แผ่นเสียงสุดรักสุดคลาสสิก ของ โอสธี ซุ่นมงคล

แม้เป็นเด็กรุ่นใหม่ แต่ของเก็บสะสมที่ กราฟโอสธี ซุ่นมงคล หนึ่งในสมาชิกวงแบล็ควานิลลา

โดย...วราภรณ์

แม้เป็นเด็กรุ่นใหม่ แต่ของเก็บสะสมที่ กราฟ-โอสธี ซุ่นมงคล หนึ่งในสมาชิกวงแบล็ควานิลลา ที่เขารับหน้าที่เป็นทั้งนักร้องนำและมือกีตาร์ ชอบเก็บสะสมคือ “แผ่นเสียง” โดยในระยะเวลา 3 ปี เขาเก็บสะสมได้มากถึง 300 แผ่นทีเดียว

แผ่นเสียงของสะสมชิ้นโปรดของโอสธี เขาบอกว่า เป็นสิ่งที่อยากเก็บมานานมาก อาจเป็นเพราะได้รับอิทธิพลการฟังเพลงที่ได้รับการถ่ายทอดมาจากคุณพ่อและคุณแม่ที่พอเขาเติบโตมาก็ได้ฟังเพลงยุค 60 70 ทั้งเพลงไทยและสากลมาโดยตลอด ยิ่งการตามล่าแผ่นหายากเป็นงานอดิเรกที่น่าสนุก

“ผมจำแผ่นเสียงเพลงเดอะ บีเทิลส์ ของคุณพ่อได้ พ่อชอบเปิดฟัง ตอนเด็กๆ ผมก็หัดร้องเพลงของเดอะ บีเทิลส์ ได้ฝึกร้อง ได้หัดเล่นกีตาร์ พอผมมาเป็นนักดนตรีก็ช่วยหลายอย่างทั้งการแต่งตัว แฟชั่น เป็นแรงบันดาลใจในการทำงานเพลงได้เลย ผ่านไปกี่ยุคสมัยเดอะ บีเทิลส์ ก็ยังไม่ตกรุ่น ตอนนี้ผมเก็บสะสมแผ่นเสียงของเดอะ บีเทิลส์ 11 ชุดขึ้นไป ผมอยากได้แต่แผ่นเก่าๆ ไม่อยากได้แผ่นใหม่ๆ ย้อนกลับไปสมัยเด็กผมซื้อเทป ซีดี หรือฟังเพลงเป็นไฟล์ดิจิตอล ฟังเพลงในไอพอดเสียเป็นส่วนใหญ่ แต่ความอยากได้แผ่นเสียงยังมีอยู่ แต่ไม่รู้จะเริ่มอย่างไร เมื่อก่อนซื้อไว้แผ่นถึงสองแผ่น เริ่มจากเดอะ บีเทิลส์ เก็บตอนอยู่ปีหนึ่งอายุ 18 ปี พอโตขึ้นผมมีคอนโดมิเนียมเป็นของตัวเอง ไหนๆ ก็มีห้องเป็นของตัวเองแล้ว ผมตัดสินใจซื้อเครื่องเล่นแผ่นเสียงและลำโพงที่ใช้เสียบฟังเพลงกับเครื่องเล่นซีดีได้”

เมื่อสถานที่เก็บของสะสมพร้อม และมีอาณาจักรเป็นของตัวเอง หนุ่มกราฟจึงเริ่มตระเวนหาแผ่นเสียงทั้งรุ่นโบราณและศิลปินรุ่นใหม่ๆ โดยไปหาซื้อที่ร้านขายแผ่นเสียงที่ฟอร์จูน ร้านย่านจตุจักร คลองสาน ตลาดนัดสวนรถไฟ รวมทั้งร้านแผ่นเสียงมือสองที่มักมีแผ่นเสียงในยุค 60 70 เช่นแผ่นเสียงเก่าทั้งหาง่ายและหายากจำหน่ายล่อตาล่อใจนักช็อป

“แผ่นเสียงที่ผมชื่นชอบเพราะมีความคลาสสิก จริงๆ แผ่นเก่าๆ ก็หาง่าย เพราะคนสมัยก่อนฟังแต่แผ่นเสียง แต่ก็ยังง่ายกว่ายุคปัจจุบัน อย่างแผ่นเสียงในยุค 90 เป็นยุคที่คนฟังซีดี เทปคาสเซตกันหมด ยุค 90 จึงไม่มีผู้ผลิตผลิตแผ่นเสียงเลย แม้มีก็น้อยมาก อย่าง วงเนวาดา เรดิโอเฮด วงพวกนี้จะหายาก”

นอกจากเสาะแสวงหาซื้อแผ่นเสียงด้วยตัวเองแล้ว กราฟยังค้นหาซื้อแผ่นเสียงชอบๆ จากอินเทอร์เน็ตโดยท่องอีเบย์ ซึ่งเป็นเว็บไซต์เมืองนอก เพราะแผ่นเสียงเก่าๆ อาจฟลุกหาซื้อได้ในนี้ รวมไปถึงเพลงในยุคปัจจุบัน หากเพลงใหม่ๆ ถ้ากราฟชอบจะลงทุนซื้อเป็นแผ่นเสียง ไม่ซื้อเป็นซีดี เพราะมีความคลาสสิกมากกว่า บางแผ่นก็หายากจนเป็นความท้าทายที่ต้องตามล่า

“แผ่นเสียงของศิลปินต่างชาติ อย่าง เลดี้ กากา เอมี ไวน์เฮาส์ มีการดีไซน์ปกแผ่นเสียงที่สวยมาก ยิ่งยุคปัจจุบันแผ่นเสียงราคาเท่าแผ่นซีดีนอก แต่แผ่นเสียงดูคลาสสิกและจับต้องได้ บางศิลปินมีแผ่นพับหรือรูปภาพที่สอดแทรกอยู่ในแผ่นเสียง การตามล่าจึงเป็นฮอบบีที่น่าสนุก ยิ่งแผ่นเสียงที่พรินต์ครั้งหนึ่ง ยิ่งพิมพ์แค่ครั้งเดียวยิ่งหายากและเป็นสิ่งที่นักสะสมต้องมี อย่างเพรสปี 1994 ออกมาครั้งแรกย่อมแพงกว่าแผ่นที่ปั๊มเป็นครั้งที่ 2 ราคาแผ่นปั๊มครั้งที่ 1 จึงแพงมากอาจตกแผ่นละหลายหมื่นบาท เช่น แผ่นเสียงของศิลปินวงเดอะ บีเทิลส์ หรือแผ่นเสียงของวงศิลปินของญี่ปุ่น หรือคาราบาวอัลบั้มลุงขี้เมา เป็นพิมพ์นิยมที่นักสะสมอยากได้มาก หรือโมเดิร์นด็อกบางชุดปั๊มออกมาปั๊มเดียวก็ยิ่งหายาก แต่หาได้ก็ยิ่งสนุกและดีใจที่หาได้มาครอบครอง”

ในฐานะอยู่ในวงการแผ่นเสียงมานานกว่า 3 ปี กราฟแสดงความคิดเห็นว่า แผ่นเสียงจะกลับมาฮิตอีกครั้งหนึ่ง และเป็นที่นิยมในวงที่กว้างขึ้น เช่น นักดนตรีที่ชอบฟังเพลง มักนิยมซื้อแผ่นเสียงมาฟัง เพราะแผ่นเสียงมีเรื่องเล่า จึงถือว่าไม่เก่าหรือเชย เพราะแผ่นเสียงผลิตออกมาสำหรับศิลปินทุกวงทุกแนว

ศิลปินวงที่กราฟเก็บสะสมมีนับไม่ถ้วนทั้งไทยและเทศ มีมากถึง 300 แผ่น เพราะคนที่เก็บสะสมแผ่นเสียงจะหยุดไม่ได้ และขนซื้อเยอะกว่าตอนซื้อซีดีซะอีก สำหรับแผ่นเสียงในดวงใจ 2 แผ่นที่กราฟชื่นชอบมากเป็นพิเศษ ได้แก่ Nirvana ชุด เนเวอร์มายด์ อันดับหนึ่ง ที่ชื่นชอบเพราะเป็นแผ่นเสียงในยุค 90 ที่หายากมากๆ แม้แผ่นนี้จะปั๊มขึ้นใหม่ แต่ทำขึ้นเพื่อฉลองครบรอบ 20 ปีของอัลบั้มมี 3 แผ่น อีกทั้งมีโฟโตบุ๊กอยู่ด้านใน ซึ่งสามารถนำมาเป็นแหล่งอ้างอิงทั้งงานเพลงและการแต่งกาย ถือเป็นอัลบั้มที่เจ๋งมากเพราะสามารถล้มแชมป์อัลบั้มเพลงฮิตติดชาร์ตของไมเคิล แจ็กสัน ได้สำเร็จ แผ่นสอง The Beavis and ButtHead Experience เด็กเกรียน เป็นซาวด์แทร็กของการ์ตูนสุดฮิตเรื่องหนึ่ง แผ่นนี้เขาค้นเจอในเว็บไซต์ ซึ่งมีราคาที่แพงมากเพราะเป็นพิกเจอร์ดีส สกรีนรูปบนแผ่น สวยงามมาก อีกทั้งเพลงยังเพราะมากๆ เป็นแผ่นในยุค 90 แต่ปั๊มออกจำหน่ายเมื่อปี 1993

แผ่นเสียงคลาสสิกยุคคุณแม่ยังสาว ที่กราฟชื่นชอบอีกแผ่นหนึ่งคือ เพลงไทยของดิอิมพอสซิเบิ้ล มีเพลง “เป็นไปไม่ได้” แผ่นนี้มีความพิเศษตรงที่เขานำมาจากบ้านคุณยาย ซึ่งเป็นแผ่นเสียงของคุณแม่ เพราะคุณแม่ก็เป็นนักฟังเพลงและเก็บแผ่นเสียงศิลปินไว้มากมาย อาทิ เต๋อเรวัต พุทธินันทน์ นันทิดา แก้วบัวสาย คาร์เพนเตอร์ เป็นต้น

“คุณแม่ชอบฟังเพลงและเก็บสะสมไว้เยอะมาก เพลงไทยสมัยก่อนจะหายากมากที่ไม่มีโลโก้ของสถานีวิทยุประทับอยู่ เพราะแผ่นเสียงส่วนใหญ่อยู่ที่นั่น หากมีโลโก้ตัวประทับของสถานีวิทยุ นักสะสมก็จะไม่นิยมเก็บเพราะดูไม่ขลัง ซึ่งอรรถรสจากการฟังเพลงจากแผ่นเสียงผมว่ามันได้อารมณ์มากกว่า เพราะเวลาฟังแผ่นเสียงผมชอบที่จะมีเสียงเม็ดข้าวโพดนิดๆ มันฟังดูมีเสน่ห์ แต่อย่าเยอะ และมันได้อารมณ์กว่าฟังเพลงจากซีดีครับ ซึ่งอิทธิพลจากการเก็บแผ่นเสียงผมก็ได้มาจากคุณพ่อ คุณพ่อเก็บแผ่นเดอะ บีเทิลส์ เป็นชุดรวมฮิต ผมเอามานั่งเปิดฟัง ไพเราะมากๆ สมาชิกแต่ละคนมีทางของตัวเองที่ชัดเจนมาก แฟชั่นก็จัด อาร์ตเวิร์กปกก็สวย อย่างแฮปปี้โรด ถือเป็นแผ่นที่คลาสสิกที่สุด ไม่ว่าจะเป็นคนรุ่นเก่ารุ่นใหม่ ฟังเดอะ บีเทิลส์ ได้หมด เพราะมีความร่วมสมัยมากๆ ครับ”

สุดท้าย โอสธี บอกว่า จะเก็บแผ่นเสียงไปเรื่อยๆ เพราะเป็นกิจกรรมยามว่างที่ทำแล้วให้ความเพลิดเพลิน เขาสามารถอยู่คนเดียวได้เพราะมีแผ่นเสียงดีๆ ศิลปินคนโปรดฟัง ท่องอินเทอร์เน็ตเพื่อหาแผ่นเสียงที่ชื่นชอบ เพียงแค่นี้ชีวิตของเขาก็มีความสุขแล้ว

 

&<2288;

&<2288;