แอนนิสซา ฟลินน์ สุขและอิสระบนกระดานโต้คลื่น

โดย สมแขก

ข่าวดีรับปลายปีของนักเซิร์ฟสาวไทย แอนนี่-แอนนิสซา ฐิตา ฟลินน์ นักโต้คลื่นลูกครึ่ง วัย 20 ปี จากภูเก็ต คือการคว้ารางวัลชนะเลิศจาก World Flowboarding Championships ทัวร์นาเมนต์ประจำปี 2017 ที่ Aqua Water Park ในเมืองแคนคูน ประเทศเม็กซิโก เมื่อไม่นานมานี้ ภายหลังการแข่งขันแอนนี่โพสต์บนเฟซบุ๊กประกาศถึงความสำเร็จว่า “ฉันจะจำวันนี้ไม่มีวันลืม วันที่เด็กตัวเล็กๆ อย่างฉันกลายเป็นแชมป์โลก! อยากขอบคุณพ่อกับแม่มาก เพราะพ่อกับแม่เจ๋งที่สุดแล้ว และขอบคุณทีม Mak Flowboards และทีม Roxy Thailand ที่ทำให้ฉันมีวันนี้ สถานีต่อไปคือยูทาห์” ชัยชนะของสาวน้อยคนนี้ทำให้นึกถึงบทสนทนากับแอนนี่ก่อนที่เธอจะบินไปแข่งขันรายการระดับโลกนี้

สาวน้อยลูกครึ่งไทย-ออสเตรเลียเป็นนักกีฬาหญิงคนเดียวของทีม Roxy Thailand ที่ไปแข่งในระดับโลก เธอเพิ่งก้าวสู่วัย 20 ปี เกิดที่ออสเตรเลียดินแดนที่โด่งดังเรื่องเซิร์ฟ หลังจากย้ายมาอยู่ที่ภูเก็ตเมืองที่คลื่นดีเช่นกัน เธอจึงเริ่มเล่นเซิร์ฟตั้งแต่อายุ 7 ขวบ “ตอนเริ่มเล่นไม่มีใครเป็นคนสอน เราเล่นกันเองกับเพื่อนวัยเดียวกัน ทำให้ชอบตั้งแต่เริ่มเลย แอนนี่แข่งครั้งแรกใน จ.ภูเก็ต ตอนอายุประมาณ 10 ขวบ พอชนะก็มีสปอนเซอร์สนับสนุนเลยทันที จากนั้นก็เล่นเซิร์ฟมาเรื่อยๆ ไปทั้งอินโดนีเซีย มาเลเซีย ฮ่องกง ไปเซิร์ฟมาหมดทุกที่เลยของเอเชีย และในปี ค.ศ. 2012 ก็คว้ารางวัลชนะเลิศการแข่งเซิร์ฟ Asian Surfing Championship Women’s Division ตอนอายุ 15 ปี”

สำหรับทะเลในภาคใต้ของไทยไม่ได้มีคลื่นดีทั้งปีอย่างในบาหลี ทำให้หน้าท่องเที่ยวที่มีคลื่นน้อย ทำให้แอนนี่เพิ่มโฟลว์บอร์ดเป็นอีกหนึ่งกิจกรรมที่ชื่นชอบจนกลายเป็นนักกีฬาที่สร้างความสำเร็จให้เธอ “ที่มาเล่นโฟลว์มาเล่นสลับกัน แต่มาเล่นทีหลังเซิร์ฟ แอนนี่เริ่มเล่นโฟลว์บอร์ดมา 4 ปีแล้ว แต่เรื่องชื่อเสียงก็ได้มากกว่าเซิร์ฟ สำหรับเซิร์ฟแอนนี่เดินสายแข่งในเอเชีย แต่สำหรับโฟลว์บอร์ดแอนนี่ไปถึงระดับโลก

จุดร่วมของสองกีฬานี้ก็คือ น้ำ แอนนี่ชอบน้ำมาตั้งแต่เด็ก ชอบว่ายน้ำ กีฬาทางน้ำที่ใช้เท้าแอนนี่เล่นหมด สำหรับเซิร์ฟเป็นกีฬาที่ต้องใช้กำลังทั้งตัว ขณะที่โฟลว์บอร์ดใช้การทรงตัวบนขาและควบคุมทิศทางด้วยเท้า เสน่ห์ของโฟลว์ที่แอนนี่รู้สึกคือ ความดีของมันคือทุกอย่างจะเหมือนเดิม ถ้าเป็นเซิร์ฟคลื่นทุกคลื่นที่เข้ามาจะไม่เหมือนกันเลย แต่โฟลว์เรารู้ว่าคลื่นจะมาแบบไหน เรากำหนดทิศทางของตัวเองล่วงหน้าได้ รู้ว่าต่อไปเราจะทำอะไร ซึ่งเหมาะที่แอนนี่จะแข่งขัน”

เมื่อถามความรู้สึกบนกระดานของสาวน้อยลูกครึ่งคนนี้เป็นอย่างไร เธอบอกว่า “ถ้าเป็นเซิร์ฟ แอนนี่จะไม่กดดันเลยแม้จะเป็นการแข่งขันจริงๆ แอนนี่ชอบการแข่งขันตรงที่เขาจะปิดส่วนหนึ่งของทะเลให้เราเล่น เหมือนเรามีความสุขที่ได้เล่นกับเพื่อนมันจะดีกว่าฟรีเซิร์ฟ เพราะคลื่นลูกหนึ่งจะอยู่ได้คนเดียว ดังนั้นเวลาคนน้อยๆ ก็จะสนุกเพราะเราจับคลื่นได้เยอะหน่อย เซิร์ฟในเมืองไทยที่แอนนี่รู้สึกว่าดีที่สุดก็ต้องยกให้หาดกะตะ ภูเก็ต เราเล่นตั้งแต่เด็กและรู้สึกว่าที่นี่ดีสุดแล้ว เสน่ห์ของเซิร์ฟคือ เราเป็นอิสระ เวลาเราเล่นเซิร์ฟเราได้ออกไปในทะเล เราไม่ต้องอยู่กับใคร เราอยู่กับตัวเอง จะรู้สึกว่าอะไรที่แย่ๆ ที่ผ่านมาในหนึ่งวันเราลืมได้หมดเลย แล้วเวลาเล่นคลื่นจะสนุก เหมือนเราได้เป็นเด็กตลอดเวลา

ตอนที่เราศึกษาเรื่องคลื่นก็เรียนรู้ด้วยความเจ็บปวดค่ะ (หัวเราะ) เหมือนเวลาเราทำอะไรผิดพลาดตอนเด็กๆ เราก็จะรู้ว่าเราจะไม่ทำท่านี้อีกแล้วนะ ดูว่าเราจะออกไปหาคลื่นได้ยังไง ถามครู ถามคนในพื้นที่ เรียนรู้และฝึกไปเรื่อยๆ ความเจ็บปวดที่ว่าก็คือเราตกกระดาน หรือเราเห็นว่าหัวคลื่นใกล้แตกใส่เราแล้ว แอนนี่ว่าเซิร์ฟยากเพราะมีทั้งพายออก มุดคลื่น จับคลื่น และพายออกไปใหม่ มันจะเหนื่อยกว่า การทรงตัวจะไม่เหมือนโฟลว์ที่จะง่ายกว่านิดหนึ่งเพราะมีคนคอยช่วยเราอยู่ตลอดเวลา มีเชือกจับอยู่ตลอดเวลาสำหรับคนที่เพิ่งเริ่มใหม่”

ดังนั้น ความสุขของการเล่นกีฬาทางน้ำของแอนนี่ก็คือการที่ไม่ต้องคิดอะไรตอนที่เล่น การพาตัวเองไปจับคลื่นในทะเลหรือตอนที่ได้แสดงศักยภาพบนโฟลว์บอร์ดคือความรู้สึกที่อิสระอย่างแท้จริง “แอนนี่รู้สึกแต่ว่าเวลาอยู่บนคลื่นมันสวย เลยไม่ได้คิดอะไร เราคิดมากกว่านี้ไม่ได้ เราจะอยู่กับปัจจุบัน มันเป็นการฝึกสมาธิได้ดีมาก และทำให้เราแข็งแรง ทั้งเซิร์ฟและโฟลว์ทำให้เราออกกำลังกายตลอดเวลา เราไม่ต้องวิ่งหรือเวตก็ได้ เพราะเราได้ออกกำลังกายทั้งตัว” นักกีฬาโฟลว์บอร์ดดีกรีแชมป์โลก บอกอย่างมีความสุข