ก่อนสร้าง Global Leadership ต้องสร้าง Global Mindset (1)

โดย รศ.ดร.ศิริยุพา รุ่งเริงสุข สถาบันบัณฑิตบริหารธุรกิจ ศศินทร์ แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

เวลาพูดคุยกันเรื่อง “การพัฒนาภาวะผู้นำระดับโลกาภิวัตน์ (Global Leadership)” หลายท่านมักนึกถึงการสร้างหลักสูตรการฝึกอบรม หรือโค้ชชิง (Coaching) ที่บรรจุหัวข้อ เช่น บุคลิกภาพของผู้นำ การสื่อสาร การนำทีม การจูงใจและสร้างความผูกพันในองค์กรให้กับพนักงาน การบริหารการเปลี่ยนแปลง การบริหารข้ามวัฒนธรรม ฯลฯ

ทั้งนี้ มีทักษะอีกประการหนึ่งที่ขาดเสียไม่ได้ คือ “ความสามารถในการพูดภาษาต่างประเทศ” เช่น ภาษาอังกฤษ จีน ญี่ปุ่น เป็นต้น เพราะหากคิดจะเป็นผู้นำระดับอินเตอร์แล้วพูดภาษาต่างประเทศไม่ได้ ย่อมมีผลทำให้ประสิทธิภาพของผู้นำลดลงไปอย่างแน่นอน เพราะถึงแม้จะมีเชาวน์ปัญญาดี เก่งการเจรจาธุรกิจ แต่ถ้าต้องยืมจมูกคนอื่นมาหายใจ เช่น ต้องใช้ล่ามช่วยแปลให้ มันก็ต้องขาดความคล่องตัวลงไปบ้างไม่มากก็น้อย

กระนั้นก็ตามเรื่องของการฝึกอบรมความรู้และทักษะต่างๆ ก็ยังเป็นเพียงองค์ประกอบภายนอกที่ไม่สำคัญเท่ากับการมี “จิตวิญญาณ” หรือมีวิถีความคิดในการมองโลกและการพัฒนาตนเองจาก “ตัวตน” ภายใน ความอยากเรียน อยากรู้ สนใจในความเป็นไปของโลกภายนอก ซึ่งเกิดจากแรงจูงใจของตนเอง (SelfMotivation) หรือแรงผลักดัน (Drive) ของตนเอง ย่อมเป็นเหตุจูงใจที่มีอิทธิพลยิ่งต่อการพัฒนาภาวะผู้นำระดับโลกาภิวัตน์ของใครคนใดคนหนึ่ง

ถ้าใจมันชอบ มันมี “ฉันทะ” (Passion) เป็นทุนอยู่แล้ว เรื่องของการเข้าคอร์สฝึกอบรมความรู้ต่างๆ หรือแม้แต่การฝึกภาษาใหม่ การปรับปรุงบุคลิกภาพก็จะกลายเป็นเรื่องง่าย เพราะ “ใจ” มันมาแล้ว แต่ถ้า “ไม่มีใจ” ก็ออกจะยากสักหน่อย เพราะจะฝึกอย่างไร จะ “กรอก” ข้อมูลอย่างไรก็คงไม่รุ่ง ถ้าเจ้าตัวไม่ขวนขวายอยากเรียนรู้ด้วยตนเอง

ทำอย่างไรจึงจะทำให้ผู้บริหาร ผู้จัดการ หรือแม้กระทั่งพนักงานระดับปฏิบัติการเห็นความสำคัญของการมี Global Mindset (วิธีคิดหรือแนวคิดแบบโลกาภิวัตน์) เพื่อที่พวกเขาจะสามารถประพฤติตัวและปฏิบัติงานในระดับภูมิภาค (Regional) หรือระดับโลกาภิวัตน์ (Global) ได้

ถ้าผู้บริหารในระดับต้นหรือระดับกลางที่มีศักยภาพ ควรได้รับการเลื่อนขั้นในลำดับชั้นที่สูงขึ้นไป เพื่อที่จะติดต่อกับองค์กรธุรกิจต่างชาติได้อย่างมีประสิทธิภาพ เกิดมองไม่เห็นภาพว่าการทำงานระดับนานาชาตินั้นต้องพบเจอกับผู้คน หรือสถานการณ์ที่ต่างไปจากการทำงานในท้องถิ่นอย่างไร หรือไม่เข้าใจว่าทำไมต้องลำบากฝึกฝนตนเองเพื่อทำงานกับต่างชาติให้ได้ แบบนี้ย่อมทำให้ฝ่าย HR และผู้บังคับบัญชาโดยตรงต้องหนักใจกันแล้ว

ขอนำเสนอว่าการจะสร้าง Global Mindset ให้เกิดขึ้นในหมู่ผู้นำและผู้บริหารน่าจะมีลำดับขั้นตอนดังนี้

1.สร้างความตระหนัก (AwarenessBuilding) โดยการให้ข้อมูลความรู้ถึงสถานการณ์ทางเศรษฐกิจ สังคม การเมืองระดับโลก ระดับภูมิภาค และระดับประเทศ ว่าเป็นอย่างไร และมีผลกระทบเกี่ยวโยงกันอย่างไร แสดงดัชนีชี้วัดต่างๆ เช่น ความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของแต่ละประเทศ ระดับ Global Talent Index และขีดความสามารถในการแข่งขันของแต่ละประเทศในแต่ละอุตสาหกรรม ผู้นำและผู้บริหารจะได้รับทราบว่าบริษัทของตนนั้นมีขีดความสามารถที่จะแข่งขันได้ในระดับไหน และหากมี AEC เกิดขึ้นแล้ว ใครคือคู่แข่งขันในแต่ละประเทศ

2.สร้าง “ความรู้สึกเร่งด่วน” (Sense of Urgency) ในการพัฒนาองค์กรและบุคลากร จากข้อมูลในข้อ 1 ฝ่ายบริหารระดับสูง และ HR ต้องชี้ให้เห็นว่า บริษัทของตนมีความพร้อม (หรือไม่พร้อม) ในเรื่องอะไรบ้าง และหากไม่ทำการปรับปรุงพัฒนาอะไรจะเกิดขึ้นกับบริษัทและพนักงาน โดยเฉพาะในกรณีนี้ที่เราพูดคุยกันเรื่องคน ก็ต้องแสดงให้เห็นชัดๆ แบบฟันธงว่าการที่องค์กรต้องทำธุรกิจในสิ่งแวดล้อมที่เป็น “อินเตอร์” และ “Global” นั้น องค์กรจำเป็นต้องมีบุคลากรที่มี Core Competencies อะไรบ้าง จึงจะทำงานในระดับเช่นที่ว่าได้ และถ้าบุคลากรไม่พร้อม องค์กรอาจดำเนินธุรกิจต่อไปไม่ได้ ซึ่งจะมีผลกระทบถึงพนักงานอย่างไร (อันนี้ไม่ต้องบอกก็คงเดากันไม่ยาก)

3.เมื่อได้สร้างความตระหนักในข้อ 1 และตระหนกในข้อ 2 ไปแล้ว ก็ควรจะสร้างแรงจูงใจในแง่บวกแก่ผู้บริหาร ด้วยการแสดงตัวอย่างของผู้บริหารระดับอินเตอร์ว่าพวกเขาประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานอย่างไร ยิ่งถ้ามีผู้บริหารระดับอินเตอร์มาพูดให้ผู้บริหารและพนักงานฟังว่าการพัฒนาตนเองสู่ระดับภูมิภาคอินเตอร์และโลกาภิวัตน์นั้นมีขั้นตอนอย่างไร ก็จะทำให้ผู้บริหารที่ยังไม่โกอินเตอร์มีกำลังใจว่า “งานนี้ทำได้!” จะให้ดีทางบริษัทควรจัดแสดง Career Path (เส้นทางการพัฒนาอาชีพ) ให้แก่ผู้บริหารที่มีศักยภาพได้เห็นด้วยว่า หากพวกเขา “ทำได้” เขาจะมีความก้าวหน้าอย่างไรบ้าง

ขอจบแค่ 3 ขั้นตอนก่อนนะคะ สัปดาห์หน้าค่อยมาคุยถึงขั้นตอนต่อไปและเนื้อหาในการสร้าง Global Mindset อย่างลึกซึ้งกันค่ะ