เที่ยวกึ่งสำเร็จรูป นวพล ธำรงรัตนฤทธิ์

วันนี้ไปเราจะพาเที่ยวฮ่องกงกัน อืม!!! เกาะฮ่องกงนะครับ ไม่ใช่ฮ่องกงในความหมายอื่น โดยมีไกด์กิตติมศักดิ์มาเป็นคนนำทางให้ ถ้าพร้อมแล้วก็รีบไปเลยดีกว่าเดี๋ยวตกไฟลต์

เรื่อง วิชช์ญะ ยุติ / ภาพ วีรวงศ์ วงศ์ปรีดี

 

วันนี้ไปเราจะพาเที่ยวฮ่องกงกัน อืม!!! เกาะฮ่องกงนะครับ ไม่ใช่ฮ่องกงในความหมายอื่น โดยมีไกด์กิตติมศักดิ์มาเป็นคนนำทางให้ ถ้าพร้อมแล้วก็รีบไปเลยดีกว่าเดี๋ยวตกไฟลต์

จะว่าไป...ฮ่องกงกับคนไทยใกล้ชิดกันนิดเดียว บางคนไปเป็นสิบๆ รอบ หรืออาจมากกว่านั้น เพื่ออะไรก็ตามแต่ ช็อปปิ้ง ตระเวนกิน ไม่ก็ไปเรียนภาษาจีน (กวางตุ้ง) กระทั่งบินไปเพื่อสะสมไมล์ ก็ยังมีคนเคยทำอยู่บ่อยๆ สำหรับพ่อหนุ่มหน้าตี๋รายนี้ “นวพล ธำรงรัตนฤทธิ์” ไปฮ่องกงเพราะ...

1.ไม่เคยไป

2.ไม่ใช่ประเทศที่น่าสนใจ

3.ไม่ใช่ที่ที่อยากไปเที่ยว

แค่ 3 เหตุผลก็เพียงพอแล้วกับการตีตั๋วไปเหยียบดินแดนเกาะสวรรค์ที่อุดมไปด้วยแหล่งช็อปปิ้ง ตึกสูงระฟ้า ป่าคอนกรีต รูปปั้นเจ้าแม่กวนอิม โจ๊กฮ่องกง ชุมชนแออัด ขาดไม่ได้คือดาราดังคับฟ้า อ้อ...แต่ที่ไล่เรียงมาทั้งหมด แทบจะไม่ปรากฏอยู่ในหนังสือเล่มหนา “ฮ่องกงกึ่งสำเร็จรูป” (สำนักพิมพ์ a book) ที่เขาร่ายยาวอย่างสนุกปาก (กา) จนสร้างความเบิกบานใจแก่ผู้อ่าน พร้อมตั้งคำถามตามหลัง เอ๋...นี่มันเกาะฮ่องกงจริงๆ หรือเปล่าเนี่ย

“ผมเป็นพวกซิตีบอยน่ะครับ ผมก็เลยเลือกไปฮ่องกง เพราะมันไม่ไกลมาก ขณะที่เพื่อนๆ พากันไปลาว ซึ่งไม่ใช่ผมแน่ๆ เพราะผมอยากเห็นตึกไง”

การไปเยือนฮ่องกงครั้งแรก แน่นอน...ในฐานะคนทำหนังสั้นและเขียนวิจารณ์หนัง แถมเคยมีงานเขียนโซโลเดี่ยว “ที่โรงภาพยนตร์ใกล้บ้านคุณ” และอีกหนึ่งเล่มที่จับคู่เขียนร่วมกับ “ชาคร ไชยปรีชา” โดยใช้ชื่อว่า “ไทยจัง” นวพลจึงไม่พลาดที่จะทำหน้าที่สำรวจซอกแซกซอกซอนเกาะฮ่องกง โดยใช้หนังเรื่องโปรดของผู้กำกับอาร์ตแตก “หว่องกาไว” เป็นไกด์นำทาง กางออกแล้วเดินตามมันไปเรื่อยๆ เจอนั่นนู่นนี่ ที่แปลกๆ ก็เยอะ ที่เสี่ยงตายก็แยะ

 

กินก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นงู ผ่านธนบุรีคาราโอเกะ ฉลองปาร์ตี้วันเกิดปลาโลมา นั่งรถเมล์สายมรณะ เดินขาลากจากมุมตึกสู่อีกถนน เหล่านี้ล้วนเป็นประสบการณ์เที่ยวกึ่งสำเร็จรูปของนวพลที่บอกเล่าไว้ด้วยลีลาภาษาเมามัน ผสานอารมณ์เมาท์มอยเล็กน้อย เหน็บนิดหน่อยตามสไตล์คนชอบวิจารณ์ ยิ่งเฉพาะหลายๆ เรื่องที่ฮ่องกงขัดใจตัวเขา หรือกรณีตัวเขาเองไปขัดใจฮ่องกง ก็บ่นแบบไม่เลี้ยง

“ก่อนไปหาข้อมูลเยอะนะ แต่โปรแกรมเที่ยวผมจะมากำหนดเอง ซึ่งพอมันเป็นการกำหนดโจทย์ขึ้นเอง ผมว่ามันเริ่มชักสนุกละ มันอาจจะยากบางเรื่องแต่ผมก็รู้สึกว่า ไอ้ความยากนี่แหละทำให้เราสนุก ก็ได้เพื่อนที่รู้จักกันสมัยไปเทศกาลหนังเบอร์ลินช่วยเหลือ คอยแนะนำและเป็นไกด์ให้บางกรณี เช่น พาไปหาโลเกชันหนังหว่อง ซึ่งเขาทำให้ผมได้เห็นความเป็นโลคัลและวัฒนธรรมแบบบ้านๆ ของฮ่องกง”

ขณะที่เรื่องภาษานวพลยอมรับว่าไม่ต้องระวังเลย เพราะด้วยสไตล์การเขียนที่เน้นเล่าให้ฟังมากกว่าเขียนให้อ่าน นี่เองภาษาปากจึงถูกพ่นออกมาทุกบรรทัดจนครบ 384 หน้า มีการจับคำนั้นมาใส่คำนี้ จนกลายเป็นคำใหม่ ครูภาษาไทยมาอ่านเจอก็คงรู้สึกว่า (ไอ้) นี่คือการทำลายภาษาไทยชัดๆ แต่ขออภัยเถอะเขาไม่ได้มีเจตนาเยี่ยงนั้นจริงๆ แค่เขาอยากให้ทริปท่องเที่ยวฮ่องกงแบบกึ่งสำเร็จรูป หรือเที่ยวตามใจกึ่งพึ่งไกด์บุ๊ก เป็นอะไรที่หรรษาลั่นล้าซ่าส์ๆ บ้าๆ มึนๆ

ที่สำคัญ ไม่เหมือนใครดีและไม่มีใครเหมือน เช่นที่วางเกลื่อนบนแผงหนังสือ ไม่อยากไปช็อป ไม่ชอบไปห้าง ไม่ย่างกรายดิสนีย์แลนด์ ไม่มีแพลนจะไปไหว้พระ คำตอบเพลินๆ ชิลชิล แถมวาจากวนๆ ชวนให้ค้นหาใน “ฮ่องกงกึ่งสำเร็จรูป” สัญลักษณ์ปกคือตัวละครหนัง หว่องคาไว ปะปนด้วยป้าย ตึก และอีกจิปาถะที่เขาไปเจอะเจอมา เลอะๆ มึนๆ แต่ไม่ธรรมดา ส่วนทริปต่อไปและหนังสือเล่มใหม่ นวพลบอกสั้นๆ ยังไม่มีเร็วๆ นี้ ได้โปรดติดตาม

“ที่อยากไปตอนนี้ คือทริปอาม่า คงจะสนุกดีนะผมว่า ได้เห็นวัฒนธรรมการเที่ยวแบบอาม่าๆ ล้งเล้งๆ ซึ่งเป็นเสน่ห์ของเขา ถ้ามีโอกาสผมไปแน่ครับ”