กระทบ-ไม่กระเทือน

กวีนิพนธ์บทหนึ่งเขียนว่า “อันนินทากาเลเหมือนเทน้ำ ไม่ชอกช้ำเหมือนเอามีดมากรีดหิน ถึงองค์พระปฏิมายังราคิน มนุษย์เดินดินหรือจะสิ้นคนนินทา”

เรื่อง : ว.วชิรเมธี ผู้อำนวยการสถาบันวิมุตตยาลัย

กวีนิพนธ์บทหนึ่งเขียนว่า
“อันนินทากาเลเหมือนเทน้ำ
ไม่ชอกช้ำเหมือนเอามีดมากรีดหิน
ถึงองค์พระปฏิมายังราคิน
มนุษย์เดินดินหรือจะสิ้นคนนินทา”

ทั้งๆ ที่รู้ว่านินทาเป็นธรรมดาประจำโลก แต่เมื่อถูกโลกธรรมคือนินทากระทบ น้อยคนนักที่จะไม่หวั่นไหว

ยิ่งเป็นปุถุชนคนมีกิเลสด้วยแล้ว ถูกนินทาทีหนึ่งก็สะเทือน สะท้าน ไปหลายวัน บางคนนานเป็นปีก็ยังสะดุ้งไม่หาย ขาดความมั่นใจไปทั้งชีวิต

แต่หากใครล่วงรู้เป็นอย่างดีว่า เมื่อเกิดมาในโลก ไม่มีใครหนีพ้นการถูกนินทาได้ เขาก็ย่อมจะครองตนเป็นคนปกติอยู่ได้อย่างสงบสุข
ในยุคที่พุทธศาสนานิกายเซนกำลังรุ่งโรจน์ในญี่ปุ่น มีอาจารย์เซนมากมายที่ได้รับการยอมรับนับถือให้เป็นผู้นำทางจิตวิญญาณของประเทศ แต่กว่าจะฝ่าด่านขึ้นมาเป็นผู้นำได้ ก็ต้องผ่านวิกฤตการณ์มามิใช่น้อย

หญิงสาวคนหนึ่งชอบเข้าวัดเซนแห่งหนึ่งเป็นประจำ เธอเข้าออกวัด จนใครๆ ก็รู้กันทั่ว ต่อมาเธอพลาดท่าให้กับชายหนุ่มขายปลาคนหนึ่งในตลาดจนท้องโต เมื่อชาวบ้านถามว่าใครเป็นพ่อ เธอก็อ้ำอึ้ง

วันหนึ่งเมื่อถูกรุกหนักเข้า เธอจึงโพล่งออกไปว่า หลวงพ่อเจ้าอาวาสในวัดนั่นแหละเป็นพ่อของเด็กในท้อง

ชาวบ้านอ้าปากค้าง ป้องปากพูดกันเกรียวทั่วตลาด

“ตูว่าแล้ว มันต้องออกมาเป็นเช่นนี้”

นับแต่วันนั้น ชาวบ้านแห่ไปถามเอาความจริงกับหลวงพ่อ หลายคนไปเล่าให้ท่านฟังว่า หญิงสาวกล่าวหาว่าท่านเป็นพ่อเด็ก แต่ท่านไม่สะทกสะท้าน เมื่อชาวบ้านเล่าจบ ท่านเพียงแต่ยิ้มแล้วตอบสั้นๆ ว่า

“ยังงั้นรึ”

วันต่อมา พ่อแม่หญิงสาวบุกไปหาท่านถึงวัด ด่าท่านสาดเสียเทเสียว่าทำให้ชื่อเสียงเสื่อมเสียไปทั้งวงศ์ตระกูล เมื่อด่าจบท่านก็ตอบสั้นๆ ว่า

“ยังงั้นรึ”

ไม่ว่าใครจะกล่าวหาอย่างไร หลวงพ่อไม่เคยแสดงอาการว่าหวั่นไหว เหตุการณ์ผ่านไป จนกระทั่งข่าวเริ่มซา 

แล้ววันหนึ่งสาวเจ้าต้นเรื่องก็คลอดลูกออกมาเป็นเด็กชาย

เธอรู้อยู่แก่ใจว่าใครเป็นพ่อเด็ก แม้จะโยนข้อหาให้หลวงพ่อเป็นคนรับ แต่กลับไม่ทำให้ท่านหวั่นไหว ทั้งยังไม่เคยได้ค่าปิดปากใดๆ อีกต่างหาก เมื่อทางวัดเงียบ เธอจึงร้อนตัว กินไม่ได้ นอนไม่หลับ กลัวบาปตามรังควาน วันหนึ่งจึงสารภาพกับพ่อแม่ว่า พ่อที่แท้จริงของเด็กเป็นเพียงคนขายปลาในตลาดเท่านั้น

พ่อแม่รู้ความจริงต่างสะเทือนใจ กลัวบาปใหญ่หลวงจะตกแก่ตัวเองตามไปด้วย จึงรีบกุลีกุจอไปวัด เพื่อกราบขอขมาหลวงพ่อเจ้าอาวาส
เมื่อสารภาพความจริงให้หลวงพ่อฟัง และขอขมาแล้ว แทนที่จะกล่าวอะไรบ้าง หลวงพ่อกลับตอบด้วยถ้อยคำเดิมๆ

“ยังงั้นรึ”