posttoday

อาภัสพร สุภาภา งานเขียนที่ดีต้องรับผิดชอบสังคม

18 มีนาคม 2561

นักเขียนหน้าใสวัย 30 กลางๆอ้น-อาภัสพร สุภาภา แม้จะดูหน้าอ่อนใส แต่เธอก็เขียนหนังสือมาแล้วถึง 14 ปี

โดย อณุสรา ทองอุไร / ภาพ : วิศิษฐ์ แถมเงิน

นักเขียนหน้าใสวัย 30 กลางๆอ้น-อาภัสพร สุภาภา แม้จะดูหน้าอ่อนใส แต่เธอก็เขียนหนังสือมาแล้วถึง 14 ปี โดยเริ่มเขียนตั้งแต่ปี 2547 หลังจากเรียนจบมหาวิทยาลัยได้ไม่นาน ซึ่งเธอเริ่มลองเขียนหนังสือตั้งแต่ช่วงอยู่มัธยมปลาย แต่ก็ยังไม่มีผลงานเป็นชิ้นเป็นอันเท่าไรนัก โดยเริ่มเขียนจากงานกลอนเปล่า กลอนว่าง กลอน 8 แต่เขียนไปเขียนมาเริ่มรู้ว่าไม่ใช่ทางของเธอสักเท่าใด เพราะภาษาไม่ได้สละสลวยพอ ก็เลยหยุดเขียนไปนานพอสมควร แล้วหันไปเอาดีเป็นนักกีฬาแทนช่วงมัธยมปลาย

จึงเริ่มมาเขียนเป็นเรื่องสั้นอีกครั้งตอนเรียนมหาวิทยาลัย เขียนอ่านเล่นๆ กันในหมู่เพื่อนฝูงตอนเรียนปี 4 เพราะไปอ่านงานของสำนักพิมพ์แจ่มใส แล้วคิดว่าตนเองน่าจะเขียนงานแนวนี้ได้ ก็เลยลองเขียนส่งไปให้สำนักพิมพ์แจ่มใสพิจารณา ตอนนั้นเขียนเรื่องสั้นเป็นเรื่องๆ ส่งไปหลายเรื่องแต่เรื่องที่ได้รับเลือกไปรวมเป็นเล่มกับของคนอื่นด้วยคือชื่อ “หนึ่งในคำตอบนั้น... ฉันรักเธอ” เป็นรวมเรื่องสั้น หลังจากนั้นก็เขียนไปเรื่อยก็ได้พิมพ์เกือบทุกเรื่อง

มีผลงานที่เขียนให้กับสำนักพิมพ์แจ่มใสทั้งหมด 30 กว่าเล่ม เป็นเวลา 10 ปี เฉลี่ยแล้วออกปีละประมาณ 3 เล่ม ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องยาว ที่ดังที่สุดคือเป็นซีรี่ส์ 3 เล่ม ในชุดเรื่องจันทร์ เธอเริ่มเขียนให้กับสำนักพิมพ์แจ่มใสตั้งแต่อายุ 23-24 ปี รวมเวลา 10 ปี

อาภัสพร สุภาภา งานเขียนที่ดีต้องรับผิดชอบสังคม

“ตอนหลังเหมือนจะถึงจุดอิ่มตัวคือ เราเริ่มโตขึ้น เราก็อยากให้งานเขียนของเราโตขึ้นตามอายุและมุมมองของเรา ไม่อยากเขียนเรื่องวัยรุ่น รักหวานแหวว ใสๆ เพราะไม่ใช่วัยของเรามันฝืน ก็เลยลาออกจากแจ่มใสเมื่อ 3 ปีที่แล้ว และเริ่มมาลองเขียนงานที่หนักขึ้นเป็นผู้ใหญ่ขึ้น มีมุมมองชีวิตที่ซับซ้อนมากขึ้น เปลี่ยนแนวการเขียนใหม่ ไม่หวานใสแบบเดิมอีกต่อไป”

หลังจากบ่มเพาะประสบการณ์มากว่า 10 ปี เธอก็ไม่อยากทำงานกับสำนักพิมพ์อื่น เพราะมีข้อจำกัดหลายอย่าง ก็เลยเปิดสำนักพิมพ์เล็กๆ ของตัวเอง เขียนเอง พิมพ์เอง ลงทุนเอง โดยเธอเปิดสำนักพิมพ์ชื่อ ภัสรสา ซึ่งเป็นนามปากกาของเธอนั่นเอง แน่นอนว่ามีความเสี่ยงมากขึ้น แต่ก็ทำงานได้อย่างสบายใจขึ้น ทำเองออกแบบเองรับผิดชอบเอง เหนื่อยมากได้มาก ควบคุมการผลิตได้ทุกอย่าง

“ก็ไม่ได้เปลี่ยนแนวไปไกลมาก คือยังเขียนนิยายรัก แต่เป็นรักแบบวัยผู้ใหญ่มีเหตุมีผล เน้นเรื่องรักน้อยลง มีความเป็นผู้ใหญ่ขึ้น มีมุมมองทางสังคมมากขึ้น ก็คือโตไปตามอายุของเรานั่นแหละไม่ฝืนเขียนเรื่องที่เด็กเกินตัวเราไปมากนัก มีความซับซ้อนมีหักมุมมากขึ้นให้ความสำคัญกับประเด็นทางสังคมเข้ามาให้ขบคิด โดยยังคงความถี่ในการเขียนให้ออกมาให้ได้ปีละ 3 เรื่องเหมือนเดิม โดย 3 ปีที่มาเปิดสำนักพิมพ์เองนั้นมีงานเขียนมาทั้งหมด 10 เล่มพอดี” เธอกล่าวด้วยรอยยิ้ม

อาภัสพร สุภาภา งานเขียนที่ดีต้องรับผิดชอบสังคม

เรื่องที่ออกมาก็มีนิทานเทวา เป็นนิยายชุด เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับเทพนิยายยุคใหม่ โดยผลงานเล่มล่าสุดคือเรื่อง เล่ห์เงาลวง โดยใช้เวลาในการเขียนเรื่องละประมาณ 4 เดือน เธอจะฝึกให้ตัวเองมีวินัยด้วยการเขียนงานทุกวัน 09.00 น. ก็นั่งโต๊ะทำงาน พักเที่ยง เขียนอีกครั้งตอนบ่าย เหมือนคนที่ต้องทำงานทั่วไป วัตถุดิบในการเขียนก็มาจากเรื่องรอบตัว ถ้าช่วงไหนตันหมดมุขก็ไปเที่ยวบ้าง ออกเดินทางเพื่อหาข้อมูลบ้าง เขียนเรื่องเกษตรก็อาจจะไปเที่ยวฟาร์มเกษตรไปดูงานไปดูชีวิตจริง เพื่อเอาข้อมูลมาเขียน เขียนเรื่องม้าก็ไปดูคอกม้าไปนั่งสัมภาษณ์คนเลี้ยงม้า ไปลองฝึกขี่ม้าดูบ้าง พอจะตันก็หาทางรอดได้ทุกครั้งไป ผลงานเล่มล่าสุดที่กำลังจะออกช่วงเดือน เม.ย.นี้ก็คือเรื่อง ทางดาว

เธอบอกว่ารักที่จะเป็นนักเขียนต้องมีวินัย อย่าหวังรวย ให้มีความสุขกับงานเขียน มีความตั้งใจให้ผลงานออกมาดี ที่เหลือรายได้ก็จะตามมาเอง อย่าเอาเงินเป็นที่ตั้ง เพราะงานเขียนต้องใช้ศิลปะและจินตนาการ ต้องให้เวลา ต้องมีความประณีตในการทำงาน มีความรับผิดชอบต่อสังคมให้งานเขียนมีคุณภาพไม่ทำร้ายสังคม ไม่มอมเมามากเกินไป แฝงแนวคิดคำสอนดีชั่วสอดแทรกเข้าไปบ้างก็จะดี