การรู้แจ้งในความโง่ ธัมมะที่ควรศึกษา!! (ตอน ๑๐)

โดยเรื่องดังกล่าวสืบต่อเมื่ออชิตมานพได้ทูลถามต่อไปว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้สูงสุดกว่านรชน (ความศรัทธาเลื่อมใสเกิดขึ้นแล้ว) ...ขอพระองค์ทรงค้นคว้าลักษณะทั้งหลายของพราหมณ์พาวรี ขอทรงจงประกาศตรัสตัดความทะเยอทะยาน อย่าให้ข้าพระองค์มีความสงสัยเถิด” คือที่ถามนี้ด้วยความสงสัย จึงตั้งคำถามเพื่อขจัดความสงสัยในความเป็นพระผู้มีพระภาคเจ้า เพื่อจะได้หมดข้อสงสัย และเชื่อมั่นว่าเป็นพระผู้มีพระภาคเจ้าอย่างแท้จริง

พระพุทธเจ้าได้ตรัสตอบด้วยพระมหากรุณาธิคุณอันยิ่งต่ออชิตมานพว่า “ดูก่อนมานพ พราหมณ์พาวรี ย่อมปกปิดมุขมณฑลด้วยชิวหาได้ มีอุณาโลมชาติในระหว่างคิ้ว มีคุยหฐานอยู่ในฝัก ท่านจงรู้เถิด” คือ พราหมณ์พาวรีผู้นี้มีลักษณะพิเศษที่เหนือกว่าบุคคลโดยทั่วไปอยู่สามอย่าง อันนับได้ว่าเป็นผู้มีบุญกุศลที่สั่งสมมาจากอดีต ไม่ธรรมดาเหมือนกัน ซึ่งสามอย่างนี้ก็มีในมหาปุริสลักษณะของพระผู้มีพระภาคเจ้าที่ครบอาการ ๓๒ แต่ในพราหมณ์พาวรีมีอยู่ ๓ อย่างใน ๓๒ ประการนั้น

อนึ่งในความหมายคำว่า “ปกปิดมุขมณฑลด้วยชิวหา” นั้นหมายถึง เมื่อแลบลิ้นออกมาสามารถแผ่พังพานมาปิดถึงหน้าผากได้ และคำว่า “อุณาโลมชาติระหว่างคิ้ว” ก็คือเป็นเฉพาะ เป็นขนอ่อนสีขาวระหว่างคิ้ว ที่พระพุทธเจ้าของเราก็ทรงมีอยู่ สำหรับคำว่า “คุยหฐาน” ให้หมายถึง องคชาตที่อยู่ในฝัก ซึ่งเป็นลักษณะของมหาบุรุษเช่นเดียวกัน พระพุทธเจ้าของเราก็มีคุยหฐานอยู่ในฝักอันครบในอาการ ๓๒ ซึ่งพระพุทธเจ้าได้ตรัสตอบตามที่อชิตมานพได้กราบทูลถามว่า ลักษณะของพราหมณ์พาวรีเป็นอย่างไร... ซึ่งเป็นเรื่องเฉพาะสำคัญที่จะรู้ในหมู่ของศิษย์ผู้ใกล้ชิด

(อ่านต่อฉบับหน้า)