อย่าเพิ่งหัดว่ายน้ำ ตอนจมน้ำเเล้ว

โดย...ปุณยวีร์ จันทรขจร

มุมกาเเฟสายๆวันนี้เพิ่งรู้ว่าเพื่อนผมถูกบีบให้ออกจากงาน

คุยได้สามนาที น้ำตามาพร้อมเรื่องเล่า

ผมเรียกปรากฏการณ์"ยืมจมูกคนอื่นหายใจ"

งานนี้ไม่มีใครผิดเเต่เป็นความละเลย

ปัญหาเล็กที่บ่มจนเป็นเเผลใหญ่

.

.

เพื่อนผมคนนี้ต้องยอมรับว่าเฉยๆฝีมือไม่โดดเด่นมากเเต่ความรับผิดชอบสูงตามงานเป็นเยี่ยม

บางคนไม่เก่งนำเเต่เก่งตาม

ถนัดกันคนละเเบบ

โชคดีได้อยู่กับทีมที่มีหัวหน้าฝีมือเยี่ยมยุทธ์ระดับ Top Sales องค์กร

คอมมิชชั่นดี ชีวิตดี เที่ยวเมืองนอกเเบบไฮคลาสปีละสี่ห้ารอบ เวลามีปัญหากับบอสใหญ่ ลูกพี่ก็ Fight ให้ ไม่มีอะไรต้องกลัว

พอเงินมาก็ใจถึง ซื้อของด้วยเงินอนาคตราวกับว่าเงินสดรายเดือนจะใช้ได้ไม่ขาดมือ

เเต่ชีวิตดีได้สี่ปีเเต่วันนี้มาถึงตอนจบ ..

ลูกพี่โดนซื้อตัวไปอยู่ครับบริษัทอื่น

.

.

ไม่ใช่เเค่เพื่อนผมเเต่อีกสามคนในทีมกำลังหัวทิ่มพื้นเหมือนกัน

ความเชื่อถือจากลูกค้า เเละความเชื่อมั่นของบอสใหญ่อยู่ที่คนคนเดียว

พอคนคนนี้หายไป สิ่งที่ติดตัวเค้าก็ไปด้วยกัน

ผ่านไปหกเดือนทีมงานไม่ perform บริษัทต้องเริ่มพิจารณาใหม่

เมื่อรายได้หายไป เเต่รายจ่ายมีเเต่มากขึ้น หายนะเลยเกิด

Mid life Crisis สำหรับคนที่มีครอบครัวเเล้วถือเป็นเรื่องทำให้ผมหงอกได้รายวัน

อายุ 30 กว่าเเล้วหางานใหม่ไม่ง่าย

นิทานเรื่องนี้ไม่ได้สอน

เเต่เตือนให้ระวังการใช้ชีวิต

.

.

หนึ่ง - Comfort zone ไม่ใช่เเค่ประโยคเขียนสวยๆในหนังสือ ไม่อยากเปลี่ยนไม่เป็นไร เดี๋ยวโลกจะบังคับให้เปลี่ยนเอง

สอง - อย่ายืมจมูกคนอื่นหายใจ โดยเฉพาะจมูกคนคนเดียว

สาม - เรื่องเงินวางเเผนให้รัดกุม วันที่ลำบากเงินขาดมือ เราอาจต้องไปกราบยืมเงินคนที่เราเกลียดขี้หน้ามากที่สุด

.

.

สมการเบสิคต้องจำ

Consumption > Production = Debt

Production > Consumption = Wealth

เป็นผู้ใหญ่เเล้วต้องรู้ อายเด็กมัน

.

.

ทุกคนอยากสบาย

ไม่มีใครอยากลำบาก

เเต่เพราะเราอยากสบายในวันหน้า

เราอยากมีเวลาขี้เกียจบ้างในอนาคต

วันนี้เลยต้องขยันชิบหายเลย

.

อย่าหัดว่ายน้ำตอนจมน้ำเเล้ว

มันไม่ทัน