เกศณี ไทยสนธิ ยิ่งอันตราย ยิ่งไปยาก ยิ่งหนาวมาก ยิ่งท้าทายชีวิต
ผมเชื่ออยู่เสมอว่า การเดินทางท่องเที่ยวสร้างความทรงจำอันล้ำค่าให้เราเสมอ ไม่ว่าเราจะไป ณ ที่แห่งไหน
โดย...ตุลย์ จตุรภัทร ภาพ วีรวงศ์ วงศ์ปรีดี
ผมเชื่ออยู่เสมอว่า การเดินทางท่องเที่ยวสร้างความทรงจำอันล้ำค่าให้เราเสมอ ไม่ว่าเราจะไป ณ ที่แห่งไหน ใกล้หรือไกล ง่ายหรือยาก ประสบการณ์ที่เราได้รับจากการเดินทางท่องเที่ยวย่อมทำให้เรา “ไม่มีวันลบลืม”
วันนี้ “เก๋-เกศณี ไทยสนธิ” นักเขียน เจ้าของหนังสือ แอนตาร์กติกา แรกรัก...น้ำต้มผักยังแข็ง และเป็นที่ปรึกษาด้านความปลอดภัยทางข้อมูลให้กับองค์กรต่างๆ เธอจะมาเล่าเรื่องราวการเดินทางท่องเที่ยวตามที่ต่างๆ ที่เธอไป รวมทั้งความรู้สึกที่มีต่อประสบการณ์อันล้ำค่าเหล่านั้น
“ช่วงต้นปี 2013 เก๋ได้ไปเที่ยวประเทศอิสราเอล ซึ่งเป็นประเทศที่มีขั้นตอนการติดต่อขอเข้าประเทศยุ่งและยากมาก ต้องส่งเอกสารเยอะแยะมากมาย รวมทั้งต้องได้รับอนุญาตอย่างเป็นทางการด้วย ถึงจะสามารถเข้าประเทศนี้ได้ แต่โชคดี เก๋มีเพื่อนที่นั่น เลยได้ไปเที่ยวเชิงลึก ไปอยู่กับผู้คนที่นั่น ไปดู ไปศึกษา พอเราเข้าประเทศอิสราเอลได้ เก๋ก็มีโอกาสได้เข้าไปประเทศปาเลสไตน์ และได้เข้าไปในเยรูซาเล็มด้วย แต่เป็นลักษณะไปกลับนะ เพราะเขาไม่ให้นอนค้าง
ตอนได้เข้าไปในเยรูซาเล็ม เก๋ไปคนเดียว เพราะเพื่่่่่่อนที่เราไปพักที่อิสราเอลเป็นยิว พวกปาเลสไตน์และเยรูซาเลมห้ามคนยิวเข้าไป สาเหตุที่เราอยากไปเยรูซาเล็ม เป็นเพราะเราเป็นคริสต์ นิกายโรมันคาทอลิก และที่แห่งนั้นก็เป็นดินแดนแห่งรากของศาสนาที่เรานับถือ พอเราเข้าไป เราก็ต้องหาทางติดต่อคนข้างในที่ต้องเป็นองค์กรที่ต่างชาติยอมรับ และเชื่อถือได้ ซึ่งเขาก็อยากให้นักท่องเที่ยวต่างชาติได้เข้าไปเที่ยวด้วยนะ เขาจึงต้องสร้างความเชื่อมั่นในเรื่องความปลอดภัย
พอเราเข้าไป ก็เจอนักท่องเที่ยวแสวงบุญจากประเทศต่างๆ เหมือนเราไปเที่ยวอินเดียนั่นแหละค่ะ คนนำทางเขาก็พาเราไปยังจุดต่างๆ ที่เราอยากไป ซึ่งรู้สึกประทับใจจนลืมไม่ลง”
เกศณีบอกเล่าว่า มีอยู่วันหนึ่งเธออยากไปเมืองเยรีโค เมืองที่เก่าแก่มากกว่าหนึ่งหมื่นปี โดยเธอประสงค์จะไปคนเดียวโดยรถแวนที่เธอได้ติดต่อไว้ ซึ่งพอเธอเข้าไปในพื้นที่ฉนวนกาซ่าปุ๊บ เธอพบว่าที่นี่ไม่มีบ้านเรือนเลย มีแต่กำแพง และความว่างเปล่า
“มันดูร้างและเงียบจนน่ากลัว เราเลยหยิบกล้องถ่ายรูปมาถ่ายภาพที่เราเห็นเก็บไว้ สักพักเก๋ก็ถามคนขับรถว่าเงียบฉี่อย่างนี้ เราสองคนจะปลอดภัยมั้ย พอพูดยังไม่ทันขาดคำ ก็มีระเบิดตู้มตรงหน้าเราเลย ซึ่งเป็นจังหวะที่เรากำลังยกกล้องถ่ายรูปอยู่พอดี เราเลยได้ภาพถ่าย ณ โมเมนต์นี้เก็บเอาไว้ (หัวเราะ)
พอเกิดระเบิดขึ้น คนขับรถก็รีบขับหนีไปอีกทาง ซึ่งเขาบอกเก๋ว่าไม่ต้องตกใจ ไม่มีอะไรหรอก เขาอาจเห็นเป็นเรื่องธรรมดา เพราะคงเกิดแบบนี้บ่อย แต่สำหรับเรามันน่ากลัวมาก แต่เราก็ไปถึงเมืองเยรีโคด้วยความปลอดภัย ไม่ได้เจอระเบิดอีกเลย (หัวเราะ)”
หลังจากได้เดินทางไปยังประเทศที่ว่ากันว่ามีความขัดแย้งและมีอันตราย แต่ก็มีรากของศาสนาอยู่ ณ ที่แห่งนั้น ช่วงปลายปี 2013 เธอก็ตัดสินใจเดินทางไปทวีปแอนตาร์กติกา ทวีปที่ขึ้นชื่อว่าโหด นาน แพง และไม่แน่ว่าจะได้เห็นอะไรอย่างที่อยากเห็นหรือเปล่า
“ที่แอนตาร์กติกานี่เป็นที่ที่ลืมไม่ลงจริงๆ เหมือนเราได้นั่งไทม์แมชีนไปยังดินแดนที่อากาศหนาวสุดขั้ว ที่นั่นหนาวตลอดทั้งปี แต่เขาก็มีฤดูต่างๆ ด้วยนะ ทั้งร้อน ทั้งใบไม้ผลิ แต่ก็ไม่ได้ร้อน ไม่ได้มีใบไม้อะไรเลย (หัวเราะ) แต่ไม่ว่าจะฤดูใด ก็หนาวมาก ตอนเก๋ไป อุณหภูมิติดลบ 20 องศา
เราเดินทางผ่านเกาะต่างๆ ด้วยเรือลำใหญ่เหมือนโรงแรมห้าดาวเลย ไม่ว่าอากาศข้างนอกจะหนาวเย็นเพียงใด แต่เมื่ออยู่ในเรืออบอุ่นมาก เพราะมีเครื่องปรับอากาศที่ทำให้เราอบอุ่นตามปกติ แต่พอต้องแวะตามเกาะต่างๆ อากาศหนาวเย็นสุดๆ
โดยปกติเขาให้เราแวะพักตามเกาะต่างๆ แค่เกาะละ 4 ชั่วโมง ตอนแรกเก๋ก็บ่นว่าให้เวลาแต่ละเกาะน้อยจัง เราเสียเงินมาตั้งเยอะ แต่พอออกจากเรือไปอยู่แต่ละเกาะ แค่ชั่วโมงเดียวก็จะตายแล้ว เพราะมันหนาวมาก ชุดที่ใส่ก็แทบจะเอาไม่อยู่ เก๋อยู่ได้นานสุดเพียงสองชั่วโมงเท่านั้น เก๋ยังแอบคิดเลยว่า หนาวขนาดนี้ ถ้าเราหลงทาง เราคงตายแน่ๆ เลย คงไม่สามารถมีชีวิตอยู่ที่นี่ได้”
เกศณียอมรับว่า แวะไปเกาะแต่ละเกาะ เจอแต่ความประทับใจทั้งสิ้น “เก๋ได้พบเจอนกอัลบาทรอสตัวใหญ่มากแบบริงไซด์ด้วยนะ ซึ่งช่วงที่เก๋ไป นกอัลบาทรอสกำลังสร้างรังบนดิน และช่วยกันสร้างรังเป็นแสนๆ ตัว นกเพนกวินก็เจอ บอกเลยว่าเพนกวินที่แอนตาร์กติกาสวยมาก เยอะมากด้วย ตอนไปทั้งภูเขามีแต่นกเพนกวินเต็มไปหมด”
นอกจากนี้ ยังมีเหตุการณ์น้ำแข็งก้อนยักษ์ที่สูงและใหญ่เท่าตึกห้าชั้นพังทลายลงมา “มันเกิดขึ้นตอนเรือกำลังล่องไป และเป็นจังหวะที่เก๋ออกไปถ่ายรูปนอกเรืออยู่พอดี แล้วเราก็ได้เห็นน้ำแข็งก้อนยักษ์ค่อยๆ ละลาย และพังครืนลงมาต่อหน้าเรา แต่เราอยู่ในบริเวณที่ปลอดภัย เลยไม่ได้รับผลกระทบ
นอกจากนี้ เราได้ล่องเรือไปดูแมวน้ำเสือดาวอีกด้วย ซึ่งเราได้เข้าไปดูมันนอนอยู่บนน้ำแข็งแบบใกล้ชิดมากๆ แม้มันจะดูอันตราย แต่เราก็อยากดู พอเราเข้าไปดูมันใกล้ๆ มันกลับเห็นเราแล้ววางเฉย แถมยังนอนกรนใส่ มันคงเห็นคนมาดูมันจนชินแล้ว (หัวเราะ)”
ประสบการณ์การล่องเรือในแอนตาร์กติกายังไม่หมดเพียงเท่านี้ เกศณีเล่าว่า ตอนล่องเรือ เธอยังพบเจอพายุหิมะ “มันเป็นพายุหิมะที่มาเป็นฝุ่นผงซึ่งมาแรงมาก ทำให้เรือลำใหญ่ของเราโคลงเคลงได้เป็น
ชั่วโมงๆ บอกเลยว่า ยิ่งมีพายุมาก คลื่นยิ่งสูง เก๋ยิ่งเมาเรือหนักเข้าไปอีก จากที่เมาเรืออยู่แล้ว (หัวเราะ) แต่อย่างไรก็ปลอดภัยค่ะ เพราะในเรือมีคุณหมอประจำเรือมาคอยดูแลเป็นอย่างดี”
ที่ลืมไม่ลงอีกหนึ่งประสบการณ์ คือ เมื่อต้นปี 2014 เธอได้ไปเที่ยวประเทศพม่า และเธอก็ได้มีโอกาสเข้าพบนางอองซานซูจี ในฐานะนักเขียนไทย “ก่อนพบท่าน เก๋เตรียมคำถามมากมาย แต่พอ ณ โมเมนต์นั้น เก๋กลับตื่นเต้น เพราะลุคของท่านสง่างามมาก เหมือนเป็นราชินีของประเทศพม่ายังไงยังงั้น ที่เตรียมคำถามไปก็ไม่ค่อยได้ถาม แต่เก๋ก็ได้สนทนาเล็กๆ น้อยๆ กับท่าน ซึ่งทำให้เก๋ได้รู้ว่านางอองซานซูจีชอบดื่มชามากถึงมากที่สุดค่ะ”
ท้ายสุด เกศณีได้บอกเล่าความในใจให้ผมฟังว่า การไปเที่ยวคนเดียว เราควรต้องพยายามไปในที่ที่เงินสามารถแก้ปัญหาได้ และต้องไม่เอาตัวเองไปตกอยู่ในที่ที่รู้สึกไม่ปลอดภัย หรือที่ที่ไม่มีไว-ไฟ เพราะถ้าเกิดอะไรขึ้น เราจะไม่มีตัวช่วย “การเดินทางไปคนเดียว ความปลอดภัยสำคัญที่สุด แม้ว่าผู้ชายอาจไม่คำนึงถึงเรื่องนี้มากนัก เพราะผู้ชายชอบความเสี่ยงและการได้ผจญภัย แต่สำหรับผู้หญิง เราต้องเลือกที่ปลอดภัยที่สุด เวลาเกิดอะไรขึ้น เราจะสามารถสื่อสารให้อีกฟากโลกได้รับรู้ได้”
สิ่งที่เราจะได้จากการท่องเที่ยว เกศณีบอกว่า เราจะได้สัญชาตญาณการเอาตัวรอดมากขึ้น ได้รู้ว่าเวลาเจอระเบิด เราจะรับมือยังไง เจอที่หนาวๆ เราจะรับมือยังไง นอกจากนี้ยังได้พบปะผู้คนใหม่ๆ ได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ยิ่งไปเที่ยวในที่ที่มีมนุษย์ และไม่มีมนุษย์ ยิ่งทำให้ได้รู้จักการปรับตัวที่ดี
“สิ่งที่สำคัญที่สุด คือ เราต้องไม่ดื้อรั้น แม้ว่าเรามีจุดหมายที่เราอยากไป แต่หากเขาแจ้งเตือนว่า ณ ขณะนั้นไปแล้วไม่ปลอดภัย อาจมีอะไรเกิดขึ้น เราต้องไม่ดื้อรั้นที่จะไป นี่คือกฎที่สำคัญค่ะ”