทีละท่อน หรือแม้แต่ทีละประโยคจนจบเพลง

บทความนี้จะลาไป พร้อมกับภาพคุ้นตาของครูเอื้อและไวโอลินคู่ใจ นั่นคือภาพที่ท่านยืนประจำวงอยู่หน้าวง คอนดัคท์หรือให้จังหวะการบรรเลง ขณะที่นักร้องชายหญิงผลัดเปลี่ยนขึ้นมาให้ความบันเทิงหน้าไมโครโฟน ภาพแห่งความรื่นรมย์นี้ ขอให้เหมือนเดิมไปตลอดกาล