ปรีดารัตน์ พัฒนพิชัย อย่าหยุดเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ

โดย...อณุศรา ทองอุไร ภาพ วิศิษฐ์ แถมเงิน

สาวสวย หมวยขาว รูปร่างสูงโปร่ง คนนี้ ปรีดารัตน์ พัฒนพิชัย กรรมการผู้จัดการ บริษัท มีอาแบ๊ก ผู้ผลิตและจำหน่ายกระเป๋าหนังแบรนด์ มีอา ที่ส่งออกไปต่างประเทศกว่า 80 เปอร์เซ็นต์ มากว่า 7 ปี เพิ่งมาเปิดตลาดในประเทศได้เพียงปีเศษๆ

เธอถือเป็นรุ่นที่ 3 ของธุรกิจเครื่องหนังที่มีคุณปู่และคุณพ่อ ที่จำหน่ายและนำเข้าเครื่องหนังจากต่างประเทศมาขายในประเทศไทยที่ย่านถนนเสือป่า เมื่อ 40 ปีที่แล้ว

ทางด้านการศึกษานั้น เธอจบปริญญาตรีและปริญญาโท ที่คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เพราะสนใจเรื่องการเมืองการปกครอง หากไม่มาทำธุรกิจให้ที่บ้านเธอก็คงไปเป็นนายอำเภออยู่ที่ต่างจังหวัด แต่เนื่องด้วยที่บ้านทำธุรกิจเครื่องหนังมาอย่างยาวนาน คุณพ่อก็สูงวัยแล้ว ท่านก็อยากจะพัก ถ้าลูกๆ ไม่มาช่วยท่านก็พักไม่ได้

เธอว่าที่จริงคุณพ่อไม่ได้บังคับ ลูกๆ จะชอบอะไร จะเรียนอะไรท่านไม่ว่า แล้วก็ไม่เคยร้องขอให้ลูกๆ มาช่วย ท่านให้อิสระทางความคิดแก่ลูกๆ มาก “แต่เราเห็นท่านเหนื่อยมานาน เราไม่มาช่วยแล้วใครจะสานธุรกิจต่อจากท่าน รักษาสิ่งที่พ่อแม่สร้างไว้” เธอก็เลยต้องเบนเข็มการทำงานมาอยู่ที่เครื่องหนังแห่งนี้

ปรีดารัตน์ เล่าว่า ในยุคที่คุณพ่อคุณแม่ทำธุรกิจเองนั้น ทำแต่ตลาดในประเทศไทย ไม่ได้ทำส่งออก พอเธอเข้ามาช่วยงานหลังเรียนจบก็เริ่มทำตลาดส่งออกทันทีไปญี่ปุ่น ยุโรป อิตาลี ฝรั่งเศส ทั้งส่งเป็นแบรนด์ตัวเองและรับจ้างผลิตให้แบรนด์ลูกค้าอีกด้วย

นอกจากนี้ ก็มาทำตลาดในประเทศด้วยการเข้าตลาดในห้างสรรพสินค้าชั้นนำเกือบ 10 ช็อป และจะขยายช็อปเพิ่มขึ้น พร้อมทั้งขยายไลน์สินค้าในกลุ่มเครื่องประดับหนังเพิ่มขึ้น ไม่ว่าจะเป็นเข็มขัด ต่างหู สร้อยคอ แอกเซสซอรีอื่นๆ เพิ่มเติมอีก และในช่วงต้นปีหน้านี้เธอจะเปิดแบรนด์ใหม่ที่เป็นสินค้าเครื่องหนังผู้ชาย เพื่อให้ครบวงจรของการทำแบรนด์

จุดเด่นในงานของเธอก็คือ เครื่องหนังคุณภาพดีใช้สีที่มาจากธรรมชาติมาเคลือบเงาให้ดูน่าใช้ ยิ่งใช้ยิ่งเงายิ่งมันและยิ่งนิ่ม จับกลุ่มคนทำงานที่มีกำลังซื้อสูง การออกแบบเรียบโก้ เน้นฟังก์ชันการใช้งานเยอะๆ ส่วนเทรนด์แฟชั่นเครื่องหนังปีหน้า เธอบอกว่าสีพาสเทลยังคงเป็นที่นิยมอย่างต่อเนื่อง แต่จะมีสีแรงๆ แทรกเข้ามา เช่น เหลืองมัสตาร์ด เขียวหัวเป็ด ส้มจัดๆ แดงเพลิง ซึ่งผู้หญิงทำงานยุคนี้กล้าที่จะใช้สีสันมากขึ้น

 

สำหรับการทำงานของเธอนั้นก็คือ เมื่อเจอปัญหาอย่าท้อ ปัญหามาปัญญาเกิด ค่อยๆ แก้กันไป เธอเชื่อว่าไม่มีอะไรที่แก้ปัญหาไม่ได้ แม้อาจจะต้องใช้เวลาบ้างก็ตาม ส่วนการทำงานก็คือ นึกถึงอกเขาอกเรา อย่าเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง พยายามรับฟังความคิดเห็นคนอื่นอยู่เสมอ ที่สำคัญต้องตรงต่อเวลา และการเป็นผู้นำที่ดีต้องเรียนรู้ใหม่ๆ อยู่เสมอ ดังนั้นหากมีเวลาเธอมักจะไปเข้าอบรมคอร์สสั้นๆ เรื่องงานใหม่ๆ อยู่เสมอ อย่าหยุดที่จะเรียนรู้ เพราะโลกหมุนเร็วมาก ถ้าเราช้าก็จะตามโลกตามกระแสไม่ทัน

แรงใจในการทำงาน

1.คุณพ่อสมชาย คุณแม่สุรีย์ ทั้งสองท่านถือเป็นแม่แบบที่ดีในการทำงาน คุณพ่อใจดีใจเย็นรับฟังคนอื่นอยู่เสมอ บริหารงานแบบสบายๆ ไม่กดดันมาก ไม่ว่าท่านจะทำงานยุ่งแค่ไหน ตอนลูกๆ ยังเด็กๆ จนถึงมัธยมปลายท่านรับส่งเองเสมอ ขณะที่คุณแม่ เป็นแม่บ้านด้วยทำงานด้วย แข็งแกร่งมาก ทำงานเคียงบ่าเคียงไหล่คุณพ่อมาตั้งแต่สาวๆ ทุกวันนี้ท่านยังทำงานอยู่เลย เวลาที่ไม่รู้อะไรท่านจะขวนขวายหาความรู้ ทุกวันนี้มีปัญหาเรื่องการเย็บ การออกแบบ คุณแม่ชี้แนะได้เป็นอย่างดี ทั้งสองท่านเป็นผู้ให้ชีวิตและให้อนาคตแก่ลูกๆ ทุกคนจริงๆ

2.นาฬิกาแทคฮอยเออร์ ที่คุณพ่อซื้อให้ตั้งแต่เรียน ม.2 ใส่มา 20 กว่าปี จนถึงวันนี้คุณภาพยังดีทนทานมาก ใส่แล้วก็นึกถึงคุณพ่อ ท่านเป็นความรักความผูกพันของเรา ท่านทำงานตรงเวลาและมีวินัยมาก ท่านไม่ได้สอนด้วยคำพูด แต่สอนด้วยการกระทำ ทำให้เห็นเป็นตัวอย่าง รักพ่อที่สุด แหวนเพชร คุณแม่ให้มาเกือบ 20 ปีแล้ว เป็นแหวนเพชรเล็กๆ แนววินเทจ ใส่ได้ตลอดกาล เพราะเรียบๆ จึงไม่เคยล้าสมัย เป็นสัญลักษณ์แทนตัวคุณแม่ ว่าท่านแกร่งเหมือนเพชร เป็นแม่บ้านด้วยทำงานหนักด้วย ทำสองบทบาทได้ดีไม่มีตกหล่น ยังแอบคิดว่าเราแต่งงานไปมีลูกแล้วจะทำได้อย่างท่านไหมเนี่ย

3.กระเป๋าหนังทรงกลม เป็นรุ่นที่คุณแม่ออกแบบไว้เมื่อนานมาแล้ว เธอมาปรับใหม่ที่เป็นคอลเลกชันล่าสุดที่จะออกสิ้นปีนี้ที่ยังดูทันสมัย อีกใบที่เธอออกแบบและมีความเป็นตัวตนของเธอ ที่คนส่วนใหญ่มักจะชมว่าสวย แล้วหนังเป็นเงามันนิ่มน่าใช้ ทั้งที่ถือมาหลายปีแล้วยิ่งใช้ยิ่งสวย

4.หนังสือ 4 ปี นรกในเขมร ชอบอ่านหนังสือแนวประวัติศาสตร์ ชอบอ่านเรื่องจริงจากชีวิตคน ผู้เขียนเป็นชาวญี่ปุ่นที่มาแต่งงานกับทูตเขมร และต้องอยู่เขมรในช่วงสงคราม เขาเขียนดีอ่านสนุก แต่อ่านไปแล้วก็สะท้อนใจว่าสงครามนั้นน่ากลัวมาก โดยเฉพาะสงครามกลางเมืองที่คนในชาติฆ่ากันเองมันน่าเศร้าสะเทือนใจที่สุด มันเลวหลายอย่างไม่น่าเชื่อ กลัวเหลือเกินอย่าให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ในประเทศของเราเลย กลัวที่สุดค่ะ

5.Thimble เป็นปลอกใส่นิ้วสำหรับเย็บผ้าที่ผู้หญิงในยุโรปเขาใช้กัน ก็เลยซื้อเก็บมาเป็นที่ระลึก มันน่ารักสวยดี บ่งบอกความเป็นชาติต่างๆ ถ้าเป็นของแอฟริกาก็เป็นลายเสือ ถ้าเป็นของรัสเซียก็เป็นรูปแม่ลูกดก เราเดินทางบ่อยไปงานแฟร์เครื่องหนังปีละ 2 ครั้ง ก็ถือโอกาสไปเที่ยวเปิดหูเปิดตาด้วยว่าต่างบ้านต่างเมืองเขามีอะไรแปลกๆ จากบ้านเราไปบ้าง ถือว่าเป็นการสร้างเสริมประสบการณ์ เอาแรงบันดาลใจดีๆ มาออกแบบกระเป๋าของเราด้วย