ธมนภัทร เจริญสุข เตรียมแผนชีวิตใกล้ชิดธรรมชาติหลังเกษียณ

โดย อณุสรา ทองอุไร 

หลายคนนั้นโชคดี ชีวิตถือว่าออกแบบได้ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เพราะถูกวางแผนและเตรียมการมาไว้เป็นอย่างดี ยิ่งถ้าคิดวางแผนและลงมือทำ ฝันก็จะกลายเป็นจริง เช่นเธอคนนี้ ปักเป้า-ธมนภัทร เจริญสุข เธอทำงานประจำที่บริษัททำออร์แกไนเซอร์ย่านใจกลางเมืองแห่งหนึ่ง แต่หากเป็นช่วงวันหยุด เธอก็มีงานอดิเรกในการไปทำสวนที่ จ.ระยอง เพราะชื่นชอบการปลูกต้นไม้ ชอบวิถีสีเขียว เธอเล่าว่าก่อนแต่งงานก็ไม่ได้สนใจเรื่องต้นไม้ใบหญ้าสักเท่าไหร่นัก ปลูกต้นไม้อะไรก็ไม่ค่อยจะขึ้น จนกระทั่งแต่งงานสามีก็กลับไปทำสวนที่บ้านเกิดของเขาที่ จ.ระยอง แต่เธอยังคงทำงานอยู่ที่กรุงเทพฯ โดยจะกลับบ้านทุกวันหยุดสุดสัปดาห์

“ก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่ แต่พอแต่งงาน มีลูกเราก็เริ่มมาสนใจ ชีวิตที่ใกล้ชิดธรรมชาติ วิถีสีเขียว ใช้ชีวิตแบบเนิบช้า พอมีลูกเราก็อยากอยู่กับธรรมชาติ อยากกินอยู่อย่างปลอดภัย ปลูกต้นไม้ ผักผลไม้กินเองแบบปลอดสารพิษมากยิ่งขึ้น เราอยากมีสุขภาพที่ดีไม่อยากเจ็บไข้ได้ป่วยจะได้อยู่กับลูกไปนานๆ”

เธอบอกว่าจะว่าไปแล้วแรกๆ เธอก็ไม่มีความรู้เรื่องต้นไม้เท่าไหร่ ทำอะไรไม่เป็นเลย แต่ระยะหลังๆ มานี้เริ่มดีขึ้น เพราะเริ่มสนใจ ก็พอเป็นผู้ช่วยสามีในการเป็นลูกมือเขาได้พอสมควร มือเริ่มเย็นปลูกต้นไม้ได้รอดมากขึ้นโดยที่สวนแปลงใหญ่สามีจะปลูกยางพารา แต่แปลงเล็กนั้นเธอก็ขอไว้ปลูกผลไม้ เช่น มะพร้าว มะม่วงหลายๆ พันธุ์ มะละกอ เงาะ สับปะรด มะพร้าวกะทิ กล้วย พริกไทย หมาก อย่างหมากนั้นปลูกเพื่อส่งออกไปประเทศใกล้เคียงย่านเอเชียตะวันออกเฉียงใต้นี่ล่ะ นอกเหนือจากนั้นก็เป็นผลไม้ที่เราชอบกิน และบางครั้งก็เอาผลผลิตในสวนมาเป็นวัตถุดิบในการทำขนมไทยๆ บ้าง เบเกอรี่บ้าง เพราะเธอมีงานอดิเรกในการทำขนมขายยามว่าง ทั้งขนมไทยและเบเกอรี่ เช่น ขนมชั้น เค้กต่างๆ ตอนนี้เธอเริ่มสนใจเรื่องการแปรรูปผลไม้ต่างๆ เช่น มะม่วงแปรรูป แยมมะละกอ

โดยอนาคตในวัย 40 กว่าๆ มีโครงการที่จะกลับไปใช้ชีวิตที่สวนต่างจังหวัด และเปิดร้านกาแฟในสวนของเธอ ช่วงสุดสัปดาห์ ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ โดยขนมทุกอย่างในร้านเธอจะทำเอง และจะใช้วัตถุดิบส่วนใหญ่ที่เป็นผลไม้จากสวนของเธอเอง เช่น เค้กทุเรียน มูสมะม่วง และ
เบเกอรี่อีกหลายชนิด หรือขนมชั้น ขนมไทยอื่นๆ

รวมทั้งการปลูกผักกินเองเพื่อความปลอดภัย เวลาที่ดูข่าวที่เขาไปสำรวจผักต่างๆ ที่ตลาดแล้วพบว่ามีสารเคมีปนเปื้อนในปริมาณที่สูงมากเกือบทุกชนิดเลย ไม่ว่าจะพริก ผักชี ต้นหอม มะเขือเทศ ถั่วฝักยาว ผักบุ้ง ทั้งๆ ที่เป็นผักพื้นบ้าน พืชริมรั้วหลายชนิดก็ยังปนเปื้อนสารเคมีในปริมาณที่สูงมากอย่างคาดไม่ถึง

“มันทำให้เรารู้สึกกังวลใจว่าที่เรากินๆ อาหารสำเร็จรูป หรือร้านย่านออฟฟิศอะไรต่างๆ นั้น มันเต็มไปด้วยสารเคมี คนถึงได้เจ็บป่วย เป็นโรคร้ายแรง มะเร็งต่างๆ เราไม่อยากกินสะสมโรคต่างๆ ไปจนแก่เฒ่า แต่ชีวิตคนเมืองก็ยากที่จะปลูกผัก ผลไม้กินเอง ยากที่จะมีเวลาทำกับข้าวกินเองได้ทุกวัน มันจึงยากที่จะเลือก สุดท้ายก็คือต้องพยายามปลูกกินเองตอนนี้พยายามปลูกเองให้มากที่สุด พริก มะนาว มะกรูด โหระพา ก็ปลูกไว้ที่ระยองนี่ล่ะ พอเช้าวันจันทร์กลับกรุงเทพฯ ก็เก็บใส่รถมา” เธอกล่าวอย่างตั้งใจ

นอกจากนี้ เธอยังวาดโครงการไว้ว่า อีกสักปีหน้า จะไปอยู่ที่ จ.ระยอง มากขึ้น อาจจะเปิดเวิร์กช็อป ทำขนม หรือทำกิจกรรมอื่นที่เราสนใจ เช่น มัดย้อม หรือกิจกรรม DIY ต่างๆ ที่น่าสนใจ ทำพิซซ่า ทำขนม สักเดือนละครั้งที่ร้านกาแฟในสวนของเธอ

อนาคตถ้าไปอยู่สวนแล้วไม่ได้ทำงานอย่างอื่น แม้มีรายได้ไม่มากนักก็พออยู่ได้ มีผัก ผลไม้ ที่ปลูกกินเอง ไม่ต้องซื้อทุกอย่างเหมือนในกรุงเทพฯ มีน้อยใช้น้อยก็อยู่ได้สบาย มีผักอะไรในสวนก็เก็บมาทำกับข้าว มีผลไม้อะไรในสวนก็เอามาทำขนม กินที่ปลูก ปลูกที่กิน เหลือก็ขาย ใช้ชีวิตแบบพอเพียง เลี้ยงไก่ เลี้ยงปลา ไม่ต้องกินเนื้อวัว กินเนื้อหมูมากไปก็ดีกับสุขภาพร่างกายของตนเองด้วย

“เวลาที่ได้ไปอยู่ที่สวนนั้น เรามีความสุขมาก ได้อยู่พร้อมหน้ากันทั้งครอบครัวพ่อ แม่ ลูก สามีก็สนใจไปในทิศทางเดียวกัน เขาก็ไปเรียนทำน้ำหมักชีวภาพ ไปเรียนเรื่องดินเรื่องน้ำเพื่อนำมาดูแลในสวน ทุกอย่างจะไม่มีสารเคมีเลย ตัวเราเองก็เริ่มไปอบรมเกี่ยวกับการเกษตรแบบพอเพียงเอาไว้ เพื่อนำมาใช้งานจริงเมื่อต้องมาทำงานที่สวน ความรู้หาได้ในโลกอินเทอร์เน็ต หลักการคล้ายกันที่เหลือคือฝึกฝนลงมือทำ ประสบการณ์จะทำให้เราเก่งขึ้นเอง ลองผิดลองถูกไปเดี๋ยวก็ดีขึ้น”

เธอบอกว่าหลังเกษียณแล้วอยากมีชีวิตที่ออกแบบได้ มีชีวิตอยู่ในสวนท่ามกลางธรรมชาติ ใช้ชีวิตเนิบช้าแต่สุขใจ ไม่ร่ำรวยเงินทองก็ไม่เป็นไร แต่ขอรวยความสุข รวยสุขภาพที่ดี ไม่รีบร้อนเร่งรีบจนแทบจะไม่มีเวลาหายใจยาวๆ อยากดื่มด่ำกับต้นไม้ ดอกไม้ อากาศดี ธรรมชาติที่สวยงาม

แม้จะไม่ใช่ชาวสวนแท้ๆ แต่ของแบบนี้ถ้ามีใจรัก มีความตั้งใจก็ฝึกฝนหาความรู้กันได้ ในอินเทอร์เน็ตก็มีความรู้แจกฟรีมากมายให้เลือกเรียนได้อย่างสะดวกรวดเร็ว ขอเพียงเปิดใจเรียนรู้ไม่มีอะไรยากเกินไป

“เราโชคดีที่สามีมีที่ทางเก็บเอาไว้ ทำให้ต้นทุนของเราต่ำลง ถ้าต้องไปซื้อหาเองก็คงลำบาก สิ่งที่เราต้องทำเพิ่มก็คือการลงมือฝึกฝนเพียรพยายามอย่างตั้งใจจริง สำหรับใครที่ชอบชีวิตติดดินอยู่กับต้นไม้ใบหญ้าอยู่กับธรรมชาติ ถ้าที่บ้านพอมีบริเวณมีที่ทางลองปลูกผักสวนครัว ปลูกผักแปลงเล็กๆ ไว้กินเองก็ได้ ลองๆ ซ้อมมือดูก่อน จนแน่ใจว่าชอบจริงจังมีเวลาลงมือทำเองจริงๆ แล้วค่อยหาที่หาทางสักครึ่งไร่เพื่อทำเกษตรแบบพอเพียงดู” เธอให้ข้อแนะนำอย่างจริงใจ