สุภาภรณ์ สามาทาน ความพยายามมี ความสำเร็จต้องมา

โดย อณุสรา ทองอุไร ภาพ วิศิษฐ์ แถมเงิน 

น้องแพรว-สุภาภรณ์ สามาทาน สาวน้อยร่างเล็ก วัย 28 ปี ผู้มุ่งมั่นและรักงานเขียน เพียรพยายามบนเส้นทางนี้จนสามารถออกนิยายพ็อกเกตบุ๊กมาได้ 3 เล่ม แม้ร่างกายจะไม่ค่อยแข็งแรงด้วยว่ามีโรคประจำตัวมาแต่เล็กแต่น้อย แต่กำลังใจนั้นแสนจะมุ่งมั่นไม่ยอมแพ้ หลังจากจบปริญญาตรีจากคณะรัฐประสานศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช เธอก็ไม่ทำงานที่ไหนเลย โดยทำงานเขียนหนังสือแบบเต็มเวลา และโชคดีที่ทางบ้านทั้งคุณพ่อคุณแม่ก็สนับสนุนให้เธอทำสิ่งที่รักอย่างเต็มที่

น้องแพรว เริ่มเขียนหนังสืออย่างจริงจังมาตั้งแต่ 4 ปีที่แล้ว ใช้นามปากกาว่า“บุญฐิสา” โดยเธอจะชอบงานเขียนนิยายแนวแฟนตาซีเหนือจริง โดยออกเล่มแรกชื่อปางบุญ มีเนื้อหาแนวผีๆ แฟนตาซี เล่มนี้ออกโดยสำนักพิมพ์แจ่มใส เล่มที่สองเรื่องอมฤตรส เป็นแนวแฟนตาซี เรื่องราวของครุฑและนาค เล่มที่ 3 กำลังจะออกปลายปีนี้คือเรื่อง ขอใจไม่ให้รัก ถือเป็นการฉีกแนวจาก 2 เล่มแรก เพราะเรื่องนี้เป็นแนวรักหวานแหวว สำหรับปีหน้าเธอวางแผนที่จะเขียนเล่มที่ 4 ชื่อกงโลกันต์ ที่เนื้อหาจะคล้ายกับภาคต่อของเรื่อง อมฤตรส

แรงบันดาลใจในการเขียนนิยายของเธอนั้น เริ่มมาจากนิสัยรักการอ่านมาตั้งแต่ยังเด็ก โดยเฉพาะงานแนวแฟนตาซี ผีๆ เหนือจริง หรือลึกลับนั้นเธอจะชอบมาก นักเขียนที่เธอชื่นชอบมีทั้ง หมอพงศกร กิ่งฉัตรอลินา และทมยันตี โดยเฉพาะเรื่องทางรัก

แต่ละเรื่องแต่ละเล่ม เธอจะใช้เวลาเขียนนาน 1-2 ปี โดยเธอจะเข้าเวิร์กช็อปบ่อยๆ เวลาที่สำนักพิมพ์หลายแห่งจัด เช่น ของสำนักพิมพ์แจ่มใสเปิดเธอก็จะไปเข้าคอร์สแล้วก็กลับไปเขียน สมัครมาเกือบ 100 คน คัดเหลือ 20 คน โดยวัตถุดิบในการเขียนนั้นเธอจะนำมาจากเรื่องใกล้ตัวต่อยอดมาจากจินตนาการของเธอ เล่มแรกส่งให้สำนักพิมพ์แจ่มใสก็แก้ไขกันนานหลายเดือน

“เล่มแรกมันยากมากสำหรับคนที่ไม่เคยมีประสบการณ์มาเลย แก้อยู่ 3-4 รอบ เกือบถอดใจไปแล้ว แต่ละเล่มใช้เวลานานเป็นปี ต้องค้นหาข้อมูลนาน เช่นเรื่อง อมฤตรสต้องไปหาตำนานเกี่ยวกับครุฑและนาคอ่านจากหนังสือเก่าๆ ประวัติศาสตร์ภพภูมิต่างๆ หาข้อมูลกันนานเป็นปี แต่โชคดีที่ชอบเขียนไดอารี่ จดบันทึกมาแต่เด็ก เวลาเจออะไรที่น่าสนใจก็บันทึกไว้เก็บเป็นข้อมูลเอาไว้ใช้ได้” เธอเล่าอย่างตั้งใจ

เธอบอกว่าโชคดีที่ครอบครัวเข้าใจที่บ้านทำสวนผลไม้ แต่ด้วยร่างกายที่ไม่ค่อยแข็งแรงมากนัก คุณพ่อคุณแม่จึงไม่ให้ไปช่วยงานที่สวนเลย เปิดโอกาสให้เธอได้เขียนหนังสืออย่างเต็มที่ส่วนอาการไม่สบายก็รักษาไปตามอาการ ซึ่งตอนนี้โดยรวมก็ดีขึ้นเยอะหลายๆ เดือนจึงจะไปหาหมอสักครั้ง

ทางด้านงานเขียนนั้น น้องแพรวบอกว่าจะพยายามรักษาวินัยโดยให้มีงานออกมาปีละ 1 เล่ม โดยเธอจะใช้เวลาในการเขียนหนังสือช่วงกลางคืน เพราะเงียบสงบทำให้มีสมาธิดีกว่าเขียนตอนกลางวัน ซึ่งจะวอกแวกง่ายกว่า

“ทุกวันนี้เวลาที่มีสำนักพิมพ์หรือนักเขียนใด จัดอบรมนักเขียน เธอมักจะสมัครมาเรียนทุกครั้งเพราะอยากได้ความรู้เอามาปรับใช้กับงานเขียนของเธอ เพราะเธอตั้งใจที่จะจริงจังในอาชีพนักเขียน เพราะสุขภาพหนูก็ไม่ค่อยดี จะไปทำงานออฟฟิศประจำก็ลำบาก จะไปค้าขายอะไรก็คงไม่เหมาะ ในเมื่อชอบการเขียนหนังสือก็มุ่งมั่นเอาให้เต็มที่สุดๆ ไปเลย ถ้าพรสวรรค์เรามีน้อยก็อาศัยพรแสวงช่วยอีกแรงได้ค่า ความพยายามอยู่ที่ไหนหนูเชื่อว่าความสำเร็จจะเกิดขึ้นได้ค่า” เธอกล่าวด้วยรอยยิ้ม