นักกีฬา...เย้ยฟ้าท้าลิขิต

โดย...มิวโกโตะ

หากเลือกเกิดได้ เชื่อได้เลยหลายคนก็คงอยากเกิดในครอบครัวที่ดี แต่ถ้าเลือกไม่ได้ อย่างน้อยขอให้ร่างกายครบ 32 ก็ยังดี แล้วถ้ายังเลือกไม่ได้อีกล่ะ คุณจะทำยังไง???

ผมเคยมีเพื่อนสนิทคนหนึ่งประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ จนแพทย์ลงความเห็นว่าต้องสละขาทั้งสองข้างเพื่อรักษาชีวิตให้รอด เพื่อนของผมรู้สึกสิ้นหวังกับชีวิต และตัดสินใจอำลาโลกหลายครั้ง แต่เพราะกำลังใจจากคนรอบข้าง ทำให้เขาพลิกใจกลับมาตามความฝันอีกครั้ง ซึ่งคงเหมือนกับนักกีฬาในลอนดอนเกมส์ 2 คนที่ผมกำลังจะกล่าวถึง

 

คนแรกคือ ออสการ์ พิสโทเรียส นักกีฬากรีฑาพิการชาวแอฟริกาใต้ เจ้าของฉายา “เบลดรันเนอร์” ที่สร้างประวัติศาสตร์กลายเป็นลมกรดพิการคนแรกที่ได้สิทธิในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก

อีกทั้งการเดินทางมาลอนดอนครั้งนี้ พิสโทเรียส ไม่ได้หวังใช้โควตาเพื่อเรียกความเสมอภาคให้คนพิการ แต่เขามีเป้าหมายที่วางเอาไว้ชัดเจน นั่นคือการทะลุเข้าไปวิ่งรอบชิงชนะเลิศวิ่ง 400 เมตรชาย

แม้สุดท้ายจะพลาดโอกาสเข้าไปลุ้นต่อในรอบสุดท้าย เนื่องจากเข้าเป็นคนสุดท้ายในฮีต 2 รอบรองชนะเลิศ แต่สิ่งที่เขาได้รับ คือ ผู้คนหลายหมื่นในสนามพร้อมใจกันยืนปรบมือ เพื่อชื่นชมสปิริตในเลือดนักสู้ของเขา รวมถึง คิรานี เจมส์ ลมกรดตัวเต็งจากเกรนาดา ยังเดินมาขอแลกป้ายชื่อเป็นที่ระลึกอีกด้วย

“เป้าหมายของผมจริงๆ คือรอบรองชนะเลิศ แม้ไม่ได้แข่งรอบสุดท้าย แต่ก็ไม่กังวล เพราะได้ทำในสิ่งที่ฝันแล้ว ขอขอบคุณทุกคนที่ให้การสนับสนุน และจะกลับมาอีกครั้งในรายการ 4x400 เมตร วันพรุ่งนี้” ลมกรดวัย 25 ปี กล่าว

 

อีกหนึ่งคนที่ต้องชื่นชม คือ นาตาเลีย ปาร์ติกา นักปิงปองหญิงแขนพิการ ทีมชาติโปแลนด์ ที่ได้รับเสียงเชียร์จากแฟนๆ ล้นสนาม ในศึกโอลิมปิกเกมส์ 2012 เพราะเธอพิการแขนข้างขวาตั้งแต่ข้อศอกลงไป แต่กลับลงแข่งขันหญิงเดี่ยวชนิดไม่กลัวใคร โดยเธอสามารถพลิกสถานการณ์เป็นฝ่ายแซงคู่แข่งมาได้หลายรอบ

ก่อนที่สุดท้ายจะมาพ่ายให้กับ เจิ้งหลี จากเนเธอร์แลนด์ ในรอบ 3 ซึ่งนั่นก็เพียงพอแล้วที่สาวน้อยนาตาเลียจะเข้าไปนั่งในใจกองเชียร์

สำหรับ ปาร์ติกา ถูกวางในฐานะมือวางอันดับ 31 ของรายการ โดยเธอเปิดใจว่า เริ่มเล่นปิงปองเมื่ออายุ 7 ขวบ เพราะแค่อยากเอาชนะพี่สาวที่ร่างกายสมบูรณ์เท่านั้น จึงขยันฝึกซ้อม จากนั้นในวัย 11 ขวบ กลับก้าวมาติดทีมชาติโปแลนด์ ก่อนที่เธอจะสามารถคว้าเหรียญทองหญิงเดี่ยว และเหรียญเงินประเภททีม ในศึกพาราลิมปิกเกมส์ 2004 กระทั่งวัย 19 ปี เธอก็ประสบความสำเร็จอีกครั้งด้วยการคว้าเหรียญทองพาราลิมปิกเกมส์ 2008 ที่กรุงปักกิ่ง

 

เหตุผลที่ยกตัวอย่างเรื่องนี้ให้อ่าน เนื่องจากอยากให้ทุกคนลองลุกขึ้นมาสำรวจตัวเองกันดู เพราะในสังคมปัจจุบันมีหลายคนที่มีร่างกายครบถ้วน แต่กลับท้อแท้และยอมแพ้ในชีวิตอย่างง่ายดาย

ออสการ์ พิสโทเรียส ชายที่ต้องเสียขาไปตั้งแต่ 1 ขวบ แต่เขาเชื่อมาตลอดว่าจะเป็นนักกีฬาได้ จึงมุ่งมั่นจนกลายเป็นคนที่เล่นกีฬาได้แทบทุกประเภท ส่วนนาตาเลีย ปาร์ติกา เธอไม่เคยมีแขนตั้งแต่กำเนิดแต่สิ่งที่ไม่เคยพิการของเธอคือความฝัน และต่อสู้จนประสบความสำเร็จ

แล้วคุณล่ะทำตามความฝันกันหรือยัง...