สร้างพลังชีวิต...ร่วมกันแก้วิกฤตการณ์ในแผ่นดิน...ถวายเป็นพระราชกุศลฯ เนื่องในวันเฉลิมพระชนมพรรษาฯ‘๕ ธันวามหาราช’ (ตอน ๙)
...ภิกษุทั้งหลาย เราไม่พิจารณาเห็นธรรมสักอย่างหนึ่ง ซึ่งมีโทษมากเหมือนมิจฉาทิฏฐินี้เลย
โดย...พระอาจารย์อารยะวังโส
...ภิกษุทั้งหลาย เราไม่พิจารณาเห็นธรรมสักอย่างหนึ่ง ซึ่งมีโทษมากเหมือนมิจฉาทิฏฐินี้เลย
ภิกษุทั้งหลาย สิ่งที่เป็นโทษทั้งหลาย มีมิจฉาทิฏฐิเป็นอย่างยิ่ง
จึงไม่แปลกที่สังคม ระบบ และคน จะย่อยสลายไปจากวิถีธรรมในพุทธศาสนา หากเข้าใจ รู้ถึง รู้จริง ในอำนาจมิจฉาทิฏฐิ ซึ่งได้แสดงฤทธิ์เดชในฐานะผู้สร้างโลกมาโดยตลอดทุกกาลสมัย การพัฒนาสังคม... การสร้างประเทศ จึงล้มเหลว เพราะหัวใจของการพัฒนาสังคม คือ การยกระดับจิตวิญญาณของมนุษย์ล้มเหลว มีการเปลี่ยนแปลงการศึกษาเพื่อชีวิต... สู่การศึกษาเพื่อการตอบสนองความต้องการของชีวิตในอีกด้านหนึ่ง โดยให้ความสำคัญด้านวัตถุธรรมเพื่อสามิสสุข แต่ละทิ้งคุณธรรมความดีที่เป็นนิรามิสสุข... สุดท้ายจึงต้องตกอยู่ใต้อำนาจแห่งตัณหาที่นำไปสู่ปริเยสนา (การแสวงหา) อันเพื่อการได้มาของลาภ (ลาภา) เมื่อได้มาแล้วจึงกะกำหนด (วินิจฉัย) ชอบชิดติดพัน (ฉันทราคะ) หมกมุ่นฝังใจ (อัชโฌสาน) หลงใหลครอบครอง(ปริคคหะ) ความตระหนี่ถี่เหนียว (มัจฉริยะ) และหวงแหนหวงกั้น (อารักขะ) และอาศัยการอารักขะ จึงสืบเนื่องการอารักขะ จึงนำไปสู่การจองเวรใช้อาชญา เป็นศัตรู เบียดเบียน และมีเวรต่อกัน บางอกุศลธรรมทั้งหลายเป็นอเนกอนันต์ จึงเกิดมีพรั่งพร้อมด้วยอาการอย่างนี้
...นี่คือ ความล้มเหลวของการจัดการศึกษาเพื่อชีวิต ที่ทำให้จิตวิญญาณของมนุษย์ลดระดับลงสู่ดิรัจฉาน เปรต อสูรกาย และสัตว์นรก ด้วยเหตุการณ์วางจุดประสงค์/เป้าหมายของการศึกษา เพื่อแสวงหา... เพื่อตอบสนองตัณหาอันไม่รู้จักอิ่ม...ไม่รู้จักพอ การจัดการศึกษาไม่เป็นไปเพื่อความสุขที่แท้จริง... ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่กับลูก... ครูอาจารย์กับลูกศิษย์ และบรรพชิต (นักบวช) กับศาสนิกชน ไม่เป็นไปโดยธรรม ไม่มีพรหมวิหารธรรม... สังคหวัตถุธรรม... อิทธิบาทธรรม... การพัฒนาชีวิตจึงเป็นไปดุจการพัฒนาวัตถุไร้จิตวิญญาณที่เป็นไปเพื่อการก่อเกิดมโนธรรม สู่ความเป็นมนุษยธรรม... ความล้มเหลวในระบบสังคมและบุคคลจึงเกิดขึ้น ปรากฏในห้วงแรกของสังคมไทยในวัยของบุคคลที่มีอายุระหว่าง ๕๐๗๐ ปี โดยประมาณ นี่คือกลุ่มชนรุ่นแรกที่เกิดขึ้นจากการปลูกสร้างของการศึกษา เพื่อการแสวงหาตอบสนองตัณหา (ชีวิตที่มากไปด้วยความทะยานอยาก) ... และนี่คือที่มาของระบบทุนนิยมสามานย์ ที่แสดงตนปรากฏในห้วงเวลา ๑๐๒๐ ปีที่ผ่านมาในสังคมไทย อันเป็นภัยร้ายที่กัดกร่อนโครงสร้างสังคมไทยที่เคยเข้มแข็งมั่นคงในทุกด้าน... จึงไม่ต้องกล่าวถึงจุดอ่อนด้อยของโครงสร้างในสังคมที่แปรรูป สมยอมสามิภักดิ์เข้าสู่ระบบทุนนิยมสามานย์อย่างสมยอม... ด้วยอำนาจแห่งมิจฉาทิฏฐินั่นเองเป็นปัจจัย...
สังคมล้มเหลวในเรื่องการศึกษาเพื่อชีวิต จนนำไปสู่การสูญเสียความเป็นไทยเดิมและวิถีพุทธไปอย่างน่ากลัวมาก... ความอ่อนโยนของเราจึงกลายเป็นความกระด้าง และอ่อนแอกลายเป็นความขี้ขลาดมากขึ้น.. ปัญหาสังคมจึงถูกหมักหมมไว้ภายใต้เท้าคู่หนึ่งของคนที่มีอิทธิพล มีอำนาจ และใช้อำนาจอิทธิพลเป็น... แค่คู่เดียว สองตีนเท่ากัน แต่เหยียบได้หมดเลย เหลือเชื่อไหม ไม่เหลือเชื่อเลย เพราะบริบทสังคมมันเป็นอย่างนี้แล้ว อำนาจสองฝ่าเท้าเหยียบคนในสังคมได้ราบ ด้วยความอ่อนแอของคนในสังคมที่ยอมก้มหัวให้กับอำนาจวัตถุนิยม...
นี่คือความอ่อนแอที่เกิดขึ้นจากกระบวนการการศึกษาที่ล้มเหลว และบัดนี้ กระทรวงศึกษาธิการนั้นยังไม่ตื่นขึ้นมาเลย จนถึง ณ วันนี้ และให้ข้อสังเกตว่า แม้ถึงในบัดนี้ก็ยังไม่ได้รับการดูแลเรื่องระบบการศึกษาให้เป็นไปอย่างถูกต้อง... รัฐมนตรีกระทรวงการศึกษานี้เปลี่ยนกันเป็นว่าเล่นเลยเอาใครก็ได้มาเป็น ซึ่งไม่ใช่เฉพาะในยุคนี้... มีการคอร์รัปชั่นสูงมากในกระทรวงศึกษาธิการ แม้ในโรงเรียนเล็กๆ ดังข่าวเรื่องนมเด็ก เรื่องเรียนทั้งหลาย... มันแสดงถึงความไร้จริยธรรม ไร้ศีลธรรม
(อ่านต่อฉบับหน้า)