ไม่มีอะไรเสียเปล่า! ไม่มีอะไรเสียเวลาฟรีๆ!!

เรื่อง...จักรพงษ์ เมษพันธุ์

สมัยเรียนผมไม่ค่อยได้เข้าเรียนเท่าไร (อันนี้เพื่อนๆ มหาวิทยาลัยคอนเฟิร์มได้ 555) ตัวเรียนคณะวิศวะ แต่ใจผมชอบอยากลองทำโน่นนี่นั่นที่ไม่เกี่ยวกับงานช่างอยู่ตลอด

ปี 1 ผมรับสอนพิเศษคณิตศาสตร์และฟิสิกส์ รายได้เดือนหนึ่งร่วมๆ 2 หมื่นบาท​ (นึกภาพสมัยปี 2535 เสียดายสมัยนั้นเก็บตังค์ไม่เป็น ใช้เสียหมด) ผมชอบสอน ชอบบอก ชอบเล่า ดีใจเวลาเห็นคนเข้าใจในสิ่งที่เราบอก มีความสุขเวลาเห็นเขามีกำลังใจเรียนมากขึ้น

ปี 2 ผมรับงานเป็นบรรณาธิการหนังสือแนะนำน้องๆ ผู้หญิงในคณะ (ใครๆ ก็บอกว่าหน้าที่นี้เหมาะกับผม 555) ผมทำงานนี้จริงจังมาก จริงจังขนาดไม่เข้าเรียนได้ เพื่อให้งานเสร็จทันกำหนด (ที่จริงก็ขาโดดอยู่แล้ว)

สมัยเรียนวิศวะผมเรียนไม่เก่ง คะแนนน้อย มีบางคนเตือนว่าเรียนจบได้คะแนนน้อย ระวังจะได้งานไม่ดี แถมยังแนะนำผมว่าอย่าเอาเวลาไปเสียกับเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง

พอเรียนจบ ผมทำงานฝ่ายวางแผน แต่ก็ยุ่งไปเรื่อย ไปยุ่งงานชาวบ้านเขาทุกแผนก ไปนั่งดู ไปแก้ปัญหาให้เขา แต่ละวันผมจะนั่งกินข้าว (บางทีก็เหล้า 555) กับผู้จัดการทุกแผนกในโรงงาน จนทุกคนรัก ทุกคนเชื่อใจ

เพื่อนที่ทำงานตำแหน่งเดียวกันกับผม เคยเอ่ยปากถามผมว่า ผมได้เงินเดือนเท่าไรทำไมขยันจัง ผมเองรู้ว่าผมเงินเดือนน้อยกว่าเขาเกือบ 3 เท่า เพราะแม้จะทำตำแหน่งเดียวกัน แต่เขาจบตรงจากต่างประเทศ แถมมีเกียรตินิยมพ่วงท้าย

พอเขาได้รับคำตอบ เขาก็สงสัยว่าถ้างั้นจะพยายามไปทำไม ในเมื่อทำไปก็ไม่มีใครเห็น ผมก็ยังไม่ได้ขึ้นเงินเดือน และมีค่าแรงน้อยกว่าเขาอยู่ดี

หลายครั้งสิ่งที่เราทำ หลายคนอาจมองว่าเสียเวลาเปล่า ไม่ได้อะไร และจะว่าไป เราเองที่ทำไปก็อาจไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้น ผมเองไม่ได้คิดเรื่องเสียเวลาเปล่า หรือเปล่าประโยชน์อะไร

ทุกจังหวะในชีวิต เอาความรู้สึกเป็นตัวตั้ง อยากทำ สนใจ อยากรู้ อยากลอง ก็ทำ!! ไม่ได้นั่งคลำหรือตั้งคำถามไว้ตั้งแต่แรกว่า “ทำแล้วจะได้อะไร?”

แต่สุดท้าย...

งานสอนพิเศษ ... ฝึกทักษะเรื่องการเล่าเรื่อง การสอน และวันนี้ผมก็กลายมาเป็นคนสอนเรื่องเงิน เป็นอาชีพเล็กๆ อาชีพหนึ่งของผม

งาน บก.หนังสือคณะ ... ฝึกทักษะการทำงานหนังสือ และทำให้ผมเป็นเจ้าของสำนักพิมพ์เล็กๆ ในปัจจุบัน

งานที่ไปวุ่นวายกับเขา ค่าแรงน้อยกว่าเพื่อนร่วมงาน ... ทำให้ผมมีหุ้นส่วนธุรกิจที่ปรึกษาโรงงานอุตสาหกรรม จากฟรีแลนซ์ที่เคยทำงานเองกลายเป็นเจ้าของและหุ้นส่วนในที่สุด

แม้จะไม่ได้ตั้งใจ แต่มันก็พอจะยืนยันได้ว่าสิ่งที่ลองไปตามใจอยาก ไม่มีอะไรสักอย่างที่เสียเปล่า (ที่จริงมีเรื่องตามตื๊อ บก. ขอแปลงาน จนกลายมาเป็นนักเขียนด้วยนะ 555)

หลายครั้งเวลาจะตัดสินใจทำอะไร หลายคนชอบถามล่วงหน้าไปถึงผลลัพธ์​ แล้วถามกลับถึงระยะเวลาที่จะไปถึงผลลัพธ์นั้น ผลสุดท้ายที่ได้คือ หยุด! ไม่ทำอะไร เพราะมองว่าไกลและกลัวเสียเวลา

ทั้งที่ความจริงแล้ว ชีวิต คือ การทดลองสิ่งใหม่ๆ อยู่เสมอ...

ทดลองเพื่อให้หายสงสัย ทดลองเพื่อฝึกฝน ทดลองเพื่อเติมเต็มจิตใจที่โหยหาโอกาสและความก้าวหน้า และในบางครั้ง แค่ทดลอง เพื่อแก้คัน (ก็มันอยากทำอ่ะ 555)

ใครเห็นโอกาส เห็นจังหวะดีๆ วิ่งเข้ามาในชีวิต ถ้ารู้สึกสนุก ดูน่าสนใจ ทำแล้วไม่ขาดทุนอะไร เต็มที่ก็เสียเวลาในสายตาคนอื่น

ผมแนะนำให้ลองเข้าไปเล่น ไปลุย ไปลองดูครับ แล้ววันหนึ่งที่เราเล่น เราลุย เราลอง อาจลากเส้นวกกลับ พาชีวิตไปสู่ทางเลือกและความก้าวหน้าใหม่ๆ ในชีวิตก็เป็นได้