ไม่มีโอกาสบอกลา! กีฟ ดราภดา เผยสนิท เหม รักกันเหมือนพี่น้อง ลั่นถ้าเห็นข้อความคงโทรไปหา

กีฟ ดราภดา เผยสนิท เหม เหมือนพี่น้องต่างสายเลือด ลั่นถ้าได้เห็นข้อความคงโทรไปหา ช่วยประคองในตอนที่กำลังจะล้ม

ท่ามกลางความเสียใจของครอบครัวและเพื่อนทั้งในและนอกวงการ รวมถึงแฟนคลับ สำหรับการจากไปไม่มีวันกลับของนักแสดงหนุ่ม เหม ภูมิภาฑิต นิตยารส หลังตัดสินใจปลิดชีวิตตัวเองที่คอนโด

ล่าสุด กีฟ ดราภดา ดาราสาวช่อง 7 เป็นอีกหนึ่งคนที่เมื่อก่อนสนิทกับ เหม มากทำเอาเจ้าตัวถึงกับช็อกและน้ำตาไหลเมื่อทราบข่าว โดยเธอนั้นได้ออกมาโพสต์ภาพคู่พร้อมข้อความอาลัยยาวเหยียดผ่านอินสตาแกรมระบุว่า..

"แต่ก่อนตอนพี่เหมอกหัก ยัง?ได้เป็น?ที่พัก?ใจ? แล้วทำไมครั้งนี้?ไม่ให้แม้แต่โอกาสจะได้ประคองตอนที่?กำลัง?จะ?ล้ม?ลง?

ตอนที่สมาชิก?บ้าน?ส่งข่าว?ให้ดู? ยังงง?อยู่?ว่า?ใช่?หรอ? อ่าน?ขึ้นไป?เห็น?หั?วสำนักข่าว?เป็น?ข่า?วส?ดเลย?ช็อค?ไปเลย? น้ำตา?มันไห?ลพราก?ลงมาเอง มือสั่นไม่หยุด ช่วงสองสามวันที่ผ่านมาไม่ได้อยู่กับโทรศัพ?ท์ตลอด เลยไม่เห็นข้อความในไอจีที่เขาลง ถ้าเห็นคงจะได้โทรไปหาแล้วถามว่าเป็นอะไร ใครทำอะไรรึเปล่า แบบที่เคยๆ ทำ ข้อความทวิตเตอร์ที่เขาบอกเป็นนัยๆ เราก็ไม่ได้เล่น เพิ่งได้มาเห็นวันนี้ ในวันที่ทุกอย่างมันสายไปแล้ว...วันที่ไม่สามารถเรียกอะไรกลับคืนมาได้อีกแล้ว นอกจากความทรงจำระหว่างเรา

สมัยก่อน?สนิทกันมาก ชอบไป?ไหน?มา?ไหน?ด้วยกัน?สองคน บ่อยจนคนคิดว่าเป็นแฟนกัน แต่ความจริงเราเป็นแฝดคนละฝา ชอบ?หาเสื้อผ้ามาใส่ให้คล้ายกัน ในสมาชิกบ้านทั้งหมด กีฟจะสนิทกับพี่เหมที่สุด เลยจะรักเขามาก เป็นห่วงมาก ผูกพันเหมือนเป็นคนในครอบครัว จะบอกให้ทำในสิ่งที่ดี และจะเตือนใน?สิ่งที่ไม่ดีในขอบเขตที่เราทำได้และในเรื่องที่เขาบอกให้เรารับรู้

เวลาเขาโดนใครทำร้ายให้เจ็บ เราจะเจ็บตามเหมือนโดนเอง ตอนที่เขาเจอเรื่องที่ทำให้กินไม่ได้ นอนไม่หลับเป็นวีคๆ เราทรมานมาก พี่เหมเป็นคนแรกที่ทำให้กีฟรู้จักความรักของพี่น้องต่างสายเลือดที่แท้จริง คอยเป็นห่วง ให้กำลังใจ อยู่เป็นเพื่อนตอนที่เรามีปัญหา เราดูแลกันและกัน

ถึงตอนนี้เราจะไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยเหมือนแต่ก่อน เพราะต่างคนต่างมีแฟน แต่ทุกครั้งที่ได้เจอกัน เราจะเข้าไปกอดเขาเสมอ บอกเขาว่าคิดถึงจังเลย เป็นยังไงบ้าง

ทุกครั้งเขาจะจับแขนที่เรากอด ยิ้มแล้วบอกว่าสบายดี ไม่มีสัญญาณ?ของความทุกข์ใดๆ ให้เห็น หรือเพราะเขากลัวว่าเราจะห่วงเขาหนักมากเหมือนตอนนั้น ก็เลยไม่พูด ไม่บอกให้เราได้รู้ กลัวเราจะทุกข์ใจกับสิ่งที่เขาเจอ...และท้ายที่สุดความกลัวอีกคนเป็นทุกข์ก็เอาชนะความรัก ความผูกพันระหว่างเรา พรากเราสองคนจากกันโดยที่ไม่รู้ว่าทำไมอีกคนถึงตัดสินใจจะจากไปแบบไม่มีวันกลับในที่สุด

ไม่ได้มีโอกาสบอกลา
ไม่ได้มีโอกาสกอดลาตอนที่เขายังรับรู้ได้
ไม่ได้มีโอกาสจะรับฟังความทุกข์ที่ฝังลึกอยู่ในใจ
ไม่ได้มีโอกาสจะกุมมืออยู่ใกล้ๆ ตอนที่ลมหายใจเฮือกสุดท้ายจะหมดลง

ไม่ได้มีโอกาสให้ทำอะไรเลย...ทำได้แค่ร้องไห้ เสียใจ ครั้งเมตรว่าหนักแล้ว ครั้งนี้มันยิ่งกว่า ยิ่งนึกถึงความรู้สึกตอนที่เขาอยู่ลำพังกำลังจะดับไฟชีวิตของตัวเองลง ความรู้สึกตอนนั้นมันจะต้องหนักขนาดไหน ถึงได้ตัดสินใจทำแบบนั้น ทำไมไม่โทรมา ทำไมไม่โทรมา "