เฟอร์นิเจอร์ไม้บรรพบุรุษของ ณรงค์ชัย ว่องธนะวิโมกษ์

โดย...วันพรรษา อภิรัฐนานนท์ / ภาพ วิศิษฐ์ แถมเงิน

ของสะสมของ ณรงค์ชัย ว่องธนะวิโมกษ์ รองกรรมการผู้จัดการใหญ่ สายกลยุทธ์และการเงิน ธนาคารซีไอเอ็มบี ไทย นับว่าแปลกที่สุด ไม่ใช่ของเก่าเก็บมีราคา หากเป็นของสะสมที่มากด้วยคุณค่าความทรงจำ นั่นคือเฟอร์นิเจอร์ไม้ของบรรพบุรุษ ซึ่งนายธนาคารผู้นี้บอกว่า แม้จะไม่มีราคาค่างวด แต่มีความหมายและทรงคุณค่ายิ่งในความรู้สึก ในฐานะลูกหลานก็ขอเก็บรักษาของเก่าของพ่อแม่ให้ดีที่สุด ไม่ได้เก็บเฉยๆ หากหลายชิ้นถูกนำมาใช้เป็นเครื่องใช้ในชีวิตประจำวันอีกด้วย

ณรงค์ชัยเล่าให้ฟังว่า ของเก่าในบ้าน พี่น้องคนไหนไม่ใช้ ก็ขอมาใช้ ทั้งตู้ โต๊ะ เตียง เครื่องใช้ของบรรพบุรุษ ไม่เฉพาะบรรพบุรุษสายของเขาเอง หากรวมถึงสายของภรรยา พิมพ์พิมล ว่องธนะวิโมกษ์ ส่วนใหญ่เป็นเครื่องใช้ในชีวิตประจำวัน ซึ่งก่อนหน้านี้กระจัดกระจายไปตามบ้านของญาติพี่น้อง เมื่อเรียนจบกลับจากเมืองนอก จึงค่อยๆ รวบรวมกลับมา

 

“ที่พี่ๆ น้องๆ ไม่เอา เพราะไม่เข้ากับสไตล์แต่งบ้านสมัยใหม่ของเขา ถ้าเราไม่เอามา เขาก็บอกเขาทิ้งนะ เสียดายค่ะ ทิ้งไม่ลง ไม่ใช่เครื่องใช้ในบ้านเท่านั้น แต่ต้นไม้เก่าๆ ในบ้านต้นใหญ่ๆ ก็เช่นกัน ขอล้อมเขาเอามาลงไว้ที่บ้านหลังนี้” พิมพ์พิมล หมายถึงอาคารพักอาศัยขนาดใหญ่ย่านพหลโยธิน ที่เธอและสามีใช้เป็นบ้านและออฟฟิศ

ค่อยๆ รวบรวมจนกลายเป็นคอลเลกชั่นใหญ่ ประกอบด้วย ตู้ เตียง โต๊ะเครื่องแป้ง โต๊ะเล็กโต๊ะน้อย บาร์ไม้หรือโต๊ะเข็นเหล้า ที่วางผ้าแบบโบราณ กำปั่นเก็บของ ฯลฯ ณรงค์ชัยเล่าว่า ของเหล่านี้ล้วนมีคุณค่าทางจิตใจ เช่น โต๊ะเครื่องแป้งและเตียงของพ่อแม่หลังนี้ ก็เป็นเฟอร์นิเจอร์คู่แรกของพ่อและแม่เมื่อแรกแต่งงานกัน ที่ใช้มาตั้งแต่แต่งงานและไม่เคยเปลี่ยนเลย นับถึงปัจจุบันก็อายุหลายสิบปี

 

“สำหรับผมแล้ว นี่คือสิ่งมีคุณค่า หาซื้อไม่ได้ ทั้งดีไซน์ ทั้งคุณภาพไม้ และกาลเวลา โดยเฉพาะความทรงจำที่มี ตั้งแต่เกิดก็เห็นแล้วทั้งโต๊ะ ตู้ เตียงต่างๆ เราเคยนั่งเคยนอนเล่นกับพ่อแม่ กลับจากเมืองนอกมาตามหาโต๊ะเตียงของพ่อกับแม่ ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหนแล้ว ตามไปที่โกดังเก็บของของที่บ้าน พอเจอก็รีบยกกลับ นำมาทำใหม่ ขัดสีใหม่ ซอกเล็กซอกน้อยอยู่ตรงนี้ เราจำได้หมด” ณรงค์ชัยเล่า

โชคดีที่เฟอร์นิเจอร์ไม้เข้ากับรสนิยมและการแต่งบ้านของณรงค์ชัย ด้วยเป็นคนชอบไม้ ที่ให้ความเป็นธรรมชาติ บ้านทุกหลังของณรงค์ชัยใช้ไม้ตกแต่งเป็นส่วนใหญ่ ได้อาศัยเครื่องใช้ไม้สอยที่เป็นมรดกเหล่านี้ มาทำการตกแต่งอย่างลงตัว เมื่อถามถึงมูลค่า ณรงค์ชัยตอบว่า ไม่เคยคิดเรื่องตัวเงิน แต่ถ้าถามก็จะตอบให้ อย่างโต๊ะเครื่องแป้งนี้เคยถามแม่ ราคาคือ 900 บาท เตียงไม้ราคา 1,200 บาท นี่คือราคาเมื่อปี 2499 หรือเมื่อ 57 ปีก่อน

 

ณรงค์ชัย ยังชี้ให้ดูตู้ไม้เก่าข้างโต๊ะทำงานตัวหนึ่ง เปิดหน้าบานประตูออกดู เห็นตัวอักษรเขียนว่า “ตู้นี้ทำโดยนายเจ็น แซ่หว่อง เมื่อปี 2499 เพื่อใช้แต่งงานเมื่อ 10 กันยายน 2499” ตู้มีช่องลับสำหรับเก็บสตางค์ ณรงค์ชัยเล่าติดตลกว่า สงสัยพ่อจะแอบทำช่องลับไว้แอบเก็บสตางค์ไม่ให้แม่รู้ (ฮา) ส่วนตู้ตัวเล็กอีกใบตั้งอยู่ข้างกัน เป็นตู้ไม้ฝีมือปู่ ณรงค์ชัยเขียนติดไว้ว่า “ตู้นี้ทำโดยนายหลิ่ว แซ่หว่อง เมื่อ พ.ศ. 2477” ถึงปัจจุบันตู้ทั้ง 2 ใบ ยังใช้งานอยู่โดยลูกและหลานของคนทำนั้นเอง

“พ่อของผมเป็นช่างไม้ ปู่ของผมก็เป็นช่างไม้ ปู่เป็นชาวจีนอพยพจากแผ่นดินใหญ่ มาตั้งรกรากอยู่ในเมืองไทย ได้ใช้วิชาความรู้ช่าง ทำมาหาเลี้ยงตัวและครอบครัวจนเป็นปึกแผ่นมาได้ เรื่องนี้จึงมีความหมายกับผม”

 

ด้านพิมพ์พิมล ข้าวของเครื่องใช้ของทางฝ่ายคุณพ่อคุณแม่ รวมทั้งคุณตาคุณยายของเธอ ก็ได้นำมาใช้ในบ้านหลังนี้ด้วยเช่นกัน ได้แก่ ตู้เสื้อผ้า เก้าอี้ 3 ขา และเคาน์เตอร์เหล้าตัวเล็กๆ ของคุณตา ศ.ดร.จำลอง สุวคนธ์ เคาน์เตอร์ตัวนี้มีลักษณะคล้ายบาร์เหล้าที่ใช้เข็นเวลามีงานเลี้ยง รวมทั้งโต๊ะเครื่องแป้งกับที่พาดผ้าแบบโบราณของคุณยาย สดับ สุวคนธ์

“คุณตาเป็นคนสมถะ ใช้ชีวิตเรียบง่าย เป็นแบบอย่างของการใช้ชีวิตพอเพียง นอกจากนี้ก็มีเพื่อนฝูงเยอะ พี่จำได้ว่าเราจัดงานปาร์ตี้ที่บ้านบ่อย เพื่อนๆ ของคุณตาก็จะมากัน โดยมีคุณยายทำอาหารเลี้ยงแขก คุณยายมีคำสอนที่พี่จำได้ดีว่า สิ่งที่เราสั่งให้คนอื่นทำ เราต้องทำสิ่งนั้นได้ด้วยตัวเองก่อน ไม่เช่นนั้นเราก็บริหารจัดการเขาไม่ได้ คุณยายทำอาหารอร่อยมาก และคุมให้คนอื่นทำก็ไม่ผิดเพี้ยน” พิมพ์พิมล เล่า

 

ตบท้ายด้วยคำสอนของนายเจ็น แซ่หว่อง บิดาของณรงค์ชัย ภาพและคำสอนของพ่อที่เขาจำได้ คือภาพของพ่อที่เป็นคนทำงานหนัก งานช่างนี้พ่อทำมาตั้งแต่อายุ 14 ปี และทำมาตลอดชีวิต คำสอนของพ่อที่มีให้ลูก นั่นคือ การให้สะสมของ 3 อย่าง 1.ทรัพย์สิน 2.ร่างกาย หมายถึง ต้องดูแลสุขภาพร่างกายให้ดี และ 3.ให้สะสมเครดิต นั่นคือต้องทำตัวให้มีความน่าเชื่อถือ สามารถไว้วางใจได้

ข้าวของเครื่องใช้บรรพบุรุษ มรดกตกทอดของนายธนาคารใหญ่ มิใช่ใช้ประดับตกแต่งบ้านเพียงอย่างเดียว หากยังเตือนใจให้ระลึกถึงคุณงามความดีและคำสอนของผู้เป็นเจ้าของ ต้นตระกูลและความภาคภูมิใจของ ณรงค์ชัย ว่องธนะวิโมกษ์

 

การรักษาเฟอร์นิเจอร์ไม้

การดูแลรักษาเฟอร์นิเจอร์ไม้ มีขั้นตอนกว่าเฟอร์นิเจอร์ที่ผลิตจากวัสดุอื่น เนื่องจากคุณสมบัติของตัวไม้ที่ไม่คงทนต่อความชื้นและอุณหภูมิ

1.ความชื้นทำลายเนื้อไม้ ต้องรักษาเฟอร์นิเจอร์ให้แห้งเสมอ

2.อย่าให้สัมผัสแสงแดดโดยตรง เนื่องจากอันตรายต่อเนื้อไม้และสารเคลือบไม้

3อย่าให้สัมผัสเปลวไฟ เพราะไม้เป็นวัสดุติดไฟง่าย แม้ไม่ลุกไหม้ แต่อาจเกิดเขม่าหรือเถ้าสีดำ

4.เมื่อเปื้อนคราบอาหารหรือเครื่องดื่ม ต้องทำความสะอาดด้วยน้ำสบู่และเช็ดให้แห้งทันที

5.ทาสารเคลือบไม้ หรือชะแล็กบ่อยๆ เพื่อรักษาผิวไม้ให้สวยงาม ป้องกันมอดและปลวก

ที่มา : สาระน่ารู้ดีดีดอทคอม