หมู่บ้านของคนระลึกชาติ

โดย... อ.ตุ้ย วรธรรม

ไม่น่าเชื่อว่าที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งใน อ.ไพศาลี จ.นครสวรรค์ จะมีคนที่ระลึกถึงชาติเก่าของตัวเองได้ปริมาณ 50 คน (ตามข่าวว่าอย่างนั้น) ซึ่งก็ต้องบอกว่าเป็นจำนวนที่มาก
บางคนจำอดีตชาติของตัวเองได้อยู่ว่าชาติก่อนเกิดเป็นใคร ชื่ออะไร อยู่ที่ไหน สามารถจำและบอกเรื่องราวในอดีตชาติของตนเองได้เกือบทั้งหมด รู้กระทั่งว่าตนเองตายด้วยสาเหตุอะไร เป็นต้น

บางคนก็มีพยานรู้เห็นสามารถที่จะยืนยันในเรื่องราวต่างๆ ได้

บางคนมีวัตถุและหรือสถานที่ซึ่งเป็นหลักฐานพิสูจน์ในสิ่งที่พูดถึงว่ามีอยู่จริง เช่น ศาลเจ้าที่ วัด ต้นไม้หมู่บ้าน เป็นต้น

อย่างไรก็ตาม สำหรับผู้ที่ระลึกชาติเก่าของตัวเองได้ ไม่แน่ว่าจะจำอดีตชาติของตัวเองได้ตลอดอายุ บางคนเรื่องราวในอดีตชาติรางเลือนไปบ้างแล้ว จำได้บ้างไม่ได้บ้าง และก็จำไม่ได้เลยก็มี

บางคนจำอดีตชาติของตัวเองได้ในขณะที่ยังเป็นเด็ก แต่พอเติบโตขึ้นมาเป็นหนุ่มสาวจำไม่ได้ก็มี ซึ่งจะเป็นด้วยเหตุใดนั้นไม่ทราบได้

เกี่ยวกับชาติ (การเกิด) นั้น พึงทราบว่า คนเราเกิดแล้วตายครั้งหนึ่งนั้นนับเป็นชาติหนึ่ง สมมติเกิดเมื่อปี 2513 แล้วตายในปี 2540 เช่นนี้ถือเป็นชาติหนึ่ง ต่อมาเกิดใหม่ในปี 2545 ก็ถือเป็นชาติที่ 2 เป็นต้น

ทั้งนี้ การที่คนเราเกิดมามีความสามารถในการนึกทวนคืนไปในหนหลังเพื่อสืบสาวเรื่องราวของตนที่เป็นมาแล้วในอดีตชาติ สามารถที่จะรู้ว่า ตัวเองเคยเกิดเป็นอะไรมาบ้างอย่างละเอียดในสาระสำคัญของชีวิต เช่น มีกำเนิดเป็นอะไร มีชื่อและนามสกุลอย่างไร มีผิวพรรณอย่างไร มีอาหารอย่างไร เสวยทุกข์สุขอย่างไร อยู่ ณ ที่ไหน มีความกำหนดอายุเท่าไร ตายจากอัตภาพนั้นไปเกิดเป็นอะไร ดังนี้เป็นต้น

อย่างนี้เรียกว่า มีความสามารถในการระลึกอดีตชาติของตัวเองได้ ซึ่งความสามารถในการนึกทวนอดีตชาตินี้ย่อมเป็นสิ่งที่เป็นไปตามกำลังสมควรแก่กำลังญาณอันเนื่องด้วยวาสนาบารมี ตั้งแต่หนึ่งชาติไปจนถึงจำนวนหลายอสงไขยกัป

จึงมีบางคนระลึกชาติก่อนของตัวเองได้แค่ชาติเดียว บางคนระลึกได้ 2 ชาติ บางคนระลึกได้ 3 ชาติ บางคนระลึกย้อนหลังไปได้ร้อยชาติ พันชาติ แสนชาติ แต่บางคนระลึกได้หลายอสงไขยแสนกัป เช่น พระพุทธเจ้า เป็นต้น

ทั้งนี้ ขึ้นอยู่กับการฝึกฝนสติอบรมจิตในอดีตชาติ และหรือในปัจจุบันชาติได้ดีแค่ไหนอย่างไร ถ้าฝึกฝนอบรมจิตดีเท่าใดก็จะระลึกชาติได้หลายชาติ เช่น พระสาวก และพระพุทธเจ้า เป็นต้น

ส่วนผู้ที่ระลึกชาติเก่าก่อนของตัวเองได้ที่หมู่บ้านตะคร้อ ต.ตะคร้อ อ.ไพศาลี นั้น เท่าที่ทราบเป็นการระลึกชาติได้ที่ไม่ได้ละเอียดนัก เพราะบางคนระลึกเรื่องราวในอดีตชาติของตนเองได้บ้างเป็นบางช่วงตอนของชีวิต ไม่ได้ทั้งหมด บางคนเรื่องราวในอดีตชาติได้เลือนหายไปแล้ว กล่าวคือ ตอนเด็กจำได้แต่พอโตขึ้น เรื่องราวในอดีตเหล่านั้นก็เลือนหายไป
ทั้งนี้ ที่เป็นเช่นนั้นเป็นเพราะการฝึกฝนอบรมจิตในอดีตชาตินั้นที่ยังไม่ดีถึงขั้นอุกฤษฏ์

อย่างไรก็ตาม การระลึกถึงชาติในอดีตของคนเรานั้นเป็นสิ่งที่เป็นไปได้และมีอยู่จริง ซึ่งก็ปรากฏมีข่าวให้เห็นทั้งในประเทศและต่างประเทศ แต่ว่าการระลึกชาติได้ของคนในหมู่บ้านตะคร้อแห่งนี้ก็ต้องบอกว่าเป็นความอัศจรรย์และแปลกกว่าที่อื่นๆ ก็ตรงที่มีคนระลึกชาติได้ร่วม 50 คน

ซึ่งคงหาดูที่ไหนไม่ได้แล้วในโลกนี้