ประยุทธ์...คิดใหม่ ทำใหม่!!

จักรพงษ์ เมษพันธ์

เมื่อเย็นวาน …

ประยุทธ์เดินออกจากธนาคารด้วยสีหน้าเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม เขาหยิบโทรศัพท์ กดแอพพลิเคชั่น ไลน์ภาพและข้อความส่งไปหาวิทยากรการเงินที่สอนเขาบ่ายวันนี้

ใช่! เขาตัดสินใจ “เลือก”​ ที่จะ “เริ่มต้น”

และเลือกที่จะ “เปลี่ยนแปลง”

บ่ายวันก่อน ...

ประยุทธ์แอบจดอีเมลและไลน์ที่วิทยากรให้ไว้ตอนท้ายชั่วโมงบรรยาย เหตุผลที่ต้องแอบจด ก็เพราะดูเหมือนไม่ค่อยมีใครมีอารมณ์ร่วมกับสิ่งที่วิทยากรพูด สีหน้าของผู้เข้าฟังส่วนใหญ่เหมือน รอคอยและอยากให้เวลาหมดไปให้เร็วที่สุด ดังนั้นการจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายภาพช่องทางติดต่อวิทยากรเก็บเอาไว้ คงจะทำให้เขากลายเป็นเป้าความสนใจ และต้องถูกเพื่อนๆ ในห้องล้อเลียนแน่ๆ

สองชั่วโมงของการนั่งฟัง ประยุทธ์มองเห็นโอกาสในการปลดหนี้ของตัวเองและการสะสมเงินให้มีเงินเก็บหลักล้าน ไม่รู้เหมือนกันว่าสิ่งที่วิทยากรพูดจะเป็นเรื่องจริงแค่ไหน สำหรับตัววิทยากรเองคงเป็นไปได้ แต่สำหรับพวกเราที่หนี้เกินเงินเดือนและเบี้ยเลี้ยง บอกเลยว่ายากเหมือนกันที่จะเชื่อว่าเป็นไปได้

แต่ก็นั่นแหละ... สิ่งที่ทำให้ประยุทธ์ตั้งใจฟังตลอดสองชั่วโมง ก็คือความใฝ่ฝันที่อยากจะมีชีวิตที่ดีกับเขาบ้าง

ก็ในเมื่อชีวิตแบบเดิมๆ มันก็ไม่มีอะไรดีอยู่แล้ว การลองฟังเรื่องใหม่ๆ แนวทางใหม่ๆ ก็ไม่น่าจะเสียหายเท่าใดนัก

ปัจจุบันประยุทธ์เป็นทหารกองประจำการ กินเงินหลวงแต่ไม่ใช่ข้าราชการ เหมือนทหารประจำการ (ฟังแล้วใกล้กันมาก) เงินเดือนนิดเดียว สวัสดิการ กองทุนอะไรก็ไม่มี หลังปลดประจำการก็ต้องไปคิดต่อกันว่าจะทำอะไร หากินอะไร

หลังเรียนจบ ม.6 ประยุทธ์ต้องออกมาช่วยที่บ้านทำงาน เรียนนิติศาสตร์ ที่มหาวิทยาลัยรามคำแหงควบคู่กันไปด้วย แต่ไม่ค่อยคืบหน้าเท่าไร ด้วยเหตุว่าไม่มีเวลาไปเรียนเลย พออายุถึงเกณฑ์ก็จับได้ใบแดงมาเป็นทหาร อันที่จริงเขาอยากอยู่ช่วยที่บ้านมากกว่า เพราะห่วงแม่ที่ต้องทำงานเลี้ยงน้องเพียงคนเดียว

ตลอด 2 ชั่วโมงเต็ม เขานั่งฟังบรรยายอย่างตั้งใจ ในขณะที่เพื่อนกว่าครึ่งห้องก้มหน้าหลับ ไม่สนใจที่จะฟัง ซึ่งก็ไม่แปลกเพราะคำว่ามั่งคั่งหรือมีเงินเก็บเป็นล้าน สำหรับทหารชั่วคราวรอวันปลดประจำการอย่างพวกเขาคงยากที่จะเป็นไปได้ ที่จริงในความคิดของหลายคน คือ มันเป็นไปไม่ได้นั่นแหละ

ก็ในเมื่อทุกวันนี้เงินเดือนที่ได้มา เอาไปจ่ายให้เจ้าหนี้ทุกรายยังไม่พอเลย แล้วไอ้เรื่องจะฝันมีเงินเก็บเงินออมมันจะเป็นไปได้ยังไง

ที่ตลกก็คือวิทยากรคนนั้นก็ยังดูพยายามพูดใส่พลังเหมือนอยากชวนให้พวกเราฟัง มีทั้งให้ข้อมูลขู่ ปลอบ และให้กำลังใจไปพร้อมๆ กัน หลังผ่านการบรรยายไปครึ่งชั่วโมง ประยุทธ์สังเกตเห็นว่าวิทยากรเหมือนจะเริ่มโฟกัสพูดบอกกับใครบางคนในห้องเท่านั้น ซึ่งเขาเองก็เป็นคนหนึ่งที่วิทยากรหันมายิ้มและสบตาด้วยอยู่ตลอด

หลังจบการสัมมนา ประยุทธ์รอให้เพื่อนเดินออกไปจนหมด จึงเดินตรงเข้าไปหาวิทยากร ที่จริงก็ไม่ต้องรอหรอก เพราะเมื่อวิทยากรกล่าวสวัสดีผู้ฟังทั้งห้องก็แทบจะลุกขึ้นพร้อมกัน มีบางคนลุกเดินออกก่อนพูดจบเสียด้วยซ้ำ

ประยุทธ์เดินตามวิทยากรออกมา ในใจเขามีคำถามสำคัญที่อยากถามแต่ไม่รู้ว่าจะถามดีไหม แต่เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่า ไม่ง่ายที่จะได้เจอวิทยากรแบบเจอหน้ากันแบบนี้ได้ง่ายๆ เขาจึงตัดสินใจโพล่งคำถามขึ้นมา

“พี่ครับ ครอบครัวผมจน ผมเรียนหนังสือน้อย ผมได้เงินเดือนหลักพัน อีก 6 เดือนผมจะปลดประจำการ ... วันหนึ่งผมจะมีชีวิตที่สุขสบายได้ไหมครับพี่” ประยุทธ์ร่ายยาวเป็นชุด ประหนึ่งว่านี่อาจเป็นการพบกันครั้งสุดท้าย

วิทยากรวัยกลางคนหันหลังกลับมายิ้ม “ทั้งหมดเป็นผลลัพธ์จากการ ‘เลือก’ ของคุณเองนั่นแหละ” เขาหยุดนิดหนึ่งก่อนพูดต่อ

“คุณเลือกได้ ว่าคุณจะ “คิด” อย่างไร

คุณ “เลือก” ได้ ว่าคุณจะ “ทำ” อะไร

และคุณ “เลือก” ได้ ว่าคุณจะ“จัดสรรเวลา” ที่คุณมีอย่างไร

หาต้นแบบของคุณให้เจอ ตั้งเป้าหมายที่มีเหตุผลรองรับและทรงพลังพอ อยู่ในสภาพแวดล้อมที่พาชีวิตไปสู่เป้าหมายหรือทางที่ดีขึ้น หลีกหนีการใช้เวลาอยู่กับสิ่งแวดล้อมที่ไม่ดี เท่าที่จะทำได้

และที่สำคัญที่สุด ถ้าคิดอะไร ฝันอะไร คุณต้องรู้จัก “เลือก”​ ที่จะ “เริ่ม” ให้เร็วที่สุด เพราะยิ่งเริ่มเร็ว ก็จะได้เรียนรู้เร็ว แต่ถ้าเริ่มช้า ทุกอย่างก็ยิ่งยืดเวลาออกไป

พูดจบวิทยากรคนดังกล่าวก็ขับรถออกไป ทิ้งประยุทธ์ให้ยืนนิ่ง คิดถึงสิ่งที่วิทยากรพูดทิ้งไว้กับเขา

เช้าวันนี้ ...

ประยุทธ์กดเข้าไปดูแอพพลิเคชั่นไลน์ พบว่าภาพและข้อความของเขาได้รับการอ่านเรียบร้อยแล้ว

ภาพสมุดบัญชีพร้อมข้อความ “วันนี้ผมเปิดบัญชีกองทุนอย่างที่พี่สอนแล้วนะครับ หักเดือนละ 500 บาท พี่สอนผมด้วยนะครับ” ได้รับการตอบกลับเป็นสติ๊กเกอร์แสดงความยินดี พร้อมข้อความสั้นๆ แต่สั่นสะเทือนในใจของเขาอย่างมากมาย

“เริ่มเหลือ เริ่มรวย ... ขอต้อนรับสู่โลกแห่งความมั่งคั่งครับ”