พระบรมสารีริกธาตุที่แท้จริงในความหมายแห่งธรรม (จบ)

“หากศรัทธามั่นคง ดำรงเป็นตถาคตโพธิศรัทธา เป็นศรัทธาที่ประกอบด้วยปัญญา สามารถน้อมนำสู่ความเพียรชอบ มีสติ มีสมาธิอันชอบ”

เราดำรงอยู่ได้ไม่นาน

เหล่าสัตว์เป็นจำนวนน้อย ได้เห็นเรา

ที่ไม่ได้เห็นเราจำนวนมากกว่า

ภายหน้า สัตว์เหล่านั้นจักได้ถือเอาธาตุของเราบูชาอยู่ในที่นั้นๆ จักมีสุคติเป็นเบื้องหน้า...

ด้วยอำนาจพุทธาธิษฐานที่เปี่ยมล้นด้วยพระมหากรุณาธิคุณอันไม่มีประมาณ เราจึงได้เห็นพระบรมสารีริกธาตุประดิษฐานมาจนถึง ณ วันนี้ เพื่อประกาศความสืบเนื่องและความยังคงมีอยู่ของพระพุทธศาสนา โดยพระบรมสารีริกธาตุจะต้องมีรูปพรรณสัณฐาน ๓ ขนาดที่แตกกระจายออก และยังคงรูปเต็มสมบูรณ์ในพระบรมธาตุ ๗ องค์ ตามที่กล่าวมา ด้วยรูปพรรณสัณฐานที่ถูกต้องตามบัญญัติ

จึงจะเชื่อได้ในเบื้องต้นว่า ใช่ เป็นพระบรมสารีริกธาตุหรือไม่... สำหรับที่ไปที่มานั้น คงจะยากลำบากต่อการสืบสวน แม้จะทราบว่าเบื้องต้นมีพระบรมสารีริกธาตุประดิษฐาน ณ ที่ใดบ้าง ด้วยสภาพกาลที่ผ่านมาถึง ๒,๖๐๐ ปี การขับเคลื่อนของพระพุทธศาสนา แม้ยังคงดำรงอยู่ แต่ก็เปลี่ยนแปลงไปประดิษฐานตามสถานที่ต่างๆ ที่หมู่ชนยังพึงรองรับพระพุทธศาสนาได้ ดังที่ปรากฏการสูญสลายของพระพุทธศาสนาบนแผ่นดินเกิดในชมพูทวีปและการปรากฏการสืบเนื่องพระพุทธศาสนานอกเขตชมพูทวีปดังในปัจจุบัน

ดังนั้น จึงต้องใช้ความศรัทธาที่มีปัญญาเป็นเครื่องมือตรวจสอบด้วยจิตที่มีสติกำกับจนตั้งมั่น และอธิษฐานเพื่อการสักการบูชา ก็คงจะได้รับคำตอบโดยธรรมว่า ใช่ หรือ ไม่ใช่ ... พระบรมสารีริกธาตุ แต่หากเข้าใจความเป็นเนื้อแท้ของพระพุทธศาสนาที่สาธุชนควรเข้าถึง เชื่อการสักการบูชาด้วยการ ปฏิบัติบูชา ดังปรากฏในเนื้อความที่ โทณพราหมณ์ กล่าวท่ามกลางจอมกษัตริย์เพื่อระงับข้อพิพาทที่จะเกิดสงครามแย่งชิงพระบรมสารีริกธาตุ หากรู้จักนำมาคิดพิจารณาก็คงจะได้รับคำตอบว่า แท้จริงแล้วชาวพุทธควรเข้าถวายสักการบูชาพระบรมสารีริกธาตุ เพื่อเข้าถึงพระธรรมคำสั่งสอน ใช่หรือไม่... ซึ่งนั่นหมายถึงเนื้อแท้ความจริงของการเพ่งพินิจพิจารณา ควรทะลุพระบรมสารีริกธาตุไปสู่พระธรรมคำสั่งสอนอันเป็นไปเพื่อประโยชน์สูงสุดเพื่อพระนิพพานเป็นสำคัญ ไม่ควรยึดติดกังขาอยู่ในเรื่องดังกล่าวที่ว่า ใช่เป็นพระบรมสารีริกธาตุหรือไม่... หากมีที่ไปที่มาเหมาะสมควรแก่การฉลองศรัทธาและนำไปสู่การประพฤติปฏิบัติดีปฏิบัติชอบตามพระธรรมวินัย ก็พึงเชื่อเถิด หากเป็นความเชื่อที่ไม่เลยเถิดหลุดออกไปจากปัญญา ความแท้จริงหรือไม่ของพระบรมสารีริกธาตุ... จึงไม่ใช่เรื่องหลัก หากสาธุชนมีศรัทธาในพระพุทธศาสนาอย่างมีปัญญา น้อมนำเอาพระธรรมคำสั่งสอนมาศึกษาปฏิบัติ เพื่อเข้าให้ถึงพระผู้มีพระภาคเจ้าที่แท้จริง อันหมายถึงพระธรรมคำสั่งสอนนั่นเอง!! จึงอยู่ที่จิตใจของเราต่างหากว่ามีศรัทธามั่นคงในพระพุทธศาสนาหรือไม่ หากศรัทธามั่นคง ดำรงเป็นตถาคตโพธิศรัทธา เป็นศรัทธาที่ประกอบด้วยปัญญา สามารถน้อมนำสู่ความเพียรชอบ มีสติ มีสมาธิอันชอบได้แล้ว นั่นแหละเป็นความจริงแท้ที่ควรก่อให้เกิดขึ้นและควรรักษาไว้ให้มั่นคง และถึงแม้ว่าสิ่งนั้นจะมิใช่พระบรมสารีริกธาตุแท้จริง เป็นเพียงดิน หิน ทรายธรรมดาๆ แต่หากจิตใจเราน้อมระลึกเป็นธัมมานุสติ จนถึงพระธรรมคำสั่งสอนอันเป็นไปเพื่อความสงบ ระงับ คลายจากความกำหนัดยินดี และสิ้นความกำหนัดยินดีได้... สิ่งนั้นก็ย่อมมีประโยชน์เที่ยงแท้โดยธรรมทันที... จึงควรมองอย่างเข้าใจในความหมายอันแท้จริงของการถวายการสักการบูชาในพระพุทธศาสนาว่าสาธุชนพึงประสงค์สิ่งใดต่อการกราบไหว้บูชาสักการะในเครื่องหมายทั้งปวงแห่งพระพุทธศาสนา!?

เจริญพร