ไต่ความสวย(อันตราย) มุ่งสู่'เลห์ ลาดักห์'

โดย ปอย

เส้นทางดั่งสรวงสวรรค์ คือความฝันของนักเดินทางต้องได้ไปเห็นกันด้วยตา ภาพที่ได้สัมผัสตรงหน้ามันสุดคุ้ม “บี” ณพีรา เตชาชาญ “แป๋ม” ปัญชรัศม์ งานวงศ์พาณิชย์ สองสาวนักท่องเที่ยวรวมก๊วนเพื่อนตั้งกลุ่มชื่อว่าG venture เลือกมุ่งสู่จุดหมายปลายทางเมืองเลห์ เมืองหลวงแคว้นลาดักห์ ประเทศอินเดีย ตะลุยผจญภูมิประเทศบนความสูงเหนือระดับน้ำทะเล 3,500 เมตร ความกดอากาศและออกซิเจนเบาบาง ต้องรับมือกับ “อาการแพ้ความสูง - High Alititude Sickness”ซึ่งแม้สุขภาพสมบูรณ์แข็งแรง แต่เมื่อต้องผจญความสูงระดับนี้ อาการเบื้องต้นคือ มีอาการปวดหัว แน่นหน้าอก ไม่อยากอาหาร นอนไม่หลับ คลื่นไส้อาเจียน ก็เปิดฉากต้อนรับคนมาเยือนทันใด

ยิ่งสูง ยิ่งเสี่ยง ถ้าขึ้นไปบนพื้นที่สูงเกิน 5,000 เมตร อาการมักรุนแรงอาจถึงขั้นหมดสติ หยุดหายใจชั่วคราว หรือถึงขั้นเสียชีวิตจากเหตุการณ์ผู้พิพากษาหนุ่มวัย 30 ปลายๆ นักท่องเที่ยวไทยซึ่งเดินทางไปเที่ยวเมืองเลห์ ลาดักห์ เสียชีวิตกะทันหัน คาดว่าเกิดจากสาเหตุความกดอากาศเปลี่ยนแปลง และอาจเกิดโรคจากที่สูง

“วันนี้โอเคหรือเปล่า? ปวดหัวไหม ใครเป็นอะไรหรือเปล่า?” กลายเป็นบทสนทนาประจำวันของกลุ่มนักท่องโลก ระหว่างท่องชมภูมิประเทศรายรอบล้อมไปด้วยเทือกเขา ทะเลสาบ ทะเลทราย ทุ่งหญ้า ทุ่งนา ลำธารน้ำใส ภูเขาหิมะ หลากหลายภูมิประเทศ “เลห์ ลาดักห์ - Leh Ladakh” ได้ชื่อว่า “สวรรค์ของนักเดินทาง” สองสาวนักเดินทางไปถึงได้แต่พูดประโยคซ้ำๆ “ทำไมมันสวยขนาดนี้ แทบกะพริบตาไม่ได้เลย...”

สรุปว่าสวยมาก น่าไปมาก

คนเคยไปมาแล้ว ผู้ชายอายุ 40 ปีต้นๆ แถมฟิตจัดเตะฟุตบอลประจำ ก็ยังรู้สึกเหนื่อยมาก แค่เดินขึ้นบันไดโรงแรมที่พักในเลห์ แค่ 3 ชั้นเหนื่อย “บี” ณพีรา กล่าวว่า เรื่องการค้นคว้าหาข้อมูลเหล่านี้ก่อนออกไปท่องเที่ยว จึงต้องแน่นปึ้ก ด้วยเหตุผลเส้นทางท่องเที่ยวครั้งนี้ ขอใช้คำว่า หฤหรรษ์+หฤโหด ได้เลยทีเดียว

สถานที่เที่ยวแต่ละที่ไกลกันพอสมควรนั่งรถ 4 ชั่วโมงขึ้นไป และถนนหนทางเวลาไปเที่ยวก็คดเคี้ยว จนคนที่ไม่เคยมีอาการเมารถเลย ก็อาจเกิดอาการไม่ไหววิงเวียนศีรษะ มาเมารถเป็นครั้งแรกกันที่นี่

“ก็เหนื่อยมากๆ ค่ะ เราเลือกไปมาเมื่อเดือน ส.ค.ปีที่แล้ว เป็นช่วงฤดูร้อน ซึ่งเหมาะที่สุดสำหรับการท่องเที่ยว เลห์ ลาดักห์ จะเริ่มตั้งแต่เดือน มิ.ย.-ต.ค.ของทุกปี ช่วงเวลานี้เลห์ฮอตที่สุดมีกิจกรรมให้เล่นได้หลายๆ อย่าง แทร็กกิ้งได้ ฟ้าสวยใสอากาศสบายๆ

ทริปนี้ไปเที่ยวโดย ณพีรา ทราเวล สไตลิสต์ (Napira Travel Stylist) ต้องทำความเข้าใจกันในกลุ่มท่องเที่ยวของเรากันก่อนค่ะ ต้องขาลุย ไม่ได้เที่ยวสบาย อินเดียคือประเทศน่าท่องเที่ยวมีหลายๆ เส้นทางให้ค้นหา สายชมพระราชวังก็มุ่งสู่จัยปูร์ สายพุทธศาสนาก็ต้องไปชมสังเวชนียสถาน โดยถ้ามีผู้สูงวัยก็ต้องทำความเข้าใจว่าการเดินทางแต่ละเมือง ค่อนข้างยาวไกล แล้วถ้าใครอยากผจญภัยมันๆ วิวอลังการงามๆ ก็ควรมาเที่ยวอินเดียเลยค่ะ

พวกเราเลือกมาเที่ยวเมืองเลห์ ลาดักห์ ก็เพราะต้องการเก็บภาพครั้งหนึ่งในชีวิต จึงเลือกทริปโฟโต้ชู้ต ความที่เราใช้ชีวิตอยู่ในเมืองหลวงศิวิไลซ์ เห็นแต่ตึกสูงๆ นั่งรถไฟฟ้าสบายๆ พอได้ไปเห็นภาพแรก ก็ขอใช้คำว่าสภาพบ้านเมืองของเขารูปแบบบ้านๆ ว้าวๆ เมืองเล็กที่มีความน่ารักเหมือนภาพวาดได้เลยค่ะ”ณพีรา เล่าถึงภาพประทับใจภาพแรกที่ได้สัมผัส

เมืองเล็กๆ ของแคว้นลาดักห์ เขตแคชเมียร์ ปัญชรัศม์ สำทับเพื่อนคู่หูที่ไปด้วยกันว่า ความตื่นเต้นก็เริ่มตั้งแต่เครื่องแลนดิ้งกันเลย ภูมิประเทศโอบล้อมด้วยเทือกเขาสูงลิบ “เลห์” ได้ชื่อว่าเป็น “ทิเบตน้อย (Little Tibet)” ต้องไปเห็นด้วยตาให้ได้

“วิวแรกมองลงมาจากเครื่องบิน เราเห็นกลุ่มเทือกเขาหิมาลัยที่เป็นกลุ่มภูเขาหินสลับซับซ้อน สัญลักษณ์ของเมืองเลห์ หลายๆ คนคงเคยเห็นภาพแนะนำท่องเที่ยวกันนะคะ แต่ขอบอกเลยว่าของจริงสวยกว่ามากๆ เลยค่ะ พีกมากเป็นทริปสวยที่สุดในชีวิตเลย เราก็บอกกันใครห้ามหลับเด็ดขาด ภาพนี้ควรเก็บไว้ในความทรงจำครั้งหนึ่งในชีวิตที่ได้มาเห็นด้วยตา

ความที่เราศึกษาเส้นทางว่าค่อนข้างโหด จึงเลือกพัก The Grand Dragon Ladakh โรงแรมระดับ 5 ดาวของที่นั่น การมาท่องเที่ยวเมืองโหดๆ ต้องหาข้อมูลให้เป๊ะๆ เลยค่ะ พลาดไม่ได้เพราะจะลำบากยิ่งขึ้น แล้วสิ่งที่ลำบากที่สุดไม่ใช่แค่การเดินทางข้ามภูเขาสูงเท่านั้น อาหารอินเดียที่เลห์จะเป็นมังสวิรัติ แกงกะหรี่ ผัก ไข่ เป็นหลักค่ะ รสชาติที่ไม่คุ้นเคยคือสิ่งที่เราต้องผจญภัย แล้วบางคนไม่สามารถก้าวข้ามไปได้ด้วยนะคะ (หัวเราะ) โรงแรมนี้บริการอาหารอินเดียสไตล์แกสโตรโนมิก เราน่าจะรอดกับปัจจัย 4 เรื่องกินต้องสบายไว้ก่อน กองทัพต้องเดินด้วยท้องค่ะ” ปัญชรัศม์ บอกจุดเริ่มต้นทริปประทับใจ

ณพีรา เล่าว่าความตื่นเต้นเริ่มตั้งแต่กัปตันประกาศนำเครื่องบินลงสู่เมืองเลห์ โดยฝากคำเตือนที่สำคัญมากสำหรับนักท่องเที่ยว

“สภาพร่างกายที่พร้อมรับมือกับอาการแพ้ความสูงคือ อย่าเคลื่อนไหวเร็ว Altitude Sickness อันตรายมาก ต้องทำแบบตัวเชื่องช้าแบบตัวสล็อต พวกแอ็กทีฟหลายคนที่คิดว่าตัวเองแข็งแรง ออกกำลังมาคิดว่าร่างกายพร้อม วูบไปแล้วหลายคนค่ะ วันแรกอย่าเพิ่งรีบออกไปเที่ยว มีคำแนะนำจากไกด์ท้องถิ่นให้นอนพักผ่อนให้เต็มที่ก่อน 1 วันไปเลยค่ะ รุ่งขึ้นอีกวันร่างกายจะปรับสภาพกับอากาศบางๆ ได้แล้ว จึงค่อยออกไปลุย อย่าเสี่ยง ใครยังรู้สึกเพลีย ต้องกินยาไดม็อก (Diamox) ไปก่อน 24-48 ชั่วโมง ก่อนออกเดินทางไปไต่ความสูงกันค่ะ”

มันเหนื่อยขนาดไหน? “โรคแพ้ความสูง”

ภาพวิวหลักล้านเหล่านี้ กลายเป็น Dream Destination ภาพทะเลสาบใสสีน้ำเงินตัดกับท้องฟ้าสีฟ้าใสไม่แพ้กัน ภูเขาหิมะสีขาวสลับซับซ้อนตระหง่านอยู่เบื้องหลัง คือเป้าหมายของการตะลุยหิมาลัยบนระดับความสูง 3,000 กว่าเมตร เดินทางโดยรถยนต์ขึ้นสู่จุดที่เรียกว่า Zero Point ความสูงประมาณ 5,000 เมตร หรือ 1.5 หมื่นกว่าฟุต อาการป่วยที่หลายคนกังวลก็เริ่มกำเริบแสดงอาการกันเป็นแถว

“กรุ๊ปเรามีตั้งแต่อายุ 30 กว่าปี จนถึงวัย 40 กว่าปี ซึ่งทุกคนมีทริปในฝันคือที่นี่ ประมาณว่าชีวิตนี้ฉันจะต้องมาให้ได้ ใครฝันมาเที่ยวเลห์ ลาดักห์ ควรมาก่อนวัยอันควรคือก่อน 50 ปี จะแจ๋วมากค่ะ คือร่างกายมีกำลังวังชา ต่อสู้กับออกซิเจนบางมากๆ มันทำให้เหนื่อยจนหายใจไม่ค่อยออกได้ ทริปนี้พวกเราหลายคนพาคุณพ่อคุณแม่มาด้วย แต่ขนาดลูกๆ ก็เดี้ยงกันตั้งแต่วันแรกแล้วค่ะ พวกท่านวัย 60-70 ปี ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย จึงตัดสินใจให้พวกท่านนอนพักอยู่ในโรงแรมตลอดทริปนี้เลยค่ะ

สิ่งสำคัญคือไปถึงเลห์ วันแรกต้องให้ร่างกายนอนพักผ่อนให้เต็มที่ก่อนค่ะ หมอใช้คำว่าเพื่อ Acclimatization ให้ร่างกายชินกับความสูง ดื่มน้ำเยอะๆ เดินช้าๆ การเคลื่อนไหวทุกอย่างต้องช้าๆ เพื่อจะช่วยลดการเกิด AMS หรือ Acute Mountain Sickness ซึ่งเกิดได้ตั้งแต่สถานที่นั้นๆ มีความสูงตั้งแต่ประมาณ 2,100-2,500 เมตรขึ้นไป

โดยเมื่อเกิดเหตุการณ์นักท่องเที่ยวที่การเดินทางขึ้นไปที่สูง เหนือระดับน้ำทะเลขนาดนี้ แล้วปรับตัวไม่ทัน อาการปวดศีรษะ เริ่มเหนื่อย หายใจเร็ว หมอเรียกว่าโรคจากขึ้นที่สูง

ยาไดม็อกคือตัวช่วย ยาประเภทนี้จะกระตุ้นระบบการหายใจ ขาดไม่ได้เลยนะคะ น่าสงสารก๊วนคุณแม่ที่เดินทางไปด้วย เพราะผู้สูงอายุ หรือผู้ที่มีโรคประจำตัวเดินทาง 2,500 เมตร เหนือระดับน้ำทะเลลำบากมาก

แต่ยังถือว่าโชคดีค่ะ ที่เราเลือกพักในโรงแรม 5 ดาว ซึ่งเตรียมคุณหมอและพยาบาลประจำมาช่วยดูแลใกล้ชิด แค่ออกมาเดินเล่นนอกโรงแรม พาไปเดินตลาด หลายคนก็วิงเวียนศีรษะ บางคนวูบหน้ามืดจะเป็นลม ในที่สุดก็ต้องตัดสินใจให้พวกท่านนอนอยู่ในโรงแรมเท่านั้นค่ะ” ณพีรา เล่าถึงสุขภาพที่เปลี่ยนไปตามสภาพอากาศตั้งแต่วันแรก

ส่วนก๊วนลูกๆ หลังปรับสภาพพัก 1 วัน บางคนสามารถลุกขึ้นจากเตียงเดินเข้าไปในห้องน้ำได้บ้าง แต่บางคนอาการเหมือนคนยังไม่สร่างเมาขนาดที่ว่ากุมฝาชักโครกไว้แน่นตลอด อาเจียนลงส้วมจนหมดท้อง

ปัญชรัศม์ บอกแต่มาถึงกันแล้ว ก็ต้องตะลุยกันต่อไป วันรุ่งขึ้นพอทุเลาเริ่มเข้าสู่โหมดปกติ ทริปจึงเดินหน้าต่อไป โดยทริปนี้ต้องไต่ระดับพื้นที่ที่จัดว่าสูงเป็น 3 ระดับ คือ พื้นที่สูง (High Altitude) คือความสูง 1,500-3,500 เมตร จากระดับน้ำทะเลปานกลาง พื้นที่สูงมาก (Very High Altitude) คือความสูง 3,500-5,500 เมตร และพื้นที่สูงสุดขีด (Extreme Altitude) คือสูงเหนือ 5,500 เมตรขึ้นไป

“กลุ่มพวกเราไปมาแล้วหลายประเทศนะคะ บอกได้เลยว่าที่นี่ เลห์ ลาดักห์ คืออีกแห่งที่สวยที่สุดในโลกค่ะ เราเดินทางออกจากเลห์ ซึ่งเป็นเมืองหลวงของแคว้นลาดักห์ เดินทางไปกลับ 10 ชั่วโมงโดยรถยนต์มุ่งสู่ทะเลสาบปันกอง ซึ่งเป็นทะเลสาบสูงที่สุดในโลก

ที่นี่เป็นอีกจุดหมายสำคัญของทริป เพื่อไปเก็บภาพทะเลสาบที่ได้ชื่อว่าเป็นน้ำตาแห่งหิมาลัย เอกลักษณ์ของเลห์ที่ต้องไปถ่ายรูปให้ได้ค่ะ น่าตื่นเต้นคือเป็นทะเลสาบน้ำเค็มตั้งอยู่ที่ความสูง 4,350 เมตร น้ำทะเลสาบสีเทอร์ควอยส์ สีฟ้า สีน้ำเงิน กระจายเป็นเฉดสี ตามอุณหภูมิของแสงอาทิตย์ ในเวลานั้นๆ ล้อมรอบด้วยภูเขาสูงใหญ่ ตัดท้องฟ้าสีน้ำเงิน

เส้นทางไปโหดร้ายมากจริงๆ ต้องพกกระป๋องออกซิเจนติดตัวไว้ อาการหายใจไม่ออกเกิดขึ้นได้ตลอดเวลาค่ะเพราะอากาศเบาบาง เปรียบเทียบง่ายๆ เหมือนกับแค่เราเดินขึ้นบันได 3 ชั้น ก็หอบกันแฮกแล้ว แต่กลับมาก็พูดได้เต็มปากค่ะว่า “ถนนสูงที่สุดในโลก
ฉันไปลุยมาแล้วนะ”

นิยามของที่นี่คือ ยิ่งสูงยิ่งอ้วก (หัวเราะ) พกยาดมและถุงพลาสติกติดตัวไว้ให้มั่นค่ะของสำคัญขาดไม่ได้ ขนาดเพื่อนที่ไม่เคยเมารถยังไม่รอด เพราะรถต้องวิ่งผ่านความโค้งตลอดเส้นทาง ยังไม่รวมกับทางอันแสนแคบ หวาดเสียวกันที่สุดที่กั้นอะไรก็ไม่มี ตกไปคือเหว (หัวเราะ)

ภาพถ่ายมันสู้ไม่ได้กับสายตาที่เราเห็นจริงๆ ค่ะ ทุกโมเมนต์คือความสวยจนไม่อยากหลับตา ทุกภาพมันเปลี่ยน วิวเปลี่ยนไปอยู่ตลอดเวลา ธรรมชาติตื่นตาทั้งคนทั้งสัตว์แปลก หมาป่าแดง ตัวคล้ายๆ ตุ่น ม้า จามรี วิ่งเดินไปมาให้เราชม เราสองคนนั่งริมทะเลสาบ จดบันทึกความทรงจำ ถ่ายภาพกันนานมากๆ โดยไม่รู้ตัวว่านั่งกลางแสงแดดจัดๆ กี่ชั่วโมง แบบที่ว่าพอกลับมาเมืองไทย ตัวไหม้กันเลยค่ะ” ปัญชรัศม์ กล่าวถึงภาพประทับใจในชีวิต

ห้องน้ำเป็นอย่างไร? หญิงสาวจากเมืองกรุงออกไปลุยกันขนาดนี้ เรื่องนี้ไม่กล่าวถึงไม่ได้เลย เรื่องนี้ ณพีรา ขอยกมือเป็นคนแจงรายละเอียด

“หน้าตาห้องน้ำคล้ายๆ ส้วมหลุม แล้วมีกล่องสี่เหลี่ยมครอบส้วมหลุมนั้น คำเตือนคืออย่ามองลงไปในหลุมนั้นโดยเด็ดขาดค่ะมิฉะนั้นจะเสียขวัญมาก (หัวเราะ) ห้องน้ำมีบริการตลอดระหว่างทางค่ะ เราก็เตรียมพร้อมทิชชู่เปียก ผ้าถุง ร่ม ซึ่งเป็นของสำคัญมากสำหรับผู้หญิง ที่ไม่สะดวกเข้าห้องน้ำแบบโอเพ่นแอร์ หรือที่เรียกกันว่า Stone Toilet เจอก้อนหินตรงไหนฉี่ได้ทันที ฟังแล้วดูสุนทรีย์ตอนขับถ่ายดีนะคะท่ามกลางวิวภูเขา

แต่เราก็ไม่กล้า ต้องขอรอส้วมกล่องนักท่องเที่ยว (กลุ่มอื่น) เตรียมผ้าคล้ายๆ ผ้าถุงไปคลุมตอนฉี่ หรืออึ แล้วเขี่ยทรายมากลบเลย ทำภารกิจเสร็จก็ไม่มีน้ำ ใช้ทิชชู่เปียกเจลแอลกอฮอล์ ระหว่างทางเราก็จะได้เห็นหลักฐานเหล่านี้กระจัดกระจาย (หัวเราะ) เราไปหน้าร้อน ก็จินตนาการพวกที่ไปเที่ยวหน้าหนาว ระบบขับถ่ายแบบนี้คงแข็งทั้งใจ และกายแน่นอน”

ลำบากขนาดนี้เพื่อแลกกับวิวระดับโลก จุดหมายปลายทางที่มุ่งเอาชนะใจตัวเองอีกครั้งในทริปสำคัญ คือทะเลสาบไบคาล ประเทศรัสเซีย อีกประเทศสุดโหดหิน คู่หูเพื่อนซี้ณพีรา ปัญชรัศม์ บอกการเดินทางสู่ทริปสวยๆ โหดๆ ก็เพื่อบันทึกภาพงดงามไว้ในความทรงจำครั้งหนึ่งในชีวิต ไม่รู้ลืม