ศาสตร์แห่งความสุขของ วรัญญา สะอาดเอี่ยม ริเท็นนิส

โดย...วันพรรษา อภิรัฐนานนท์ / ภาพ ทวีชัย ธวัชปกรณ์

วรัญญา สะอาดเอี่ยม ริเท็นนิส จบปริญญาเอก ด้านการวางแผนประชาสัมพันธ์ระหว่างประเทศ จาก RMIT University ออสเตรเลีย ปัจจุบันเป็นรองประธานกรรมการ แผนกการประสานงาน ดูแลลูกค้าบริษัทร่วมทุนและการลงทุนข้ามชาติ Ventures International Group ได้หนังสืออมตะ The Science of Getting Rich ช่วยพลิกชีวิตที่อดีตเคยมีเงินติดตัวเพียง 2 เหรียญสหรัฐ ใจกตัญญูต่อองค์ความรู้ “ศาสตร์แห่งความมั่งคั่งร่ำรวย” (www.sogr.biz) จึงเริ่มงานแปลตั้งแต่ปี 2550

ด้วยความรัก ความฝัน และความปรารถนาในการเป็นผู้ส่งสารของงานแห่งชีวิต จึงมีงานแปลเล่มถัดๆ มา ได้แก่ เมื่อความสุขอยู่รอบตัวเรา (Happiness Is All Around) ข้อตกลงสี่ประการ (The Four Agreement) และข้อตกลงประการที่ห้า (The Fifth Agreement) ล่าสุดคือศาสตร์แห่งความสุขที่ร้อยรวมปรัชญาจากทุกเล่มเข้าไว้ด้วยกัน ทั้งหมดพิมพ์ที่สำนักพิมพ์โพสต์บุ๊ก วันนี้ได้โอกาสมานั่งคุย ขอเริ่มจาก 2 เหรียญในมือวันนั้นก่อนเลยก็แล้วกัน

“ก้มมอง 2 เหรียญสุดท้ายในชีวิตแล้วมี 2 ความรู้สึก คือ กลัวและผิดหวัง จากนั้นก็จมอยู่กับกองทุกข์ ตามมาคือความรู้สึกของการตกเป็นเหยื่อ เราเป็นเหยื่อของชีวิต เรื่องทั้งหมดนี้ทำไมถึงต้องเกิดขึ้นกับฉัน” วรัญญา เล่า

ชีวิตมี 2 ด้าน คือ คิดได้กับคิดไม่ได้ ตอนนั้นยังคิดไม่ได้ วรัญญา เล่าแล้วขำตัวเองเมื่อมองย้อนไป อายุขณะนั้น 28-29 ปี แต่งงานได้ 2 เดือน กำลังเรียนปริญญาเอก กำลังเป็นว่าที่ดอกเตอร์ สามี 2 เดือนของเธอก็ล้มละลาย จากนางซินที่กำลังอู้ฟู้ฟูฟ่อง นางซินก็ตกแอ้กลงไปอยู่ที่ก้นเหว

ปรับตัวปรับใจใครจะทัน จากนางเอกที่กำลังเปี่ยมสุข ได้แต่งงานกับเจ้าชายที่รูปหล่อและร่ำรวย สามีของวรัญญาเป็นบุตรชายของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศของลัตเวีย อดีตรัฐบุรุษหมายเลขหนึ่ง ในฐานะผู้ก่อการแบ่งแยกประเทศลัตเวียออกจากสหภาพโซเวียตได้สำเร็จ

“สามีไม่เคยคุยและไม่เคยให้รู้ ก็งงแล้วก็ช็อก จากบริษัทพันล้านกลายเป็นศูนย์ ไม่เหลืออะไรเลย” วรัญญา เล่า

ประสบการณ์ชีวิตที่ยังเด็ก ทำให้วรัญญาแทบไม่สามารถรับมือกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ชีวิตพลิกด้านสู่ความมืด ชีวิตที่ไต่แล้วร่วง ไต่แล้วร่วงจากก้นลึกของหุบเหว หญิงสาวทนได้ไม่กี่มากน้อย แต่ก็ทน ผิดกับสามีของเธอที่ปรับตัวไม่ได้ กลายเป็นคนว่างงานที่ไม่ยอมหางานทำ ลูกติดอีก 2 คน จากภรรยาเก่า อาศัยเธอดิ้นรนวิ่งรอกทำงาน 4-5 จ๊อบต่อวันหาเลี้ยง

 

เหนื่อยสายตัวแทบขาด ค่ำมืดดึกดื่นยังไงก็ต้องทำ ทำทั้งๆ ที่โกรธเก็บอยู่ในใจ 3 ปีที่ต้องทนอย่างหนัก เจ็บปวดและสับสน ทุกคืนวันไม่เคยผ่านไปโดยมิได้กัดกร่อนเธอ จุดระเบิดมาถึงในวันหนึ่ง วรัญญา เล่าว่า สิ่งที่เธอขอสามีมีเพียงอย่างเดียว จากการที่ต้องอพยพไปเรื่อยๆ ขออย่างเดียวอย่าให้ใครมายึดเตียงและที่นอนของเธอ ทรัพย์สมบัติอื่นๆ ยึดไปจนจะหมดแล้ว ขออย่างเดียวคือเตียง

“เราต้องย้ายไปเรื่อย เพราะต้องการที่พักราคาถูก ส่วนใหญ่เป็นห้องพักในโมเต็ลถูกๆ เวลาเจ้าหนี้มายึดทรัพย์ ขอว่าอย่ายึดเตียง เพราะพรมในห้องพักราคาต่ำแบบนี้มักสกปรก ถ้าต้องนอนกับพรมมันจะคัน ทำงานเหนื่อยแล้วก็อยากนอนให้สบายหน่อย ก็ขอเขาไว้ แต่เจ้าหนี้ก็มายึดเตียงไปจนได้”

กลับมาถึงบ้าน เห็นสามีเอากล่องกระดาษสีน้ำตาลเก่าๆ 2 กล่องมาวางที่พื้นพรมสกปรกๆ นั่น จูงเธอมาดูบอกว่า นี่หัวเตียงของเธอ และนี่หัวเตียงของฉัน สามีชี้ไปที่กล่องทีละกล่อง วรัญญาสติแตกเดี๋ยวนั้น หลังจากทะเลาะกันอย่างรุนแรง เธอวิ่งเข้าห้องน้ำได้ยินเสียงสามีเดินออกไปเหมือนไม่ไยดี ด้วยอารมณ์ประชด เธอคว้าน้ำยาล้างห้องน้ำขึ้นมาดื่ม อั้กๆๆๆๆ หญิงสาวถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล น้ำยาที่เต็มไปด้วยสารเคมีรุนแรงออกฤทธิ์กับลำคอจนไหม้เกรียม เธอพูดไม่ได้

อารมณ์ประชดนั้นร้ายเหลือ โอลาฟ (สามี) เธอรักเขาจนหมดหัวใจ เลี้ยงดูเขา หาเลี้ยงเขา หาเลี้ยงลูกอีก 2 คนของเขา คุณค่าของเธอไม่เหลือแล้ว พ่อแม่ของตัวเองที่เมืองไทยเดี๋ยวนี้ก็ไม่ได้ส่งเงินกลับไปให้เลยสักบาท อยากจบ ฉันเลือกผู้ชายผิด น้ำยาล้างห้องน้ำคือสิ่งที่วรัญญาเรียกว่า “เวย์” หนทางของเธอที่เธอคิดเองไม่ได้

วรัญญาตื่นขึ้นเพื่อพบกับโอลาฟ สามีที่ลุกขึ้นมาใส่สูทผูกเนกไท และตอนนี้นั่งจับมือเธออยู่ที่ข้างเตียง เธอพูดไม่ได้อยู่ 2 สัปดาห์ การไม่พูดทำให้ได้นิ่งและมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้า และเมื่อเธอมองชัด เธอก็ได้เห็น สิ่งที่เห็นคือสัญญาณที่โอลาฟส่งให้เธอมานานแล้ว แต่เธอไม่รู้ ไม่รับ และไม่ยอมเห็น สัญญาณแรก คือ ก่อนหน้านี้ที่สามีนำหนังสือ The Science of Getting Rich มาให้เธออ่าน สัญญาณที่สอง คือ กล่องกระดาษที่กลายเป็นหมอนหัวเตียงในวันที่เจ้าหนี้มายึด และสัญญาณที่สาม ที่กำลังสบตาเธออยู่ในตอนนี้

“สัญญาณที่หนึ่ง คือ หนังสือ คนที่จมอยู่กับตัวเอง จะไม่อ่านหนังสือ การที่เขาค้นหาฮาวทู หรือวิธีพาตัวเองออกจากปลัก จึงเป็นสัญญาณแรก สัญญาณที่สอง คือความโรแมนติกที่กลับมา กล่องกระดาษเก่าๆ กลายเป็นหมอน คนที่ยังดูถูกตัวเอง จะไม่มีวันคิดแบบนี้ สัญญาณที่สาม คือ สูท สัญญาณของคนทำงานที่พร้อมจะสู้ กล้าที่จะกลับมาใส่สูท กล้าที่จะลุกขึ้นมาใหม่” วรัญญา เล่า

วรัญญา พูดไม่ได้อยู่สองสัปดาห์ แต่เป็นสองสัปดาห์ที่ดีที่สุดในชีวิต สองสัปดาห์ที่เธอไม่ได้พูด แต่เธอได้เห็น สามเดือนจากนั้นเป็นช่วงพักฟื้น แพทย์ส่งนักจิตเวชมาพูดคุย แต่ไม่จำเป็น วรัญญาไม่ได้อยากตาย เธออยากกลับไปสู้กับสามี วันสุดท้ายที่โรงพยาบาลจำได้ว่านั่งอยู่คนเดียวที่ริมหน้าต่าง จ้องมองลงไปที่ทะเลสาบเบื้องล่าง พระอาทิตย์ส่องแสงตกลงมากระทบน้ำเป็นสีทองงดงาม ทะเลสาบตรงหน้ากลายเป็นบ่อทองบ่อใหญ่ หัวใจของเธอได้สัมผัสกับธรรมชาติ สัจจะความจริงแห่งชีวิตที่บัดนี้วรัญญาพลิกเหรียญอีกด้านหนึ่งเพื่อมองเห็น

 

“เหมือนหัวใจได้หยุดลง ทุกอย่างในชีวิตหยุดลง ราวกับโลกที่ไร้กาลเวลา พระอาทิตย์ส่องสะท้อนน้ำเป็นสีทองระยิบระยับ เจิดจรัสอยู่ที่ท้องทะเลสาบ ทำให้วันนั้นกลายเป็นคนที่รวยที่สุด เพราะทองมากมายอยู่ตรงหน้า” วรัญญา เล่า

เธอได้เห็นสิ่งต่างๆ แล้ว เธอเห็นโอกาสแล้วคว้าไว้ได้ ปัจจุบันสามีและเธอร่วมกันทำธุรกิจที่ปรึกษาการลงทุนข้ามชาติ พลิกชีวิตฟื้นกลับมาใหม่ ต่อไปนี้คือการเห็นคุณค่าในทุกสิ่งและในทุกคน อยู่ให้เหนือปัญหา กายและใจที่อยู่ด้วยกันแต่ก็แยกกัน โลกของเธอเปลี่ยนไปแล้ว การฆ่าตัวตายนั้นไม่สนุก แต่ก็ทำให้เธอได้เปลี่ยน อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เธออยากบอกก็คือ มันไม่จำเป็น ชีวิตเปลี่ยนให้ดีได้โดยไม่จำเป็นต้องไปให้ถึงตรงนั้น

สิ่งสำคัญในชีวิตขณะนี้ ไม่ใช่การได้เพชรมาอีกเม็ดหนึ่ง แต่เป็นการส่งสารแห่งชีวิตออกไป ความสุขความสำเร็จของแต่ละคนไม่เหมือนกัน เพราะมนุษย์ทุกคนต่างกันโดยสิ้นเชิง ขณะเดียวกันก็เหมือนกันโดยสิ้นเชิงเช่นกัน ไม่ต้องฆ่าตัวตายแล้วต้องไปให้ถึงแค่ไหน สูตรสำเร็จไม่มี มีแต่ว่าไปแค่สุดหัวใจคุณ และคุณเท่านั้นที่จะรู้ว่า เมื่อไรที่เหรียญทองแห่งชีวิต คว้าไว้ได้ในมือ

สาวเก่งกับตัวตนที่แท้

1.รากเหง้าและความรักของพ่อแม่

จากเด็กสวนเมืองนนท์ เรียนนาฏศิลป์ไทย ดิ้นรนไปเรียนเมืองนอก อยู่ออสเตรเลียก็ทำหนังสือพิมพ์เป็นที่โด่งดัง วรัญญา บอกว่า รากสำคัญที่สุดตอนชีวิตเจ็บช้ำ การเยียวยาคือการได้คิดถึงยาย คิดถึงความสุขในวัยเด็ก พ่อแม่เป็นข้าราชการที่ยึดถือทำนองคลองธรรมความถูกต้อง ชีวิตที่ไกลกันในช่วงหนึ่งจึงสั่งสอนผ่านจดหมายที่เขียนด้วยความรักความห่วงใยไปถึงลูกที่เมืองนอก ปัจจุบันยังเก็บครบทุกฉบับ

2.การเดินทาง

งานทำให้ต้องเดินทางทั่วโลก การเดินทางให้ความคิด ให้โลกทัศน์ ให้การยอมรับในเพื่อนมนุษย์ การเดินทางที่ทำให้เรายอมรับในความแตกต่าง ไม่มีมันก็ไม่ถึงเป้าหมาย ส่วนกระเป๋าคือกระเป๋าหนังใบเก่าของแม่

3.สารแห่งชีวิต

ถือเป็นหน้าที่ในการส่งสารออกไป เดิมพันคือการอธิบายความลึกซึ้งของศาสตร์การใช้ชีวิต งานแปลทั้งหมดจำนวน 5 เล่ม บก.คือ ภาณี ลอยเกตุ หาอ่านได้จากโพสต์บุ๊ก

4.ธรรมชาติ

คนอ่านปั้นให้ผู้หญิงที่งอกงามจากต้นไม้ หมายถึงวรัญญาที่เกิดจากธรรมชาติ ส่วนเด็กน้อยดวงตาเปิดกว้าง คือการเปิดกว้างเพื่อสำรวจตรวจสอบ

5.สำรับผ้า

ชอบผ้าขาวม้า เพราะไทยดี ส่วนผ้าแดง คือ ผ้านุ่งนักเรียนนาฏศิลป์