อภิชยา เทือกสุบรรณ เรื่องบังเอิญที่ลงตัว

เรื่อง อณุสรา ทองอุไร ภาพ อมรเทพ โชติเฉลิมพงษ์

ชีวิตของคนบางคนนั้นกว่าจะได้อะไรมาก็ยากลำบากทำอะไรมาหลายสิ่งหลายอย่างก็ไม่เวิร์กทำแล้วเลิกทำแล้วล้มไม่เป็นท่า แต่บางคนทั้งเก่งทั้งเฮงจังหวะชีวิตดีมีฝีมือจะเริ่มอะไรก็ง่ายทำได้ไม่เท่าไรก็มีตัวเลขในบัญชีเพิ่มขึ้นทุกวันๆ จากหลักหมื่นเป็นหลักแสนหลักล้านในเวลาไม่นาน เช่นเธอคนนี้แม้วัยเพียง 20 ปลายๆ ก็มีธุรกิจเล็กๆ มูลค่านับล้านเป็นของตนเอง อภิชยา เทือกสุบรรณ ผู้จัดการ-ธุรกิจบัตรเครดิต เคทีซี หรือ บริษัท บัตรกรุงไทยดูแลลูกค้าด้านการจับจ่ายใช้สอยที่ซูเปอร์มาร์เก็ต

สาวสวยหน้าตาคมเข้มรูปร่างดีตามแบบฉบับสาวใต้และยังเป็นหลานสาวของนักการเมืองชื่อดัง แม้มีงานประจำทำอย่างมั่นคงแต่เธอก็มีธุรกิจที่ริเริ่มทำกับน้องสาว แม้จะเริ่มต้นด้วยความไม่ตั้งใจเพียงแค่คิดว่าจะทำเพื่อใช้เองแต่ด้วยเพื่อนๆ คนใกล้ชิดเห็นแล้วชื่นชอบก็ฝากสั่งฝากซื้อตามปากต่อปากไปเรื่อยๆ เริ่มจากเล็กๆ ก็เติบโตขึ้นทุกวันจากวันแรกจนถึงตอนนี้ก็เกือบ 3 ปีแล้ว เธอเล่าถึงจุดเริ่มต้นให้ฟังว่า เริ่มเรื่องมาจากน้องสาวของเธอซึ่งมีรูปร่างเล็กมักจะมีปัญหาในการซื้อกางเกงมาใส่ เนื่องจากไม่ได้ขนาดที่พอดีตัวเลย มีปัญหาตลอดช่วงเอวพอดี สะโพกหลวม ความยาวสะโพกไม่ได้ บางตัวสวยพอดีทุกอย่างแต่เป้ายิ้มเกือบๆ ดีแต่ยังไม่ดีจริงๆ สักที  น้องสาวจึงต้องไปตัดกางเกงใช้เอง ซึ่งไปจ้างช่างตัดก็จะราคาสูงกว่าการซื้อทั่วไป น้องสาวจึงต้องยอมจ่ายเพิ่ม ณ จุดนั้น เธอจึงไปตัดกางเกงใส่เป็นเพื่อนน้องสาว เพื่อหาผ้ามาเองจ้างตัดครั้งละหลายๆ ตัวราคาจะได้ลดลงบ้าง

เมื่อเธอนำกางเกงที่เลือกผ้าเอง สั่งตัดและออกแบบเองมาใส่ ก็เริ่มมีคนเห็นแล้วชมว่ากางเกงสวยพอดีตัว ผ้าก็ดีดูสวมใส่สบายก็เลยฝากตัดเผื่ออยู่หลายครั้ง ประกอบกับเธอต้องการไปสั่งตัดครั้งละ 4-5 ตัวขึ้นไปเพื่อให้ค่าผ้าและค่าตัดมีราคาลดลง จึงคิดเล่นๆ กับน้องสาวว่าลองสร้างแบรนด์แล้วขายออนไลน์กันดูไหมเพราะน้องสาวก็มีคนชมตลอดว่าซื้อกางเกงที่ไหนทรงสวยจัง มีออร์เดอร์แรกๆ จากเพื่อนๆ คนรู้จักครั้งละ 5-6 ตัวในระยะ 2-3 เดือนแรก

“งั้นรับออร์เดอร์อย่างจริงจังเลยไหม คิดตั้งชื่อแบรนด์ แล้วทำไซส์ให้หลากหลายขึ้น มีแบบให้เลือกสัก 3-4 แบบ ก็คิดชื่อแบรนด์ว่า Solasa คอนเซ็ปต์ของแบรนด์คือ เรียบแต่โก้ สีจะสะอาดตาพื้นๆ แนวสีออฟไวท์ สีกลางๆ แบบสีเอิร์ทโทน เพื่อให้เข้ากับเสื้อ กระเป๋า รองเท้าได้ง่ายๆ มีทั้งขายาวและขาสามส่วน” เธอเล่าถึงจุดเริ่มต้นขายออนไลน์ผ่าน IG และเฟซบุ๊กอยู่เกือบปี ผลตอบรับดีมาก นอกจากนั้นเธอก็ไปออกงานกิฟต์ งานแฟร์ที่เน้นผลงานของคนรุ่นใหม่ ทำให้ตลาดของเธอกว้างขวางมากขึ้น จนมีช็อปใหญ่ๆ แถวสีลมและสยามที่จะนำผลิตภัณฑ์ของแบรนด์ใหม่ๆ แบรนด์ของคนรุ่นใหม่ ที่ขายผ่านออนไลน์

“เขาเคยเห็นงานของเรา ก็ติดต่อขอให้ไปวางขายที่ช็อปเหล่านี้มีอยู่ 2-3 แห่ง ก็มีการแบ่งเปอร์เซ็นต์กันในราคาที่ถูกกว่าห้างใหญ่ ซึ่งก็แฮปปี้ด้วยกันทั้งสองฝ่าย เพราะกำลังการผลิตเราก็ไม่ได้เยอะพอที่จะไปวางจำหน่ายตามห้างทีละหลายๆ สาขา มันเกินกำลังเกินไปเพราะมันคืองานรองไม่ใช่งานหลัก เรามีงานประจำไม่อยากให้กระทบการมีวางจำหน่ายที่ร้านสัก 2-3 แห่งยังพอรับมือไหว” เธอเล่าอย่างตั้งใจ

ดังนั้นเธอจึงพยายามทำงานรองนี้ให้พอดีๆ คือขายผ่านออนไลน์และมีหน้าร้านอยู่ 2-3 แห่งพอ ถ้าเป็นช่วงเทศกาล หรือมีงานอีเวนต์ใหญ่ๆ ก็จะไปออกงานพวกนี้สักปีละ 2-3 ครั้ง ก็ถือว่าเป็นระดับที่รับมือได้ โดยเธอจะแบ่งหน้าที่กับน้องสาว น้องสาวดูแลการออกแบบและผลิต เธอจะดูเรื่องการตลาดและการขาย โดยใช้เวลาหลังเลิกงานและช่วงวันหยุดในการทำงานอดิเรกนี้ พอลูกค้าสั่งออร์เดอร์มา เธอก็จะตอบช่วงเที่ยงและช่วงเย็น แพ็กของตอนค่ำ และไปส่งไปรษณีย์ ตอนเช้าวันเว้นวัน เธอบอกว่าโชคดีที่หลังๆ นี้มีเคอรี่ มีไลน์แมน มีไปรษณีย์เอกชนที่มารับถึงบ้านก็ทำให้ชีวิตง่ายขึ้นไปอีกระดับหนึ่ง ทำให้บริหารเวลาได้ดีขึ้น ส่วนค่าขนมที่ได้จากงานอดิเรกนี้เธอก็จะเก็บไว้ไม่นำมาใช้ฟุ่มเฟือย โดยจะเก็บไว้ซื้อของชิ้นใหญ่ๆ เช่น ไปเที่ยวต่างประเทศ หรือไปดาวน์รถ หรือเก็บไว้เป็นทุนเวลาจะซื้อของราคาแพงๆ ซึ่งทำมาเกือบ 3 ปี ก็ถือว่าได้ค่าขนมเป็นกอบเป็นกำ