ชีวิต ม.ล.มานิจ ที่เราควรเอาอย่าง

เรื่อง...ขรัว 76+1 

ผมอ่านข่าวเรื่องคนไทยซื้อหวยปีหนึ่งๆ รวมเป็นเงินกว่า 2.5 แสนล้านบาท/ปี ก็ไม่ได้แปลกใจอะไร เพราะคนไทยฝากความหวังว่าหวยจะช่วยพลิกผันชีวิตจากความยากจน กลายเป็นเศรษฐีได้ในเวลารวดเร็ว โดยไม่ต้องใช้ความเพียรทำงานหนักเพื่อเอาชนะความจน ตรงกันข้ามกับคนที่ไม่ยอมแพ้ ได้ใช้ความขยันและอดทนเอาชนะความจน กลายเป็นคนดังระดับโลก เช่น ม.ล.มานิจ ชุมสาย

การที่คนไทยชอบหวยเพราะมีแรงจูงใจแยะ นอกจากหวังรวยเร็ว สื่อมวลชนยังช่วยให้คนเดินทางเข้าสู่ตลาดเสี่ยงโชคมากยิ่งขึ้น โดยเสนอข่าวหน้าหนึ่งถึงคนถูกหวยรางวัลที่ 1 เสมอ และเรื่องราวชีวิตคนรวยเพราะหวยอีกหลายคน ไม่เว้นมหากาพย์ “หวย” รางวัลที่ 1 มูลค่า 30 ล้านบาท ซึ่งถูกอ้างกรรมสิทธิ์ถูกรางวัลระหว่าง ปรีชา ใคร่ครวญ ครูชำนาญการโรงเรียนแห่งหนึ่ง กับ ร.ต.ท.จรูญวิมูล ตำรวจเกษียณราชการ ใน จ.กาญจนบุรี

ยังมีนักร้องลูกทุ่งบางคนอวดความโชคดีที่ถูกหวยครั้งหนึ่งๆ หลายสิบใบแม้จะเป็นเลขท้าย 2 ตัว 3 ตัวก็ตาม แต่เวลาถูกหวยกิน ไม่ยักแสดงตัวบ้างเลย

ข่าวสื่อมวลชนเรื่องถูกหวยล้วนแต่เพิ่มกิเลส เพิ่มความหลงงมงาย เพิ่มแรงกระตุ้นและจูงใจให้คนอยากซื้อหวยมากขึ้น ทั้งๆ ที่การจะถูกหวยมีโอกาส 1 ในล้าน ดังนั้น คนไม่ถูกหวยจึงมีเยอะมาก ไม่เคยเห็นสื่อมวลชนใดเสนอข่าวเจ๊งเพราะหวย หรือยิ่งซื้อยิ่งจน ให้คนกลัวหวยกินบ้าง

ในห้องสนทนา พันทิป ตั้งกระทู้ว่า ทำไมคนไทยถึงชอบเล่นหวย คำตอบง่ายๆ ว่า อยากรวย มีท่านหนึ่งเขียนคำตอบเป็นภาษาอังกฤษว่า Thai people believe lotto can make they rich faster than they work ถอดเป็นภาษาไทยก็ว่า คนไทยเชื่อว่าหวยช่วยให้รวยเร็วกว่าการทำงาน

ล่าสุดข่าวหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์และทีวี วิทยุเปิดเผยการสำรวจของศูนย์วิเคราะห์ Customer Insights by TMB Analytics ที่เผยผลการศึกษาพฤติกรรมการซื้อลอตเตอรี่และหวย (ใต้ดิน) คนไทย พบว่า หวยไม่ใช่แค่เรื่องของมวลชน กลุ่มพนักงานประจำ และเจ้าของธุรกิจ ที่เป็นแรงขับเคลื่อนของประเทศ กว่า 9 ล้านคนเสพติดหวย แต่ซื้อหวยเพราะหวังรวยทางลัด

ผู้เขียนมีเพื่อนเป็นเจ้าของกิจการคนหนึ่ง บอกว่า ต้องให้เงินผู้เป็นพ่อซื้อหวยงวดละ 5,000-6,000 บาท เพราะพ่อติดหวย เพราะพ่อเขามั่นใจว่าสักวันหนึ่ง จะต้องถูกรางวัลที่ 1 ปัจจุบันอายุ 70 ปีเศษแล้วก็ยังมีความหวังอยู่

สู้ ม.ล.มานิจ ชุมสาย (พ.ศ. 2451-2552) ที่หลายคนรู้จักไม่ได้ ท่านแต่งพจนานุกรมและตำราเรียนภาษาอังกฤษไว้มาก คนรู้จักทั้งไทยและนานาชาติ แต่ชีวิตในวัยเด็กเต็มไปด้วยความยากจนจึงต้องดิ้นรน อดทน ขยันเอาชนะความยากจน ซึ่งท่านเขียนเล่าประวัติตอนหนึ่งว่า “ความยากจนหาใช่อุปสรรคต่อความก้าวหน้าในชีวิตไม่ ถ้าเรามีความขยันหมั่นเพียร พยายามอดทนต่อสู้ต่ออุปสรรคและไม่ยอมท้อถอย อย่าให้เวลาผ่านพ้นไปเสียเปล่าๆ โดยไม่ทำอะไร ทุกชั่วโมงยามต้องตรึกตรองหางานทำให้ได้ นั่นแหละเราจึงจะเอาชนะต่ออุปสรรคทั้งปวง ชีวิตนี้เต็มไปด้วยอุปสรรค เต็มไปด้วยการแข่งขัน เราต้องต่อสู้ ไม่ยอมแพ้เสียง่ายๆ แล้วศัตรูก็จะพ่ายแพ้ตัวเอง”