ไม่ต้องเหมือนใคร ‘พีราพรรธ จงอนุรักษ์กุล’

โดย...ณัฐพล ช่วงประยูร&<2288;

พีราพรรธ จงอนุรักษ์กุล หรือ ซี-โจว นายแบบอิสระหนุ่มตี๋ฟรีแลนซ์ วัย 25 ปี เพิ่งจบปริญญาตรี คณะนิเทศศาสตร์ สาขาการสื่อสารตรา มหาวิทยาลัยกรุงเทพ

“ผมเกิดที่กรุงเทพฯ ครับ แต่ตอน 7 ขวบ ย้ายตามครอบครัวไปอยู่ อ.เชียงคำ จ.พะเยา ครอบครัวรักใคร่กันดี ผมเรียนมัธยมที่โรงเรียนเชียงคำวิทยาคม ก่อนย้ายเข้ามาเรียนต่อในกรุงเทพฯ เพิ่งจบได้ไม่นาน ตอนนี้รับงานเดินแบบ ถ่ายโฆษณา และงานแบบต่างๆ ในใจก็มีแผนอยากเรียนต่อเกี่ยวกับการจัดการบริหารเกษตรกรรม เพราะกำลังจริงจังกับเรื่องทำสวนทำไร่”

เขาทิ้งความฉงนไว้ให้ผมตอนเริ่มเรื่องเกษตรกรรมไว้ แต่เมื่อค้นดูแนวทางความคิดต่อไป ซี-โจว บอกว่า เขามีสวนอยู่ที่ภาคเหนือ กำลังปลูกยางพาราและพืชอื่นๆ หลายชนิด เขามองว่าการเป็นเกษตรกร อยู่กับดิน อย่างที่พ่อเขาทำ มันเป็นความเรียบง่ายที่มีเสน่ห์ แต่ขณะเดียวกันเขาเพิ่มแนวทางธุรกิจและการบริหารจัดการในแบบเขาเอง ลงทุนลงแรงไป มันก็เป็นหนทางอาชีพที่มาพร้อมความเรียบง่ายที่เขาชอบด้วย

“ผมเป็นคนคิดมาก แต่คนอื่นจะมองว่าไม่ค่อยคิดอะไร ผมมีโลกส่วนตัวสูง รักอิสระ มีหลายบุคลิก และมีเหตุผลของผมเอง และเชื่อในเหตุผลนั้นอย่างมาก ถึงแม้คนอื่นจะมองว่ามันไม่ถูกต้อง หรือมองว่ามันเล็กน้อย หยุมหยิม แต่ขณะเดียวกันก็ชอบรับฟังและจำในสิ่งที่ผมคิดว่าอยากฟังเท่านั้น อันอื่นไม่ค่อยจำเลย เวลาคิดหรือมองอะไรจะจดจำทุกอย่างเป็นภาพทั้งหมดครับ ผมถึงเป็นคนจำง่าย

ผมไม่ชอบร้องเพลงเลย แต่คนในครอบครัวผมทุกคนชอบร้องคาราโอเกะมาก ผมไม่เคยร้องเพลงถ้าไม่โดนบังคับ ในเรื่องการแต่งตัว ผมชอบแต่งแบบเรียบที่สุด ไม่ชอบอะไรที่เยอะครับ มันหนักทั้งคนมองและคนใส่ คนที่แต่งเรียบและอยู่กับความธรรมดาได้ มันดูมีเสน่ห์กว่าครับ...ผมว่า

เรื่องการกิน ผมจะหยุดไม่ได้ ไม่รู้จักคำว่าอิ่ม นอกจากคำว่าจุกครับ เคยนั่งกินจนน้ำตาไหลเพราะจุกลุกไม่ขึ้น แต่ถ้าเป็นช่วงที่ไม่กินผมก็จะไม่แตะอะไรเลยนอกจากน้ำ ยังมีเรื่องของกีฬา ผมชอบว่ายน้ำที่สุด เพราะมันทำให้เวลาของผมช้าลง เวลาว่ายน้ำผมจะมีเรี่ยวแรงและมีความสุขมาก”

เวลาว่างและงานอดิเรกของซี-โจว นอกจากว่ายน้ำและเข้ายิมทุกวันแล้ว งานอดิเรกคือการดูสารคดีสัตว์โลก ดูได้ทั้งวัน ถ้าวันไหนเขาได้นั่งจมจ่อมอยู่หน้าจอ เขาก็จะไม่ไปไหนเลย สิ่งที่ตรงข้ามกับคนส่วนใหญ่คือ ชอบไปเที่ยวภูเขามากกว่าทะเล “ผมไม่ชอบทะเลเพราะมันเศร้าครับ ชอบไปที่เย็นๆ ไม่ลำบาก เพราะชีวิตนี้ลำบากอยู่แล้ว เวลาเที่ยวควรจะสบายที่สุด

การไปข้างนอกแล้วเห็นคนกินข้าวด้วยกันในสนามหญ้าตรงสนามหลวง ผมว่ามันสวยมากๆ เลยครับ อย่างพวกเร่ร่อนในที่ตรงนั้น เด็กๆ ก็วิ่งเล่นโดยมีผู้ใหญ่นั่งดู กินไปคุยกันไป ทำให้เห็นว่าความสุขมันไม่เกี่ยวกับองค์ประกอบมากมาย แต่ถึงอย่างไรในชีวิตจริงเราก็ทำงานหาเงินด้วยครับ ไม่ใช่ว่าจะละทิ้งได้หมด

คนมีสไตล์สำหรับผม คือ คนที่น่ามอง มีแรงดึงดูด และจุดสนใจ ไม่จำเป็นต้องหน้าตาดี แต่แค่เขามีพลังและรู้จักใช้เสื้อผ้าการแต่งตัวเข้าไปเสริมความชัดเจนก็พอครับ

สเปกของผมชอบคนผมยาว ผมสวย ขาสวย หน้าสวยแบบหุ่นที่ถูกปั้น ชอบคนที่เกลี้ยงๆ ไม่ต้องแต่งหน้าแต่งตามากก็ดูดี ผมคบใครผมก็จริงจังเสมอ และเชื่อว่าจะอยู่กับผมจนตาย” นั่นเป็นคำของหนุ่มขี้เบื่อที่จริงจัง ขนาดที่เป๊ะทุกกระเบียด อย่าได้ทะเลาะกับเขาเชียว

“งานตอนนี้มีเดินแบบ ถ่ายแบบครับ ถ้าไม่มองเรื่องเงินแล้ว มันเป็นอาชีพที่ทำให้ผมมีความสุขมากครับ ผมได้เป็นคนผู้ร่วมนำเสนอผลงานและถ่ายทอดแรงบันดาลใจของดีไซเนอร์และสไตลิสต์ผ่านเสื้อผ้าที่ผมใส่ เป็นความรู้สึกภูมิใจที่เขาไว้ใจเรา” ซี-โจว หนุ่มแพรวโมเดล 2011 เล่าอย่างภาคภูมิจากการทำงานมาปีกว่า

“คุณแม่ทราบว่าผมอยากทำงานตรงนี้ ท่านสนับสนุน พอมีโอกาสผมเลยลงประกวดเลย เมื่อไหร่มีงานผมจะร่าเริง อารมณ์ดีเป็นพิเศษ ผมทำตามทุกคำแนะนำเรื่องงาน เพราะคนที่มาก่อนย่อมมีแนวทางและสูตรสำเร็จมาให้ ตรงนี้ถือเป็นกำไร โดยที่ผมไม่ต้องเสียเวลาลองผิดถูกเอง ผมรักตัวเองมากขึ้นจากการได้ทำงาน เพราะคุณแม่สอนว่าร่างกายคือเครื่องมือเดียวของนักแสดง เพราะฉะนั้น ผมควรรักษาและเคารพมันให้มาก

จริงๆ แล้วผมขี้อาย ขนาดผมได้ทำงานมาเยอะแล้ว ทุกวันนี้ผมยังอายอยู่เลย มันก็เป็นอุปสรรคเหมือนกัน ฉะนั้น ผมต้องกล้าให้มากขึ้น เวลาทำงานผมจำต้องสลัดความอายทิ้งไปให้ได้

เรื่องการช็อปปิ้ง เลือกของ ผมถอดแบบการซื้อของจากป๋าเลยคับ ผมซื้อของแพงมาก แต่ผมก็ใช้นานมากด้วยครับ ถ้าคิดเป็นวันแล้วเหลือวันละไม่กี่บาทต่อชิ้น...ก็คุ้มแล้ว ผมเลยเลือกแบบที่ใช้ได้บ่อยสุดๆ ครับ”