‘วัยรุ่นทำเอง’

โดย...พงศ์ พริบไหว

หลายวันมานี้คนรอบข้างมักถามกับผมเสมอว่า ความสุขที่แท้จริงในการทำงานคืออะไร พอครุ่นคิดก็พยายามตอบตัวเองด้วยเหตุผลสวยๆ แต่พอมองย้อนกลับก็ดูเหมือนว่าเหตุผลเหล่านั้นก็มักมีเงื่อนไขอยู่ตลอดเวลา นั่นแสดงว่าเราคงยังไม่รู้จักด้วยซ้ำไปว่า ความสุขในการทำงานแท้จริงแล้วคืออะไรกันแน่ ต่างไปกับวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งที่ผมรู้จัก พวกเขารู้เนื้อรู้ตัวและลงมือทำงานด้วยความสุข บนเงื่อนไขของตัวเอง ซึ่งถ้าหากมีคนถามว่าความสุขที่แท้จริงในการทำงานคืออะไร พวกเขาคงไม่ลังเลที่จะตอบให้ฟัง...

ผู้ชายผู้หลงใหลกลิ่นหนัง

กอล์ฟ-จิรวัฒน์ คำพร้อม หนุ่มรูปหล่อวัย 26 ปี เจ้าของร้านเล็กๆ ที่ชื่อ Jirawat Leathergoods ในย่านเจริญนคร 28 ในวันที่พบเจอกันเจ้าตัวกำลังวุ่นๆ อยู่กับงานเครื่องหนังที่กองอยู่เบื้องหน้ามากมายหลายสิบชิ้น ที่เห็นอยู่ก็คงจะเป็นงานเย็บกระเป๋าสตางค์ที่เจ้าตัวจะต้องทำส่งลูกค้าจากสหรัฐ ซึ่งตัวเขาออกแบบเองและตัดเย็บด้วยมือทุกใบเพื่อให้ได้มาตรฐานเดียวกันหมด โดยนั่นจะเป็นซิกเนเจอร์ของร้านนี้แบบไม่เปลี่ยนแปลง แม้งานจะเข้ามามากมายขนาดไหนก็ตามที

กอล์ฟ เล่าถึงงานแสนรักของเขาให้ฟัง... “ตอนสมัยเรียนโปรดักต์ดีไซน์อยู่ปี 2 ผมต้องทำงานส่งอาจารย์ แล้วพอได้ไปเจอกับหนัง ได้สัมผัสได้จับ เรารู้สึกเลยว่ามันใช่ตัวเรา คือเราหลงเสน่ห์ของมันตั้งแต่แรกพบเลยก็ว่าได้ แล้วคิดว่ามันต้องเอามาทำอะไรสักอย่างสนุกๆ

ตอนนั้นเราก็เอาหนังมาทำอะไรเล็กๆ แจกเพื่อนแจกอาจารย์ เหมือนฝึกตัวเองไปเรื่อยๆ พอวันหนึ่งเรียนจบมันก็เข้ามาสู่ชีวิตการทำงาน ก็ได้ทำงานเป็นดีไซเนอร์ที่บริษัทแห่งหนึ่ง ผมก็ยังคงทำงานหนังอยู่ โดยต่อยอดด้วยการคิดสนุกๆ ทำสินค้าที่มีชิ้นเดียวให้กับลูกค้า ทำไปเรื่อยๆ ก็มีคนขอซื้อเราเรื่อยๆ ก็ค่อยเก็บเงินเพื่อทำความตั้งใจตั้งแต่แรกที่ว่าสักวันจะมีร้านของตัวเองที่เต็มไปด้วยเครื่องหนัง มีคนเดินเข้ามาชมเดินเข้ามาพูดคุย 2 ปีผ่านไป ผมก็ตัดสินใจลาออกจากงานประจำ และเริ่มทำในสิ่งที่เรารัก

ไม่ใช่อยู่ดีๆ ผมจะมาทำตูมเลยนะ ผมเริ่มจากศูนย์ ค่อยๆ เก็บสะสมประสบการณ์และเรื่องของเครื่องไม้เครื่องมือ ค่อยซื้อเก็บอุปกรณ์ไว้ทีละชิ้นๆ ก็ต่อยอดมาเรื่อยๆ สะสมประสบการณ์ สะสมมุมมอง อย่างช่วงแรก ผมก็เดินโง่ๆ ไปตามร้านขายเครื่องหนัง สนใจอะไรก็ถามจนเจ้าของร้านรำคาญ แล้วก็ครูพักลักจำมา บวกกับการหาความรู้ตามหนังสือที่เกี่ยวกับเครื่องหนังมาอ่านเพิ่มแล้วก็ฝึก คือจุดประสงค์ที่ผมสนใจอยากทำเครื่องหนังไม่ใช่ทำเพราะเท่ แต่ทำเพราะรักมันเรามีความสุขจริงๆ ที่ได้อยู่กับมัน 24 ชั่วโมง”

จากจุดเล็กๆ ที่กอล์ฟเริ่มทำธุรกิจของเขาด้วยความชอบ จนมาถึงวันหนึ่งสไตล์งานเครื่องหนังของ “Jirawat Leathergoods” ก็ไปได้ไกลในหลายๆ ประเทศ ตั้งแต่ญี่ปุ่น ฮ่องกง ออสเตรเลีย สหรัฐ ฯลฯ ซึ่งนั่นเองยิ่งตอกย้ำถึงการลงมือทำแบบเอาเป็นเอาตายเพื่องานที่เขารัก และเจ้าตัวยังฝากบอกมาอีกว่า หากใครที่ยังสงสัยและหาคำตอบให้กับตัวเองถึงความสุขในการทำงาน ให้ลองลงมือทำ ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป แล้วจะพบกับความสุข

“ถ้ามีความชอบอยากทำอะไรก็ลงมือทำเลย เรียนรู้กับมัน คือการคิดอย่างเดียวมันไม่ได้ทำให้เกิดผลอะไร และอีกอย่างหนึ่งที่สำคัญที่ผมเตือนตัวเองตลอดในการเริ่มทำงานที่เรารักด้วยตัวเองคือ ความไม่ฉาบฉวย เราอย่าก้าวกระโดดด้วยการคิดถึงผลประโยชน์เป็นหลัก ให้เราคิดถึงคุณภาพของงานที่เราทำ มันอาจจะยากก็จริง แต่มันจะทำให้เราประสบความสำเร็จ”

หากใครสนใจงานของเขา หรือต้องการปรึกษาเรื่องเครื่องหนัง และเรียนรู้การทำงาน เจ้าตัวพร้อมที่จะบอกกล่าวแบบเต็มอกเต็มใจ ซึ่งสามารถเข้าไปสอบถามโดยตรงที่โทร. 08-0037-8877 เข้าไปดูผลงานของเขาได้ที่ Facebook.com/Jirawatleathergoods

 

ความรักในสวนขวดโหล

“Tiny Tree” คือร้านเล็กๆ น่ารักที่วางจำหน่ายสวนขวด (Terrarium) ในซอยสุขุมวิท 31 ของสาวตัวเล็ก น้ำค้าง-ณัฐจรินทร์ พฤกษถานนท์กุล “วัยรุ่นทำเอง” อีกหนึ่งคนที่จะมาให้คำตอบกับการทำงานอย่างมีความสุข

หลังเรียนจบจากคณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ภาควิชาวารสารสนเทศ น้ำค้างก็ได้งานทำที่นิตยสาร “Writer” ทำงานสารพัดทั้งถ่ายภาพและเป็นนักเขียน ทว่าด้วยร่างกายที่ไม่ค่อยจะแข็งแรง พอทำงานหนักเกินตัวจู่ๆ เธอก็เกิดล้มป่วย และนั่นเองทำให้เธอได้เจอกับงานที่ทำแล้วมีความสุข...

“ตอนนั้นก็ทำงานหนักค่ะ ก็ป่วยอยู่แล้ว เป็นโรคปวดกระดูก ช่วงหลังๆ ก็เลยขอลางานไปรักษาตัวอยู่ที่บ้านพ่อแม่ที่ จ.จันทบุรี ด้วยความที่ครอบครัวจะชอบทำสวนปลูกนั่นปลูกนี่กัน เราเองว่างๆ ก็ไม่รู้จะทำอะไร บวกกับเราเห็นในบ้านมีขวดโหลเยอะ ก็เลยคิดอะไรขึ้นมาได้ เพราะเคยมีงานสมัยเรียนของเราอยู่ชิ้นหนึ่ง ซึ่งทำค้างไว้ชื่อว่า ‘Tiny Tree’ เป็นงานจัดสวนในขวด เราก็เลยนำกลับมาปัดฝุ่นทำใหม่ ก็ไม่ได้คิดทำเป็นจริงเป็นจัง ก็ทำเพราะชอบอยากทำไปฝากเพื่อนฝากพี่ตอนที่เขามาเยี่ยมเรา ซึ่งพอเราทำให้เขาก็จะชอบ อยากให้เราทำแล้วอัพขึ้นอินสตาแกรมเพื่อให้คนอื่นได้มาเห็น”

นั่นเป็นจุดเริ่มของงานจำลองระบบนิเวศไว้ในขวดแก้วของน้ำค้าง อีกทั้งยังเป็นการเยียวยารักษาอาการป่วยของเธอให้หายเร็วขึ้นอีกด้วย และด้วยการนั้นเมื่อบ้านมีสวนและขวดโหลพร้อม สาวเจ้าก็เริ่มทำมาเรื่อยๆ ใครสนใจสั่งมาทางโลกโซเชียล สาวเจ้าก็ทำไปส่ง ทำไปทำมาเธอก็อยู่กับสวนในขวดโหลแบบบ้าคลั่ง พ่อกับแม่บอกให้พักเธอก็ยังวุ่นอยู่กับสวนของเธออย่างมีความสุข เพื่อที่จะเรียนรู้และศึกษา

“พอมีคนเข้ามาสนใจสวนขวดมากขึ้น อาการป่วยก็ดีขึ้นก็เลยตัดสินใจโทรไปบอกที่ทำงานว่า ขอลาออกไปทำสวน (หัวเราะ) คือพอเรารู้ว่าเรามีความสุขกับงานแบบนี้มากกว่า เราก็อยากอยู่กับมันไปนานๆ อีกอย่างงานจัดสวนมันเหมือนเป็นการส่งมอบความสุขให้กับอีกคน คือคนที่ได้เห็นได้รับเขาก็จะรู้สึกดีนะ บางทีเป็นของขวัญในวันพิเศษๆ หรือมีคนเขาซื้อไปให้คนรักเราก็ยิ่งรู้สึกดี ก็เลยอยากเอาจริง ก็ขายทางออนไลน์อยู่ปีกว่าๆ เราก็เลยตัดสินใจมาเปิดร้านที่สุขุมวิท 31 ซึ่งที่ตัดสินใจเปิดก็เพราะมีคนสนใจเยอะ แล้วอยากมาเรียนกับเราด้วย เลยเปิดร้านเพื่อที่จะทำเป็นที่เวิร์กช็อปได้ด้วย”

ณัฐจรินทร์ เล่าเรื่องราวอีกมากมายให้ฟัง ดูเธอมีความสุขที่ได้เลือกลงมือทำสิ่งนี้ให้เป็นจริง ซึ่งเธอเองเล่าขำๆ ว่า โชคดีที่เรียนมาทางสายนิเทศ เพราะการทำสวนขวดต้องใช้สิ่งที่เรียนมาทั้งหมดเข้ามาช่วย ฉะนั้นเธอจึงไม่เสียใจเลยที่ได้เลือกมาทำสิ่งนี้

ก่อนจะกล่าวลา สาวตัวเล็กยิ้มสวยคนนี้ฝากทิ้งท้ายไว้...

“หากอยากเริ่มทำธุรกิจแบบนี้ด้วยตัวเอง ต้องลองดูว่าเราสนใจอะไรก่อน ถ้าเป็นที่เราชอบทำแล้วมีความสุขมันจะง่ายในการต่อยอด และมันจะรู้สึกดีเมื่อเราได้เห็นการเติบโตของสิ่งที่เราทำ นอกจากนั้นเราต้องหาจุดต่างหรือสิ่งใหม่ๆ เพื่อให้คนรู้จักสิ่งที่เราทำ ซึ่งก็ควรเริ่มจากการขายออนไลน์ไปก่อน หากไปได้ดีก็ค่อยเริ่มขยับขยาย”

สนใจเรียนรู้เรื่องสวนขวด ลองโทรปรึกษาเธอได้ที่ 08-0555-1595 หรือแวะเข้าไปชมผลงานของเธอใน Facebook.com/tinytreegarden และเธอจะยินดีมากหากแวะไปนั่งจิบเครื่องดื่มอร่อยๆ ที่ร้าน “Tiny Tree Terrarium Lover & Mini Cafe” ซอยสุขุมวิท 31 ด้วย

สาวหมวยสวยหวานกับงานที่เลือก

สาวสวยเก่งนาม โบว์-พิชญา มณีรัตนะพร เจ้าของแบรนด์เฟอร์นิเจอร์แสนน่ารักอย่าง “Whoop” ที่วางจำหน่ายเฟอร์นิเจอร์ที่นำความเป็นวัสดุอย่างเหล็กและไม้มาผสมผสานกันเก๋ๆ ก่อนเพิ่มลูกเล่นรายละเอียดให้เป็นเอกลักษณ์ในสไตล์เจแปนนิส สแกนดิเนเวียน ที่สามารถเข้ากับพื้นที่แคบได้เป็นอย่างดี

ก่อนจะมาจับงานทำเองอย่าง “Whoop” เจ้าตัวเล่าให้ฟังว่า เธอเองหลังจากทำงานสายโฆษณามาได้ 2 ปี ก็พบตัวเองไม่ได้ชอบงานขาย แต่ทว่าชอบงานในสายครีเอทีฟเสียมากกว่า เพราะได้คิดได้ทำอะไรที่ชอบ เธอจึงลาออกและตัดสินใจมาเรียนต่อด้านดีไซน์ในเมืองไทยอยู่ 2 ปี พอเรียนจบมาช่วงอายุ 25 ปี สาวเจ้าก็เลยอยากลองพิสูจน์ความสามารถตัวเอง ด้วยการออกแบบงานชุดแรกในนาม “Whoop” มีประมาณ 6 ชิ้น เพื่อวางขายในเฟซบุ๊กเป็นหลัก เธอค่อยๆ เริ่มมิได้รีบร้อน เพียงคิดแค่ว่าต้องอยู่บนพื้นฐานที่เธอเห็นว่าใช่

“ส่วนใหญ่จริงๆ แล้วเราจะทำจากสิ่งที่ตัวเองชอบก่อน มองจากปัญหาที่เราเจอ แล้วเราก็เอาสิ่งนั้นไปปรึกษาคนอื่นว่าเจอแบบเราไหม แล้วจากนั้นก็นำมาต่อยอด คิดให้แตกต่างทำในแบบของเรา คือทำให้เฟอร์นิเจอร์อยู่ในบ้านแล้วมีชีวิตชีวา ก็เลยตั้งชื่อร้านว่า Whoop ซึ่งมาจากคำอุทานที่แสดงความรู้สึกตื่นเต้นเมื่อเห็นงานของเราในแวบแรก สะดุดตากับแบบและสีสันจนต้องร้องออกมา” สาวหน้าหมวยเล่ากลั้วหัวเราะ

เมื่อผลตอบรับค่อนข้างดีมีแฟนประจำ แทนที่เธอจะมุ่งมั่นดันให้เฟอร์นิเจอร์ของเธอติดตลาดอย่างรวดเร็ว แต่เจ้าตัวกลับตัดสินใจบินไปเรียนต่อที่ Edinburgh College of Art ทางด้าน
โปรดักต์ดีไซน์ เพราะเข้าใจว่าตัวเองยังมีความรู้ไม่พอ โดยเฉพาะเรื่องของแนวคิดในงานออกแบบ ซึ่งมีอีกหลากหลายมิติที่ท้าทายเธออยู่

หลังจากเรียนจบ เธอจึงค่อยกลับมาทำ คอลเลกชั่นใหม่ของ “Whoop” ซึ่งครั้งนี้เธอก็ได้กำลังใจจากลูกค้าเป็นอย่างดี และยังคงเน้นขายในลักษณะเดิม คือไม่มีหน้าร้าน แต่เน้นออกบูธเพื่อพบเจอกับกลุ่มลูกค้า เสมือนการออกไปหาแรงบันดาลใจใหม่ๆ ในอีกทาง

“จริงๆ แล้วเวลาจะลงมือทำอะไรเองสักอย่าง เราไม่อยากให้คิดมาก คืออยากให้ทำเลย เพราะเราจะเรียนรู้ได้ดีที่สุดจากประสบการณ์และความผิดพลาดที่เกิดขึ้นเอง คือมันจะเป็นการเรียนรู้ที่ดีที่สุดมากมายหลายเท่ากว่าการมานั่งอ่านในตำรา คือดีกรีความเจ็บปวดมันเยอะกว่ากันนะ (หัวเราะ)

อีกอย่างถ้าเราทำออกมาเลย เราจะรู้ได้ว่าคนที่ใช้งาน ที่ซื้องานเรา เขาตอบรับกับสิ่งที่เราคิดอย่างไรบ้าง ซึ่งมันทำให้เราหาทางของตัวเองได้เร็ว และสามารถพัฒนางานได้ดี เพราะสิ่งสำคัญที่สุดคือ เริ่มทำมันเลย หากว่ารอพร้อม มันก็จะไม่พร้อมอยู่แบบนั้น” เจ้าของร้าน “Whoop” คนสวยฝากไว้เช่นนั้น

หากใครสนใจเข้าไปเยี่ยมชมงานของเธอก็เข้าไปได้ที่ www.whoopstudio.com หรืออยากสอบถามเรื่องราวงานออกแบบก็เชิญได้ที่ โทร. 08-5138-6838

อ่านมาถึงตรงนี้ หากใครอยากลุกขึ้นมาทำงานอะไรสักอย่างที่ตัวเองรักจริงๆ ถ้าลองได้ตั้งใจและมุ่งมั่นเริ่มลงมือทำตั้งแต่เนิ่นๆ แม้เริ่มจากศูนย์ “งานทำเอง” ก็จะสามารถไปได้ไกลเช่นที่ทั้งสามคนทำสำเร็จมาแล้ว