นางฟ้าธรรมดา ‘นัทธมน โฮล์มเบิร์ก’

โดย...กาญจน์ อายุ

ความฝันของผู้หญิงคนหนึ่งอยากเป็นแอร์โฮสเตส อยากมีสามีที่ดี อยากท่องเที่ยวไปกับคนที่รัก และอยากใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัวในร้านเล็กๆ ที่เป็นของตัวเอง ฟังแล้วอาจไปตรงกับความฝันของผู้หญิงหลายคนไม่ข้อใดข้อหนึ่ง หรือถูกทุกข้อ แต่สำหรับ “นัทธมน โฮล์มเบิร์ก” หรือ “อ้อน” เธอทำสำเร็จครบถ้วนแล้ว มาฟังเธอเล่าการเดินทางชีวิตของเธอตั้งแต่เริ่มฝันจนฝันเป็นจริงในบรรยากาศร้านกาแฟสีขาวที่มีชื่อร้านตามที่เธออยากเป็น “ชีวิตธรรมดา”

ออกเดินทางตั้งแต่เรียนจบ

 

ด้วยความฝันของวัยสาวที่อยากเป็นแอร์โฮสเตส เพราะจะได้เดินทางไปต่างประเทศบ่อยๆ ทำให้คุณอ้อนตัดสินใจสมัครเป็นแอร์โฮสเตสโดยที่ไม่ได้เข้าคอร์สเรียนใดๆ แต่ด้วยโชคชะตาและความสามารถทำให้เธอผ่านการสอบแล้วได้เป็นแอร์โฮสเตสสมใจ เธอได้มีโอกาสทำหน้าที่นี้ใน 2 สายการบิน รวมระยะเวลาทั้งหมดแล้วประมาณ 6 ปี ช่วงเวลาดังกล่าวคือช่วงที่เธอเห็นโลกกว้างขึ้น ทั้งยุโรป อเมริกา เอเชีย เธอได้เห็นทั้งภูมิประเทศ บ้านเมือง และที่สำคัญคือผู้คน คนหลากหลายประเทศที่เป็นผู้โดยสารนั้นคือสิ่งที่เธอได้เรียนรู้มากที่สุด คุณอ้อนบอกอาชีพแอร์โฮสเตสทำให้เธอ “อ่านใจคนเป็น” คือ ทราบว่าผู้โดยสารต้องการอะไรก่อนที่จะเอ่ยปากบอก และกลายเป็นทักษะที่ติดมาอ่านใจลูกค้าที่ร้านของเธอ

และการเดินทางพบปะผู้คนมากมายนี่เอง ทำให้เธอค้นพบตัวเองมากขึ้น “การเดินทางมากๆ ทำให้รู้ว่าตัวเองมีโลกส่วนตัวสูง อ้อนเป็นคนชอบงานบริการ ชอบทำให้คนอื่นมีความสุข แต่ลึกๆ แล้วก็อยากอยู่กับตัวเองเงียบๆ” นั่นคือเหตุผลว่าทำไมเธอถึงเลือกที่จะใช้ชีวิตในเชียงราย

จากความวุ่นวายสู่ป่าเขา

 

คุณอ้อนตัดสินใจลาออกจากอาชีพในฝันยามเยาว์วัย เพราะรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหุ่นยนต์ที่ต้องทำงานซ้ำๆ และไม่มีอะไรใหม่ เธอจึงพาตัวเองไปใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองเซี่ยงไฮ้กับสามีในช่วงระยะเวลาหนึ่ง (สามีของคุณอ้อนทำงานอยู่เซี่ยงไฮ้) แต่มันก็ทำให้เธอได้ค้นพบอีกครั้งว่า “อ้อนไม่สามารถมีชีวิตอยู่ในเมืองที่วุ่นวายแบบนั้นได้” เธอและสามีจึงชอบหนีมาเที่ยวเชียงรายบ่อยๆ เพราะเป็นจังหวัดที่เรียบง่าย และทำให้เธอและสามีรู้ตัวเองว่าชีวิตของทั้งคู่ต้องการชีวิตเรียบง่ายแบบนี้

เธอและเขาติดใจเชียงรายอย่างหนัก เมื่อได้รู้จักกับภูใจใส รีสอร์ตและสปาชื่อดังในเชียงราย คุณอ้อนชื่นชอบติดใจจนตัดสินใจมาเป็นผู้จัดการสปาภูใจใสนานเกือบปี ขอเท้าความสักเล็กน้อยว่าทำไมคุณอ้อนถึงมีความรู้เรื่องสปา เธอเล่าว่าสมัยที่เธอยังเป็นแอร์โฮสเตสจะชอบนวดมาก เพราะต้องยืนบนส้นสูงตลอดเวลา เธอจึงชอบเข้าสปาและศึกษาวิธีการนวดและศาสตร์ของสปาด้วยตัวเอง และเรียนเพิ่มเติมจากสปาที่เมืองจีนและในประเทศไทย และก่อนหน้าที่จะมาเป็นผู้จัดการสปาภูใจใส คุณอ้อนเคยเป็นที่ปรึกษาให้สปาในจีนมาก่อนแล้วด้วย

เมื่อเธอมีอาชีพที่ภูใจใสแล้วจึงตัดสินใจซื้อบ้านที่เชียงราย เป็นการลงหลักปักฐานอย่างถาวรในจังหวัดที่เธอและสามีเห็นพ้องตรงกันว่า “ชอบมาก” อีกทั้งเชียงรายยังมีสภาพภูมิประเทศที่คล้ายยุโรปมากที่สุด เพราะมีภูเขา มีแม่น้ำ และป่าไม้ ตรงใจสามีที่เป็นคนสวีเดนใช้ชีวิตอยู่ใกล้ชิดกับธรรมชาติ ปัจจุบันคุณอ้อนและครอบครัวย้ายมาอยู่เชียงรายกันแล้ว ส่วนสามียังทำงานอยู่เซี่ยงไฮ้ แต่จะซื้อตั๋วกลับมาหาภรรยาและช่วยดูแลร้านทุกอาทิตย์

กาแฟ อาหาร สปา และชีวิตธรรมดา

 

หลังจากซื้อบ้านก็เริ่มหาที่ทางทำมาหากินตามความฝันอีกอย่างของตัวเอง ร้านสปา ร้านกาแฟ และร้านอาหาร เป็นความฝันที่เป็นจริงแล้วของคุณอ้อน ทุกอย่างใช้ชื่อ “ชีวิตธรรมดา” ความหมายของชื่อร้านไม่มีอะไรแอบแฝง เพียงแค่อยากให้สถานที่นี้เป็นที่ที่คนจะมาใช้ชีวิตอย่างธรรมดา ไม่เร่งรีบ ไม่วุ่นวาย แต่ธรรมดาๆ ตามที่ชีวิตอยากเป็น

ลักษณะของร้านพยายามทำให้มันธรรมดามากที่สุดด้วยสีขาวบริสุทธิ์พื้นๆ เฟอร์นิเจอร์ที่ใช้ตกแต่งคือของสะสมของคู่สามีภรรยา ส่วนมากจึงเป็นของเก่าที่เคยใช้ในบ้านตัวเอง ทำให้เกิดความรู้สึกไม่ใหม่ไม่เนี้ยบ

สูตรกาแฟ เค้ก ของหวาน อาหาร รวมทั้งโปรแกรมทำสปา คุณอ้อนมีส่วนร่วมทุกรายการ เพราะเธอจะเรียนรู้ทุกอย่างด้วยตัวเอง อย่างขนมเค้กที่ขายในร้าน เธอจะเป็นคนทำเองทุกคืน อาหารบางเมนูเธอเข้าครัวทำเอง สปาบางตัวเธอเป็นคนสร้างสรรค์ทรีตเมนต์เอง การทำอะไรด้วยตัวเองทำให้เธอควบคุมคุณภาพได้ และสามารถพัฒนาได้ถูกทาง คุณอ้อนยังบอกด้วยว่าประสบการณ์ที่เธอได้ไปทำงานหลายประเทศ ทำให้เธอเห็นอาหารแปลกๆ สปาแปลกๆ เธอก็นำประสบการณ์เหล่านั้นมาใช้ในร้าน หรือบางอย่างที่เธออยากทำแต่ไม่รู้วิธี ก็จะหาทางเรียนรู้ง่ายๆ ด้วยการเสิร์ชข้อมูลในอินเทอร์เน็ต อย่างเค้กบางชนิดที่ขายในร้าน คุณอ้อนก็ทำตามวิธีในเว็บไซต์ทำอาหาร

ฝันต่อไปที่ไม่ธรรมดา

 

ด้วยความผูกพันกับ จ.เชียงราย มาประมาณ 2 ปี ทำให้คุณอ้อนเห็นทั้งความสวยงามและปัญหาที่เธออยากเข้าไปแก้ไข เริ่มมาจากลูกน้องในร้านที่มักจะหยุดบ่อย เธอจึงไถ่ถามจนทราบว่าสาเหตุของความเจ็บป่วยเกิดจากน้ำที่ลูกน้องใช้ดื่มในหมู่บ้าน เพราะหมู่บ้านชาวอ่างขางจะขุดน้ำใต้ดินมากินมาใช้ไม่ถูกวิธี ทำให้น้ำยังมีสารตกค้างจากสารเคมีและยาฆ่าแมลงที่ตัวเองฉีดไป ดังนั้นคุณอ้อนจึงมีความตั้งใจอยากขุดบ่อน้ำบาดาลที่ถูกสุขอนามัยให้หมู่บ้านอ่างขางนี้ แต่ทั้งนี้เธอต้องเก็บเงินให้ได้ก่อน ซึ่งถ้าได้พอเมื่อไหร่เธอจะทำตามความตั้งใจเพื่อช่วยให้เพื่อนๆ ได้ดื่มน้ำที่สะอาดไม่เป็นอันตราย

วันนี้คุณอ้อนมีชีวิตธรรมดาในร้านชีวิตธรรมดากับสามี ครอบครัว และทุกอย่างที่เธอเคยฝันไว้ ทุกอย่างที่ประกอบร่างสร้างขึ้นมาได้เกิดจากประสบการณ์ที่เธอได้เดินทางเก็บเกี่ยวความรู้มาตลอดชีวิต แม้กระทั่งคู่ชีวิตของเธอที่ยังหากันจนเจอระหว่าง “การเดินทาง”

&<2288;