7 เลือดใหม่ไฟแรง นักดนตรีคลาสสิกไทย

โดย...โจนาธาน / ภาพ ภัทรชัย ปรีชาพานิช

ชะแว้บเห็นแต่ไกล ก็นึกว่าบอยแบนด์จากแดนกิมจิ ลุคก็ใช่ หน้าตาก็ยิ่งละม้าย แต่พอขยี้ตาซ้าย แล้วย้ายไปกะพริบตาขวา วนซ้ำอยู่หลายรอบ อั๊ยยะ!!! พวกเขาเป็นหนุ่มไทยนี่น่า

ฉันไม่รอช้า ตรงดิ่งไปหาพวกเขาทันควัน ขณะที่พวกเขากำลังสาละวนกับการโพสท่าเท่ๆ ให้ช่างภาพแชะรูปอย่างสบายอารมณ์ จึงได้รู้ว่า 7 หน่อที่ยืนตรงหน้าฉัน หาได้เป็นบอยแบนด์แดนกิมจินะเออ

พวกเขาคือ 7 นักดนตรีคลาสสิก เลือดเนื้อเชื้อไขไทยแลนด์ต่างหากเล่า

ด้วยความอยากรู้จนตัวสั่น ฉันรีบกระแซะเข้าไปถาม พวกคุณมาทำอะไรกัน พวกเขายิ้ม ก่อนตอบพร้อมเพรียงแบบไม่ต้องเรียงตัวว่า มาเรียกน้ำย่อยเพื่อเตรียมจะขึ้นคอนเสิร์ตสุดโรแมนติก “เพลงคลาสสิก จีบคนกรุงเทพ” ที่จะมีในเดือน ธ.ค.นี้ (17 ธ.ค. หอประชุมใหญ่ ศูนย์วัฒนธรรมแห่งประเทศไทย และ 22 ธ.ค. หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร / รายละเอียดเพิ่มเติม www.bangkokclassic.org)

แสดงความพร้อมตั้งแต่ไก่โห่เยี่ยงนี้ ยิ่งทำให้ฉันอดใจไม่ไหว ที่จะพาคุณๆ ทั้งหลายไปทำความรู้จักกับ 7 หน่อ ซึ่งได้รับหมายมั่นปั้นมือให้เป็นเลือดใหม่ไฟแรงแห่งวงการดนตรีคลาสสิกประเทศไทย

พร้อมแล้วไปกระทบไหล่ตัวเป็นๆ ทั้ง 7 หน่อเลยดีกว่า...

ทวีเวท ศรีณรงค์

พี่ใหญ่สุดในหมู่ 7 หนุ่ม ดีกรีดอกเตอร์จาก Stony Brook University New York สหรัฐ “เป้” ทวีเวท ศรีณรงค์ หรือที่แฟนเพลงรู้จักในนาม “เป้ วีทริโอ” เคยมีผลงานกับน้องสาวแท้ๆ (ป่าน อุทัยศรี กับ ปุย พินทุสร) มาพักหนึ่ง ถือเป็นกลุ่มนักดนตรีคลาสสิกวัยรุ่น ที่นำความชื่นชมและความเปลี่ยนแปลงมาสู่วงการดนตรีบ้านเรา จนขยับสู่ความนิยมที่ดนตรีคลาสสิกเข้าถึงผู้ฟังได้อย่างกว้างขวาง ยิ่งเฉพาะกลุ่มวัยทีนที่ชอบคิด (ไปเอง) ว่าฟังยาก เข้าใจยาก ต้องปีนบันไดฟัง เขานี่ละคือผู้ที่ทำให้ดนตรีคลาสสิกจับต้องได้และมีชีวิตชีวา

“ดนตรีคลาสสิกมันอยู่ในชีวิตผมตั้งนานแล้วครับ ผมเกิดและโตมากับดนตรีคลาสสิกอยู่แล้ว เครื่องดนตรีคือของเล่นที่บ้าน ดนตรีคือสิ่งที่ผมได้ยินมาตั้งแต่เด็กๆ ซึ่งจริงๆ มันก็ไม่ได้เจาะจงเฉพาะว่าต้องเป็นดนตรีคลาสสิกอย่างเดียวนะครับ มันคือคำว่าดนตรีอย่างกว้างๆ เลยครับที่ผมได้ยินได้เล่นได้สัมผัสกับมัน มันก็เลยอยู่ในชีวิตผม เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผม และเป็นความสุขของผม”

ทฤษฎี ณ พัทลุง

ชื่อนี้คุ้นหูในฐานะนักประพันธ์เพลงและวาทยกรวัยละอ่อน ที่กระโดดไปยืนบนเวทีนานาชาติ เป็นที่ยอมรับจากชาติที่มีดนตรีคลาสสิกเข้มแข็งว่าน่าจับตามองและอนาคตไกล จริงดั่งคำร่ำลือที่ว่า เพราะศิษย์เก่าจากวิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล รายนี้ “พิซซ่า” ทฤษฎี ณ พัทลุง ประกาศศักดาให้สายตาชาวโลกรับรู้ว่า เขาคือคนไทยที่เก่งไม่แพ้ใคร โดยเฉพาะลีลาการเล่นเปียโนที่หาตัวจับยาก

“โอกาสของคนไทยในเวทีนานาชาติ ผมว่าวันนี้ทางมันเปิดออกละ ไม่ได้ตีบตันเหมือนยุคก่อน แล้วเด็กรุ่นใหม่ก็เก่งๆ เยอะครับ เพียงแต่ยังไม่มีโอกาสก้าวไปถึงจุดนั้น ถ้าโอกาสมา อย่ารอครับ ต้องรีบคว้า เพราะโลกมันเชื่อมถึงกันละ และวันหนึ่งโอกาสนั้นอาจจะมาถึงเราก็ได้”

คณิน อุดมมานะ

มือไวโอลินที่แนวมากๆ เห็นลุคแล้วก็นึกว่าเขาเป็นนายแบบมากกว่าจะเล่นไวโอลิน ฝีมือไวโอลินของ “แดน” คณิน อุดมมานะ ไม่ใช่เก่งแค่ในประเทศเท่านั้น สำหรับต่างประเทศ เขาก็มีโอกาสร่วมโชว์มาแล้วกับนักไวโอลินระดับท็อป ด้วยเหตุนี้ เขาจึงคว้าทุนไปศึกษาด้านไวโอลิน ณ กรุงเวียนนา ออสเตรีย ซึ่งที่นั่นก็หล่อหลอมให้เขามุ่งมั่นที่จะสานฝันการเป็นสุดยอดนักไวโอลิน

“ผมเล่นไวโอลินตั้งแต่ 9 ขวบ แต่ตอนนั้นก็ยังไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่ แต่พออายุ 14 ก็เริ่มสนใจจริงจัง อยากเรียนให้เก่งๆ ไปเลย การเรียนของผมก็เริ่มจากเช่าไวโอลินเล่นครับ จำได้ว่าต้องเสียค่าเช่าเดือนละ 500 บาท ตอนหลังก็มีไวโอลินเป็นของตัวเอง โดยซื้อต่อมาจากอาจารย์ที่สอนไวโอลิน ราคาน่าจะประมาณ 5 หมื่น ตรงนั้นมันก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมมีวันนี้ได้ครับ”

มิติ วิสุทธิ์อัมพร

เด็กหนุ่มผู้โชคดีที่มีโอกาสเข้าไปสัมผัสดนตรีตั้งแต่เยาว์วัย โดยการหนุนหลังของครอบครัว เริ่มต้นเรียนไวโอลินก่อน แล้วค่อยเปลี่ยนมาจับวิโอลา “เมฆ” มิติ วิสุทธิ์อัมพร มองเห็นเสน่ห์ไม่ซ้ำใครของเครื่องดนตรีชนิดนี้ จนหลงใหลเข้าเส้น และได้ลงเรียนวิโอลาที่ Nation University of Singapore ไม่พอยังคว้าทุนปริญญาโทจาก Carnegie Mellon University สหรัฐอเมริกา เรียกว่าเก่งเกินตัว

“วิโอลาเหมือนเพื่อนพระเอกครับ พระเอกอาจจะเป็นไวโอลิน หรือเชลโล แต่งานไหนขาดเพื่อนพระเอก งานนั้นก็อาจไม่สนุก เพราะวิโอลาคือเพื่อนพระเอก ที่ทำหน้าที่เชื่อมเสียงสูงและเสียงต่ำให้มันพอดี แม้ไม่โดดเด่น แต่สำคัญ”

ณัฐพล เลิศมนัสวงศ์

หนุ่มตี๋ผู้มีความสนใจดนตรีทุกประเภท แต่เพิ่งมาค้นพบว่าดับเบิลเบสคือตัวเอง ก็ตอนเป็นวัยรุ่น นั่นทำให้ “ยู” ณัฐพล เลิศมนัสวงศ์ ปักธงที่จะเรียนดับเบิลเบสอย่างจริงจัง ไม่ว่าที่ Yong Siew Toh Conservatory of Music สิงคโปร์ หรือแม้แต่การได้ไปแลกเปลี่ยนที่ Peabody Institute of The Johns Hopkins University สหรัฐ รวมทั้งการได้ไปสั่งสมประสบการณ์เดินสายการแสดงกับวงดุริยางค์ชื่อดังของไทย ล้วนเพิ่มพูนให้เขากลายเป็นดาวรุ่งที่กำลังเจิดจรัสแสง

“มีพรสวรรค์แต่ไม่ใช้ มันก็ไม่เกิดประโยชน์หรอกครับ ตรงกันข้าม คนที่อาศัยพรแสวง โดยไม่พึ่งพรสวรรค์ ก็อาจประสบความสำเร็จได้ แต่สิ่งสำคัญผมว่าความตั้งใจสำคัญที่สุดครับ ซึ่งผมก็ใช้ความตั้งใจบวกกับพรแสวง จนทำให้ผมเล่นดับเบิลเบสได้ตอนอายุ 18 มันอาจจะช้ากว่าคนอื่น แต่ผมว่าไม่มีคำว่าสายครับ”

เอกชัย มาสกุลรัตน์

มือเชลโลที่ล่าความฝันและเก็บเกี่ยวชื่อเสียงมาจากการเป็นนักเรียนที่ Yong Siew Toh Conservatory of Music สิงคโปร์ ผ่านการแสดงมาแล้วทั่วโลก เคยร่วมงานกับวงออร์เคสตราขั้นเทพมาก็เยอะ วันนี้จึงไม่แปลกที่ “ปาล์ม” เอกชัย มาสกุลรัตน์ จะก้าวมายืนเป็นนักเชลโลไฟแรงของประเทศ และมีลีลาการเล่นเฉพาะตัว ที่ต้องยกนิ้วให้เวลาอยู่บนเวที

“เล่นดนตรีแล้วหล่อมั้ย สำหรับผมความหล่อมันจะฉายออกมาตอนที่คุณเล่นมากกว่าครับ ไม่ใช่หล่อที่หน้าตา อย่างผม ผมไม่ใช่คนหล่อ แต่พอเล่นเชลโล เออ รู้สึกเลยว่าตัวเองชักจะหล่อ ซึ่งคำว่าหล่อของผม ก็มาจากเสียงชื่นชม เสียงปรบมือที่ผมได้จากผู้ฟังนั่นเองครับ”

คริสโตเฟอร์ แมคคิกแกน

ชื่อไม่ไทย แต่หัวใจของลูกครึ่งไทยจีนอังกฤษ “คริส” คริสโตเฟอร์ แมคคิกแกน ไทยแท้เต็มร้อย จบเปียโนจาก University of MissouriKansas City ฝีมือจัดจ้าน ลีลาสุดจะพลิ้วไหว ยามเมื่อการแสดงเปิดฉาก เขามีความฝันอยากจะเป็นแบบอย่างให้เยาวชนหันมาสนใจดนตรีคลาสสิก จึงก่อตั้ง Bangkok Piano Trio และ Eon Piano Trio ร่วมกับเพื่อนๆ เพื่อเปิดโอกาสให้เด็กไทยที่สนใจมีเวทียืน ควบคู่กับกำลังทำดอกเตอร์ที่ Rice University สหรัฐ

“การเล่นดนตรีให้เก่งต้องฝึกบ่อยๆ ครับ ก็เหมือนคนที่เล่นกีฬานั่นล่ะ ถ้าเกิดเลิกเล่นไปนานมากๆ แล้ววันหนึ่งจะกลับมาเล่น ก็ต้องเริ่มใหม่หมด เพราะกล้ามเนื้อที่สร้างไว้มันหาย ดนตรีก็เหมือนกัน ต้องฝึกๆๆๆๆ ถึงจะเก่ง ต้องซ้อมหนัก ต้องอดทนด้วยครับ”