สุกุลตา มิตรศรัทธา สาวยุคใหม่หัวใจไทยจ๋า

โดย...พุสดี สิริวัชระเมตตา/ภาพ : ทวีชัย ธวัชปกรณ์

ด้วยรูปลักษณ์ภายนอก เธอคือ สาวหวาน ดีกรีนักเรียนนอก ตัวแทนคนรุ่นใหม่ที่ซึมซับความเป็นตะวันตกในสังคมสมัยใหม่ไว้อย่างเต็มเปี่ยม ทว่า เมื่อดำดิ่งลงไปในก้นบึ้งของหัวใจสาวร่างเล็ก ชื่อน่ารัก การ์ตูน-สุกุลตา มิตรศรัทธา นั้น กลับพบว่าจังหวะหัวใจเธอนั้นกำลังเต้นเป็นจังหวะเพลงไทย (รุ่นคุณพ่อคุณแม่) อยู่ดังกึกก้อง

การ์ตูน คือ ทายาทรุ่นที่ 2 ของ “แม่ไม้เพลงไทย” ธุรกิจครอบครัวที่ปลุกปั้นและสานต่อมาด้วยความรักในเสียงเพลงในอดีตของคุณพ่อ ซึ่งในฐานะลูกสาวคนโต เธอไม่อยากให้ธุรกิจที่คุณพ่อรักต้องมาจบลงเพราะไม่มีคนสานต่อ ดังนั้นเมื่อหอบปริญญาโทด้านการตลาดและการจัดการที่ University of Bath ประเทศอังกฤษมาครองได้สมใจ เธอก็เห็นว่าถึงเวลาแล้วที่จะกลับมาสานต่อกิจการของที่บ้าน ปัจจุบันการ์ตูนเข้ามานั่งตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายการตลาดและการประชาสัมพันธ์ มีหน้าที่หลักๆ คือ ต่อยอดธุรกิจของครอบครัวให้แผ่กิ่งก้านต่อไป

“จริงๆ ถ้าถามว่างานตรงนี้ตรงกับความใฝ่ฝันตอนเด็กมั้ย ก็ไม่เชิง เพราะตามประสาเด็กเราก็คิดไปว่าโตขึ้นอยากทำธุรกิจเป็นของตัวเอง แต่พอเอาเข้าจริงพอโตขึ้น เรียนจบกลับมา ก็สงสารคุณพ่อคุณแม่ซึ่งแก่ชราลงเรื่อยๆ เราเองก็อุตส่าห์ไปเรียนหาความรู้มามากมาย น่าจะเอาความรู้ที่มีมาช่วยสานต่อกิจการที่บ้าน ซึ่งคุณพ่อคุณแม่มุ่งมั่นในการสร้างขึ้นมา”

และเพื่อเป็นการสานต่อกิจการ ในฐานะผู้บริหารรุ่นใหม่ไฟแรง การ์ตูนเริ่มต้นขยับขยายธุรกิจให้เป็นที่รู้จัก หรืออย่างน้อยก็พยายามสื่อสารกับคนที่รักในเพลงเก่าเหมือนกัน ด้วยการสร้างชุมชนเพื่อคนรักเพลงเก่าขึ้นมา ผ่านรายการที่มีชื่อเดียวกับบริษัทว่า “แม่ไม้เพลงไทย” ออกอากาศทางช่องซูเปอร์เช็ง (จานดำ) โดยเธอรับหน้าที่เป็นพิธีกรเอง รวมทั้งยังนำบทเพลงเก่ามาถ่ายทอดผ่านมิวสิกวิดีโอแบบย้อนยุค ซึ่งบางเพลงเจ้าตัวลงทุนแสดงเองด้วย เพื่อเอาใจคนวัยเก๋าและคนรุ่นใหม่ให้ได้อรรถรสในการฟังเพลงมากยิ่งขึ้น

 

“การ์ตูนเข้ามาเป็นพิธีกรรายการนี้เอง เพราะอยากเป็นตัวแทนของคนรุ่นใหม่ที่ยังรักเพลงเก่า โดยรายการของเรามีทั้งแบบที่เป็นรายการสด สามารถส่ง sms มาคุยกันในจอและแบบที่อัดเทปไว้ โดยตลอดรายการจะเปิดเพลงเก่าในอดีตที่หาฟังได้ยากในปัจจุบัน ซึ่งแม่ไม้เพลงไทยมีลิขสิทธิ์อยู่กว่า 3 หมื่นเพลง แต่ที่คัดมารวมอัลบั้มจริงๆ มีประมาณ 10% เท่านั้น ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องที่น่าเสียดายมาก”

นอกจากความพยายามที่จะนำไอเดียของคนรุ่นใหม่สืบสานงานเพลงเก่าๆ แล้ว สาวการ์ตูนยังพิสูจน์ความสามารถและแสดงถึงความรักในความเป็นไทย ด้วยการร่วมสืบสานวัฒนธรรมไทยผ่านบทบาทการแสดงในละครส่งเสริมความเป็นไทยเรื่อง “โหมโรง” ออกอากาศทางช่องไทยพีบีเอส ซึ่งเธอรับบทเป็น “รำพึง” ตัวละครที่อยู่ในยุครัชกาลที่ 8 ผู้หญิงที่ทันสมัย หัวสมัยใหม่ สามารถเล่นเปียโนได้ แสดงคู่กับ “เต้ปิติศักดิ์ เยาวนานนท์” นอกจากนี้ยังรับหน้าที่เป็นพิธีกรรายการท่องโลกกว้างทางไทยพีบีเอสอีกด้วย

“ในส่วนของงานแสดงต้องบอกว่า ดีใจมากที่ได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในละครเรื่องนี้ ซึ่งไม่ได้ให้แต่ความบันเทิง แต่ขณะเดียวกันยังได้ทำงานที่เหมือนเป็นการสร้างสรรค์สังคมไปในตัว โดยส่วนตัวการ์ตูนคิดว่า บางทีคนเราก็ลืมตัวตนของเราเอง ไปชื่นชมกับวัฒนธรรมญี่ปุ่น เกาหลี ทั้งที่วัฒนธรรมไทยเรามีอะไรที่ดีกว่านั้น แทนที่เราจะไปเรียนภาษาอื่น น่าจะเริ่มจากการหันมาพูดภาษาไทยให้ชัด เขียนให้ถูกต้อง ซึ่งการ์ตูนคิดว่าถึงเวลาแล้วที่คนไทยจะต้องหันมาหารากเหง้าของชีวิตให้เจอ”

 

อย่างไรก็ตาม ด้วยความรักและอยากจะสืบสานความเป็นไทยหาได้ทำให้การ์ตูนกลายเป็นสาวหัวโบราณ ไม่ตามเทรนด์ เพราะการ์ตูนบอกว่าจริงๆ แล้ว เธอก็เหมือนสาวสมัยใหม่ทั่วไปที่ชอบเรื่องของเทรนด์แฟชั่นใหม่ๆ แต่ในขณะเดียวกันเธอไม่ได้ปิดรับความเป็นไทยในอดีต เช่น ไม่ฟังเพลงรุ่นคุณพ่อคุณแม่ เพราะเธอคิดว่าคนเราสามารถหาจุดลงตัวระหว่างความเป็นสมัยใหม่ และความรักความภูมิใจในความเป็นไทยได้ ไม่ว่าจะเป็นการพูดภาษาไทยให้ชัด ออกเสียง ร และ ล ให้ถูกต้อง เขียนหนังสือภาษาไทยให้ถูกต้อง

5 ชิ้นคู่ใจ

1.กระเป๋ามัลเบอร์รี่ ใบนี้รักมากๆ เป็นแบรนด์เนมที่เก็บเงินซื้อจากน้ำพักน้ำแรงตัวเอง ซื้อมาประมาณปีหนึ่ง ใช้คุ้มมาก เพราะเป็นกระเป๋าที่เข้าได้กับทุกชุด เลยไม่ต้องเปลี่ยนบ่อย

2.ไอโฟนหูฟัง ต้องบอกว่าชีวิตเราอยู่ในนี้ ใช้ได้สารพัดอย่าง อ่านสคริปต์รายการ เช็กอีเมล หรือถ้าเวลาว่างๆ หรือก่อนนอน ก็ใช้เปิดฟังธรรมะ เพื่อให้ใจสงบ

3.กระเป๋าสตางค์พอล สมิธ ใบนี้ก็รักมากเพื่อนซื้อให้ ชอบที่สีสันจัดจ้าน จุของได้มาก

4.เครื่องสำอาง ด้วยบทบาทที่ต้องมาอยู่หน้าจอมากขึ้น ทำให้ในแต่ละวันสาวการ์ตูนต้องขอเติมสวยกันบ้าง โดยชิ้นโปรดที่ขาดไม่ได้ คือ ลิปมันเพราะเป็นคนดื่มน้ำน้อย

5.นาฬิกาโรเล็กซ์ มรดกตกทอดจากคุณแม่ เป็นเรือนที่รักมาก ใส่มานานมากจนสายเริ่มยืดแล้ว (หัวเราะ)