บ้านเลขที่ 81 คฤหาสน์ผีสิงสุดหลอนกลางปักกิ่ง

ถ้าพูดถึงอาคารสถานที่เก่าๆ อายุนับร้อยๆ ปี นอกจากจะนึกถึงเรื่องเกี่ยวกับสถาปัตยกรรมแล้ว อีกเรื่องหนึ่งที่มาพร้อมๆ กันคือ เรื่องราวลึกลับชวนขนหัวลุก อย่างเช่นสถานที่ที่ชื่อว่า บ้านเลขที่ 81 แห่งเฉาเน่ย (Chaonei No. 81) หรือโบสถ์เฉาเน่ย ที่ตั้งอยู่ในย่านเฉาหยางเหมินกลางกรุงปักกิ่งของจีน

อาคาร 2 ชั้นครึ่งแห่งนี้สร้างขึ้นในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ในสถาปัตยกรรมแบบเฟรนช์บาโรก โดยใช้อิฐเป็นวัสดุหลัก นอกจากตัวอาคารหลักแล้วยังมีสิ่งปลูกสร้างขนาดใหญ่ด้านนอกอยู่ด้วย

บ้านเลขที่ 81 แห่งเฉาเน่ย มีตำนานความหลอนเข้ามาเกี่ยวข้องหลายเรื่องจนได้รับการขนานนามว่าเป็น “บ้านผีสิงที่โด่งดังที่สุดของปักกิ่ง” และยังป๊อปปูลาร์มากในกลุ่มวัยรุ่นจีน โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากภาพยนตร์สยองขวัญสามมิติเรื่อง The House That Never Dies ใช้อาคารแห่งนี้เป็นที่ถ่ายทำ

ตำนานเรื่องแรกมีอยู่ว่า หลังจากพ่ายแพ้สงครามแย่งชิงอำนาจกับพรรคคอมมิวนิสต์จีนช่วงปลายทศวรรษ 1940 นายทหารระดับสูงของพรรคก๊กมินตั๋งซึ่งอาศัยอยู่ในคฤหาสน์แห่งนี้ได้หนีไปไต้หวันพร้อมกับกลุ่มแนวร่วม โดยทิ้งภรรยา หรือบางตำนานบอกว่าเป็นภรรยาลับไว้ที่บ้านหลังนี้

ด้วยความสิ้นหวังต่อมาหญิงรายนี้จึงฆ่าตัวตายด้วยการแขวนคอกับขื่อ หลังจากนั้นคฤหาสน์หลังนี้ก็ถูกทิ้งร้าง แต่ในวันที่เกิดพายุฝนฟ้าคะนองก็จะมีคนได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้หญิงดังออกมาจากคฤหาสน์

ต่อมาคฤหาสน์หลอนหลังนี้ถูกใช้เป็นอาคารสำนักงานของหน่วยงานรัฐบาลพรรคคอมมิวนิสต์จีนหลายหน่วยงาน ยุวชนแดงในสมัยเหมาเจ๋อตงเคยเข้าครอบครองคฤหาสน์แห่งนี้ช่วงสั้นๆ ในช่วงปลายทศวรรษ 1960 ก่อนจะย้ายออกไป

ว่ากันว่าการย้ายออกของยุวชนแดงก็เป็นเพราะเจอเรื่องหลอนๆ เข้า

นอกจากนี้ ยังมีเรื่องราวการหายตัวไปโดยที่ไม่สามารถอธิบายได้ของบุคคลที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์เลขที่ 81 ตำนานแรกมีอยู่ว่า จู่ๆ บาทหลวงชาวอังกฤษที่สร้างอาคารแห่งนี้เพื่อใช้เป็นโบสถ์ก็หายตัวไปก่อนที่การก่อสร้างจะแล้วเสร็จ

คนที่ถูกส่งออกไปตามหาก็ไม่พบบาทหลวงท่านนี้ แต่กลับเจอกับอุโมงค์ลับในห้องใต้ดินที่เชื่อมต่อไปยังย่านต้าซันจื่อซึ่งเป็นบริเวณใกล้เคียงด้านตะวันออกเฉียงเหนือ

ตำนานที่สองของเหตุการณ์หายตัวลึกลับเล่าว่า กลางดึกคืนหนึ่งคนงานก่อสร้าง 3 คนที่ทำงานอยู่ที่ชั้นใต้ดินของอาคารใกล้เคียงที่ยังสร้างไม่เสร็จเกิดเมาและพากันลุกขึ้นไปฉี่ พวกเขาสังเกตว่าผนังด้านหนึ่งของห้องใต้ดินมีรูจึงเดินไปสำรวจใกล้ๆ และพบว่าอีกฝากของกำแพงเป็นโพรงขนาดใหญ่

ด้วยความเมาจึงได้ถีบกำแพงที่กั้นระหว่างพวกเขากับบ้านเลขที่ 81 จนทำให้กำแพงนั้นทลายลงมาและพบว่าโพรงนั้นมืดสนิท ทั้ง 3 คนจึงชักชวนกันเดินเข้าไปสำรวจ และนับจากวันนั้นไม่เคยมีใครได้เห็นพวกเขาอีกเลย

ลือกันว่าเหตุการณ์ของคนงานก่อสร้างนี้คือเหตุผลที่ทำให้รัฐบาลจีนเปลี่ยนใจไม่รื้อคฤหาสน์แห่งนี้ในช่วงปลายทศวรรษ 1990

อีกหนึ่งเรื่องหลอนเกี่ยวกับบ้านเลขที่ 81 แห่งเฉาเน่ย คือปรากฏการณ์ชวนขนลุกต่างๆ มีเรื่องเล่าว่าใครก็ตามที่เดินผ่านคฤหาสน์หลังนี้จะมีอาการกระสับกระส่าย ไม่สบายตัว หรือสัมผัสได้ถึงความหลอน และยังมีการพูดกันด้วยว่าในช่วงฤดูร้อน ประตูทางเข้าคฤหาสน์จะเย็นกว่าทางเข้าที่มีร่มเงาของบ้านสมัยใหม่ซึ่งอยู่ห่างออกไปเพียง 20 เมตร

ชาวกรุงปักกิ่งแซ่หลี่ซึ่งอยู่บ้านใกล้เรือนเคียงกับบ้านเลขที่ 81 แห่งเฉาเน่ยเผยกับ The New York Times เมื่อปี 2013 ว่า “แม้แต่ในช่วงทศวรรษ 1970 ผู้คนยังคิดว่าคฤหาสน์นี้มีผีสิง...ตอนเด็กๆ เราจะเล่นซ่อนหาในบ้าน แต่พวกเราไม่มีใครกล้าย่างเท้าเข้าไปโดยไม่มีเพื่อนเลย”

เรื่องเล่าและตำนานเหล่านี้ทำให้ไม่มีใครกล้าซื้อหรือเช่าคฤหาสน์หลังนี้นับตั้งแต่เปิดขายเมื่อปี 2017 แม้ว่าอาคารหลังอื่นๆ ในย่านนั้นมีการซื้อขายกันตลอดเวลา แถมยังซื้อขายกันในราคาที่สูงกว่าราคาประเมินการซ่อมแซมบ้านเลขที่ 81 แห่งเฉาเน่ย ที่อยู่ที่ราว 1.5 ล้านเหรียญสหรัฐหลายเท่าตัว

ด้วยตำนานที่เผยแพร่กันแบบปากต่อปากทำให้อาคารแห่งนี้ได้รับความสนใจจากกลุ่มผู้ที่ชอบ “ลองของ” แวะเวียนมาวัดใจกันอยู่เสมอๆ โดยห้องที่ได้รับความสนใจที่สุดเป็นห้องใต้ดินที่ทั้งมืดมิดและอับชื้น

นอกจากนี้ หลังภาพยนตร์เรื่อง The House That Never Dies ฉายเมื่อปี 2014 ยังมีคนแวะเวียนมาเยี่ยมชมคฤหาสน์หลอนหลังนี้ไม่ขาดสาย

บรรดาวัยรุ่นในกรุงปักกิ่งที่เคยไปที่คฤหาสน์หลังนี้เผยกับ The New York Times ว่า พวกเขาชอบที่คฤหาสน์ตั้งอยู่กลางกรุงและมีความหลอนมากกว่าบ้านผีสิงในภาพยนตร์จากฝั่งสหรัฐ

เช่นเดียวกับแฟนๆ คอสเพลย์ก็ไปที่นั่นกันมากขึ้น เพราะบรรยากาศในคฤหาสน์เป็นฉากหลังที่เฟอร์เฟ็กต์สำหรับการแต่งตัวในธีมสยองขวัญ

ภาพ: wikipedia/Daniel Case