หนึ่งเดียวคนนี้ วิลลี เนลสัน

จะเป็นยังไงนะ ถ้าเราอายุ 70 ปี? ด้วยนึกภาพไม่ออก จึงไล่เรียงคิดถึงผู้คนในวัย 70 ปีที่พอจะรู้จัก แล้วก็พบว่า คนอายุปูนนี้แล้วอย่าง “วิลลี เนลสัน” ช่างอัศจรรย์และน่า “เอาเยี่ยง” ในหลายๆ ประการ

โดย...เพ็ญแข

อีก 3 ปี วิลลี เนลสัน ก็จะได้ฉลองอายุ 80 ปี แต่เขายังกระฉับกระเฉง มีชีวิตชีวา ทั้งยังมีผลงานออกมาไม่ได้ขาด Country Music คือ อัลบั้มล่าสุดของเขา ซึ่งอยู่ภายใต้การดูแลของโปรดิวซ์ชื่อดัง ที โบน เบอร์เนตต์

ในอัลบั้มนี้มีเพลงที่ปู่วิลลีลงแรงแต่งเองมีอยู่หนึ่งเพลง แทร็กอื่นๆ ที่เหลือเป็นงานเพื่อนพ้องพี่น้อง รวมทั้งเพลงเทรดิชัน ซึ่งเจ้าของอัลบั้มเรียบเรียงขึ้นใหม่ นอกจากร้องแล้ว วิลลี เนลสัน ยังบันทึกเสียงกีตาร์ (อะคูสติก) ด้วยตัวเอง

กาลผ่านไป ดูเหมือนเพลงจากฝีมือของศิลปินเฒ่าผู้นี้ จะเป็นสิ่งที่หายากขึ้นเรื่อยๆ อาจเพราะว่า เมื่อมาถึงจุดนี้ ความสุขและความพึงพอใจจากการทำอัลบั้มของเขาคือ ได้บรรเลงดนตรีกับเพื่อนๆ ในสตูดิโอ และร้องเพลงที่โปรดิวเซอร์เลือกให้ ก็เป็นได้

เพลงจากฝีมือ ปู่วิลลี คือ Man With the Blues ความจริงแล้วเป็นงานเก่าที่เขาแต่งไว้ในปี 1959 แต่เมื่อมาฟังวันนี้ เพลงก็ยังคงร่วมสมัยอยู่ My Baby’s Goneดึงอารมณ์ไปสู่ห้วงของความเศร้า เสียงฟิดเดิลในเพลงอำลา Nobody’s Fault But Mine ช่างบีบค้นอารมณ์ สีสันสนุกสนานมากับเพลงของ ด๊อก วัตสันFreight Train Boogie และ Drinking Champagne ของ บิลล์ แม็ค

เนื้อเพลงโดนใจคือ Satisfied Mind ซึ่งเล่าถึง ความพึงพอใจในสิ่งที่ตัวเองเป็นและมีอยู่ ไม่เหลือบแลมองคนที่เขามีมากกว่าและนึกฝันว่า ถ้าเราเป็นอย่างเขาบ้างคงจะดี แต่ไม่ว่าจะมีมากแค่ไหน หากไม่มีความพึงพอใจก็ไม่เป็นสุข เพราะ “เงินซื้อความเยาว์กลับมาไม่ได้เมื่อเราแก่เฒ่า เงินซื้อเพื่อนไม่ได้เมื่อเราเงียบเหงา เงินซื้อความรักไม่ได้เมื่อมันจืดจางร้างลา ” เรื่องแบบนี้ ต้องให้คนวัย ปู่วิลลี เล่า เราจึงจะรับฟังรับรู้

สำเนียงแจ๊ซเจืออยู่ในเพลง Pistol Packin’ Mama ขณะที่ Seaman’s Blues มีกลิ่นอายเท็กซัสบลูส์ ก่อนจะไปร็อกกับ Freight Train Boogie แม้จะแปลกต่างหลากสีสัน แต่ทุกๆ แทร็กล้วนยืนยึดแน่นอยู่กับรากฐานความเป็น “อเมริกันมิวสิก” แถมยังเป็นอเมริกันมิวสิกแบบ “บ้านๆ”

แม้จะไม่ใช่เพลงที่เขาเขียนเอง แต่เมื่อ วิลลี ร้อง เพลง เพลงนั้นก็เหมือนเป็นของเขาอย่างแท้จริง เสียงร้องที่เป็นธรรมชาติ ไม่ต้องตกแต่งให้สวยงามหล่อเหลาของเขา เป็นสิ่งที่แฟนๆ ของเขาคุ้นเคย เมื่อได้ฟังก็เหมือนได้พบกับเพื่อนเก่า คนที่ไม่ทำให้เราเคอะเขิน ประหม่า แต่ทำให้รู้สึกสบายอกสบายใจ ประสา “คนบ้านเดียวกัน”

ใครที่ไม่รู้สึกว่าเป็นคนบ้านเดียวกัน ก็ยังร่วมเพลิดเพลินได้ เหมือนกับความรู้สึกดีๆ ที่เกิดขึ้นเวลาได้พบและทำความรู้จักกับเพื่อนต่างถิ่น

 

Country Music เป็นอัลบั้มที่ไม่ได้ตั้งใจยัดเยียดรายละเอียดที่ฟู่ฟ่า หรือเนียนละเอียดมากมายเกินไป ขณะที่มาตรฐานการทำงานของศิลปินคนนี้ ก็ไม่เคยเสื่อมถอยไปกับสังขาร

นี่คือหนึ่งในอัลบั้มที่ดีที่สุดชุดหนึ่งของชายวัย 77 ปี ผู้ซึ่งหลายคนคงอยากเป็นเยี่ยงเขา เมื่อวันแห่งความแก่เฒ่ามาถึง

แต่คงยากที่จะมีใครสักคนเป็นได้อย่างหนึ่งเดียวคนนี้ วิลลี เนลสัน

สลัดความเป็นคนเมืองทิ้ง แล้วสวมวิญญาณคนชนบท (อเมริกัน) เพื่อร่วมเดินทางไปกับ ปู่วิลลี เนลสัน และพรรคพวก