ชะตากรรมที่ไม่อาจควบคุม

มิได้มุ่งหวังถึงอนาคตแห่งความสุขสบาย ไร้การดิ้นรน เพียงแต่อนุชนรุ่นต่อไปควรมีโอกาสในการค้นหาความหมายใหม่ๆ มากกว่าคนในยุคสมัยของเรา ซึ่งมีชีวิตพัวพันอยู่กับการแก้ปัญหา

โดย...อภิวัจ สุปรีชาวุฒิพงศ์

เรียนท่านนักการพลังงาน

ผมขอสัญญาว่า จะใช้พลังงานไฟฟ้าอย่างรอบคอบที่สุด ด้วยความระลึกอยู่เสมอว่า พวกท่านเสาะหาพลังงานไฟฟ้านี้มาด้วยความยากลำบาก

ผมจะเลิกใช้เครื่องปรับอากาศในบ้าน จะปิดไฟทุกดวงที่ไม่จำเป็น จะเลือกใช้เครื่องรับโทรทัศน์ที่ขนาดจอภาพไม่ใหญ่มาก จะไม่ใช้ลิฟต์หากต้องขึ้นอาคารที่สูงไม่เกิน 3 ชั้น จะทำทุกทางเพื่อประหยัดกระแสไฟฟ้า

ขอเพียงท่านอย่าได้สร้างโรงไฟฟ้าพลังงานนิวเคลียร์ โดยอ้างว่าเพื่อแก้ปัญหาวิกฤตพลังงานขาดแคลนเลย

ท่านนักการพลังงานที่รัก ท่านทราบข่าวภัยพิบัติในประเทศญี่ปุ่นหรือไม่ ท่านนักการพลังงานที่รัก ท่านรู้สึกอย่างไร

ท่านนักการพลังงานที่รัก ท่านทราบหรือไม่ว่า สุภาพสตรีชาวญี่ปุ่นคนหนึ่ง บอกว่าเธอเป็นบุตรสาวของพนักงานโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ที่เกิดปัญหา พ่อของเธอในวัย 59 ปี เป็นอาสาสมัครคนหนึ่งในทีมกู้วิกฤต และเข้าไปเพื่อควบคุมเตาปฏิกรณ์ที่ร้อนจัด อันเนื่องมาจากระบบหล่อเย็นล้มเหลว

สุภาพสตรีท่านนี้บอกว่า พ่อของเธอทำงานที่โรงไฟฟ้านิวเคลียร์แห่งนี้มากว่า 40 ปี และกำลังจะเกษียณในอีก 6 เดือนข้างหน้า

ท่านนักการพลังงานที่รัก ท่านทราบหรือไม่ว่า พนักงานวัย 59 ปีคนนี้ ได้บอกกับบุตรสาวว่า “อนาคตของโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ขึ้นอยู่กับวิธีจัดการกับวิกฤตครั้งนี้ของเรา พ่อต้องไป เพราะมันเป็นหน้าที่”

ท่านนักการพลังงานที่รัก สุภาพสตรีคนนี้บอกว่า ในความภาคภูมิใจการทำหน้าที่ของพ่อ หัวใจของเธอระคนไปด้วยความกลัดกลุ้ม เพราะหน้าที่ซึ่งพ่อของเธอกำลังทำอยู่นั้น คือการเสี่ยงอันตรายอย่างใหญ่หลวง

“ฉันต้องกลั้นน้ำตาเมื่อรู้ข่าวพ่อ พ่อซึ่งกำลังจะเกษียณในอีก 6 เดือน”

...พนักงานผู้เป็นพ่อคนนี้ ทำงานในโรงไฟฟ้านิวเคลียร์แห่งนี้มากว่า 40 ปี อายุงานที่ยาวนานขนาดนั้น แน่นอนว่า เขาย่อมรู้จักงานที่ทำเป็นอย่างดี แม้จะรู้ถึงโอกาสความเสี่ยง แต่ประสบการณ์ อายุงาน ย่อมทำให้มั่นใจว่า หากปฏิบัติงาน ทำหน้าที่อย่างสมบูรณ์ เพียบพร้อม ก็คงไม่มีโอกาสที่จะเกิดความผิดพลาด ซึ่งนำความเสียหายมหาศาลมาให้

ท่านนักการพลังงานที่รัก ความรู้ทำให้เกิดความเชื่อมั่น ประสบการณ์ทำให้มั่นใจต่อการแก้ปัญหา เทคโนโลยีทันสมัยอาจช่วยให้เราควบคุมสิ่งต่างๆ ได้ แต่ปัจจัยแปรผันนั้น อยู่นอกเหนือความสามารถของเราเสมอ ผลลัพธ์ของมัน หากสถานเบาก็อาจเป็นเพียงแค่บททดสอบ แต่หากหนักกว่านั้น มันอาจเป็นบทลงโทษอันแสนสาหัส

เมื่อถึงเวลา ถึงโอกาสที่แม้ว่าจะเพียรพยายามสักเพียงใด แต่มือของเราก็ไม่สามารถเอื้อมไปสัมผัส ดึงอำนาจการควบคุมให้กลับมาอยู่ในมือได้ ณ เวลานั้น ชะตากรรมของเราอยู่ภายใต้การควบคุมของสิ่งใด !!!

...ท่านนักการพลังงานที่รัก ท่านเคยถามตัวเองบ้างหรือไม่ว่า หากโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ซึ่งพวกท่านกำลังคิดจะสร้างกันขึ้นมานั้น เผชิญวิกฤตเช่นเดียวกันนี้ขึ้น ใครจะอาสารับหน้าที่เสี่ยงภยันตรายเข้าไปกู้วิกฤต

ท่านพร้อมหรือไม่ที่จะเข้าแบกหามความรับผิดชอบอันใหญ่หลวงนี้

ท่านนักการพลังงานที่รัก ท่านมีบุตรสาวหรือไม่ ท่านเคยคิดบ้างไหมว่าวันหนึ่ง หากภาระหน้าที่บีบบังคับให้ท่านต้องปฏิบัติ ต้องรับผิดชอบ ดังเช่นพลังงานวัยใกล้เกษียณชาวญี่ปุ่นคนนี้กำลังเผชิญ ณ เวลานั้น แววตาของเธอ ความรู้สึกของบุตรสาวท่านจะเป็นอย่างไร
ท่านนักการพลังงานที่รัก ถึงเวลานั้น คงหาใช่แค่บุตรสาวท่านเพียงคนเดียว พิบัติภัยที่หนักหนาสาหัส ย่อมมีผู้ร่วมชะตากรรมอีกเป็นจำนวนมาก ท่านจะกล้าสบสายตา มองเข้าไปเห็นความรู้สึกของผู้คนเหล่านั้นหรือไม่

ท่านนักการพลังงานที่รัก ผมจะทำทุกทางเพื่อใช้พลังงานไฟฟ้าซึ่งพวกท่านเสาะหามาให้อย่างประหยัด รู้คุณค่า ขอเพียงท่านอย่าได้สร้างโรงไฟฟ้าพลังงานนิวเคลียร์เลย

เพราะในอนาคต ผมเองไม่อยากได้เห็น ได้ยินบุตรสาวของใครสักคนหนึ่ง บอกกล่าวถ้อยคำความรู้สึก ดังเช่นที่บุตรสาวของพนักงานโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ญี่ปุ่นคนนี้ได้เอื้อนเอ่ยออกมา

ผมมิอยากเห็นใครเป็นผู้เสียสละ ที่แลกด้วยความขมขื่นสูญเสียของผู้อันเป็นที่รักรอบข้าง

ท่านผู้กำหนดนโยบายที่เคารพ

...ท่านเคยจินตนาการถึงอนาคตหรือไม่ จินตนาการว่า ณ เวลาหนึ่ง ซึ่งท่านมิได้อยู่เห็นโลกใบนี้อีกแล้ว ผลพวงจากการกำหนดทิศทาง วางนโยบายการพัฒนาประเทศของพวกท่านในวันนี้ อนาคตของลูกท่าน หลานท่าน หรือผู้อันเป็นที่รัก|ทั้งหลายของท่าน จะมีชีวิตอยู่ในสังคมเช่นไร

พวกท่านเคยย้อนความทรงจำวัยเยาว์ของตัวเองหรือไม่ โลกที่ท่านเห็นในอดีตที่ผ่านมานั้น แตกต่างกับโลกในวันนี้หรือไม่

มิต้องพูดถึงสภาพแวดล้อม ทรัพยากรธรรมชาติ ป่าไม้ สายน้ำ พื้นที่ซึ่งถูกแปรมาใช้ประโยชน์ในการพัฒนาเศรษฐกิจที่มุ่งเน้นการขยายตัวของการบริโภค

เพียงแค่ความแปรปรวนของดินฟ้าอากาศ ภัยธรรมชาติร้ายแรงปรากฏขึ้นบนแผ่นดินของเราบ่อยครั้ง สร้างความสูญเสียอย่างมหาศาล มันเกิดจากอะไรกันหรือ

ท่านผู้กำหนดนโยบายที่เคารพ ปัจจัยจากอดีตย่อมส่งผลถึงปัจจุบัน เพียงแต่ว่า สายตาหรือความสามารถในการมองเห็นหรือหยั่งได้ถึงอนาคต อาจช่วยให้เราแปรเปลี่ยนและปรับตัว แก้ไข ก่อนที่อะไรต่อมิอะไร จะลุกลามขยายตัวจนยากที่จะควบคุม

ท่านผู้กำหนดนโยบายที่เคารพ อนาคตของแผ่นดินนี้ โลกนี้จะเป็นอย่างไรต่อไป

จะปล่อยให้คนรุ่นลูก รุ่นหลาน เผชิญชะตา กรรมดังเช่นสิ่งที่พวกเรากำลังเผชิญอยู่ในวันนี้ เช่นนั้นหรือ

มิได้มุ่งหวังถึงอนาคตแห่งความสุขสบาย ไร้การดิ้นรน เพียงแต่อนุชนรุ่นต่อไปควรมีโอกาสในการค้นหาความหมายใหม่ๆ มากกว่าคนในยุคสมัยของเรา ซึ่งมีชีวิตพัวพันอยู่กับการแก้ปัญหา