บาปกรรมบนโลกออนไลน์

สมัยนี้ บาปกรรม หรือ การทำความชั่ว บนโลกออนไลน์ มากมายเหลือคณา...ท่านว่าไหม?

ที่เห็นๆ กันอยู่ในเวลานี้ที่ยังไม่สร่างซา เช่น การปล่อยคลิปไม่ดี เพื่อหวังทำลายชื่อเสียงของคนอื่น และทำให้คนอื่นที่ตัวเองไม่ชอบเกิดอับอายขายหน้า

การเอารูปคนนั้นคนนี้ที่ตนหรือฝ่ายตนไม่ชอบ (ขี้) หน้ามาทำใหม่ เป็นรูปนั้นรูปนี้เขาเป็นมนุษย์ดีๆ ก็ทำให้เขาเป็นสัตว์ เป็นเดรัจฉาน เป็นมาร เป็นอสูร หรือแต่งหน้าทาปากใส่กระโปรงให้ขำๆ

หรือการด่าทอ ส่อเสียด กระทบกระแทกแดกดันกันไปมา เพราะเรื่อง “การเมือง”เป็นเหตุ จนต้องแบ่งขั้วแบ่งฝ่าย ด้วย“ตัวหนังสือ” ที่ “ไร้หางเสียง” หยาบโลน หยาบคาย ต่างๆ นานา

พลั๊ฟกันไป พลั๊ฟกันมา

มึงว่า (ฝ่าย) กู กูก็ว่า (ฝ่าย) มึงตอบ อย่างนั้นอย่างนี้ สารพัดสารเพ ถามทีเหอะ...มันสนุกตรงไหน และประเทืองสมองด้วยหรือ?

ซึ่งถ้าใครอยากเห็นชุมนุมคำต่างๆ เหล่านี้ที่มีทั้ง มุสาวาท ผรุสวาท ปิสุณวาท และ สัมผัปปลาป ให้ไปอ่านข่าว “การเมือง” ในอินเทอร์เน็ต

ไม่ว่าจะในสื่อไหนๆ ถ้ามีข่าวการเมือง ยิ่งระหว่างสองขั้วใหญ่ “เพื่อไทย” กับ“ประชาธิปัตย์” ไม่พลาดที่จะมีคอมเมนต์แนวนี้เสมอจากกองเชียร์แต่ละฝ่าย

เพราะไม่มีใครยอมใคร...และไม่มีไผยอมไผ

สำหรับผมไม่เห็นว่ามันจะมีสีสันตรงไหน ก็เพียงแค่เป็นเวทีให้คนที่ไม่ชอบกันมาดวล “อารมณ์” กันโดยใช้ “ตัวหนังสือ” เป็นเครื่องมือสัประยุทธ์

เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้!

เมื่อไหร่คนไทยเราจะหลุดพ้นจากบ่วงมารหรือบ่วงแห่งอารมณ์เสียที รู้จักการพูดจากันด้วยเหตุผล มีสติสัมปชัญญะบริบูรณ์ ไม่ใช้อารมณ์ และปราศจากอคติทั้งปวง

ไม่ว่าจะ ฉันทาคติ ลำเอียงเพราะรัก เพราะชอบ ภยาคติ ลำเอียงเพราะกลัวโทสาคติ ลำเอียงเพราะเกลียด เพราะไม่ชอบ โมหาคติ ลำเอียงเพราะโมหะ (ความมืดบอดทางปัญญา)

แต่เท่าที่เห็นคอมเมนต์ทั้งหลายในสื่อต่างๆ บางอันแสบสันเหลือล้น...จนผมเองก็ต้องถามเองตอบเองว่า พวกคุณ จะโกรธไปถึงชาติไหน ความโกรธที่เผาใจจึงจะถึงกาลอวสาน

ความโกรธความเกลียดช่างร้ายกาจนัก ทำให้คนเราเป็นได้ขนาดนี้ และทำให้คนเราทำอะไรได้ทุกอย่างตราบใดที่ไม่รู้จักห้าม และไม่คิดจะห้าม หรือคิดเหยียบเบรกความโกรธให้หยุด

เพราะความโกรธ ความขัดเคือง เป็นเหตุแท้ๆ....ที่ให้คนเราต้องทำกรรมชั่วและทำความเดือดร้อนใจไม่รู้จักหยุดหย่อน และไม่คิดที่จะหยุดมันให้สงบลงได้

เพราะความโกรธ เพราะความเกลียด ความชังแท้ๆ คนเราจึงต้องโกหก

เพราะความโกรธ เพราะความเกลียด ความชังแท้ๆ คนเราจึงต้องด่า

เพราะความโกรธ เพราะความเกลียด ความชังแท้ๆ คนเราจึงต้องเสียดสี

เพราะความโกรธ เพราะความเกลียด ความชังแท้ๆ คนเราจึงต้องหยาบคาย

ซึ่งหลายคนไม่รู้เลยว่า ตัวเองกำลังตกเป็นทาสของความโกรธ (โทสะ) และหลายคนกำลังอยู่กับมันนานๆ และอยู่กับมันทุกวันไม่คิดหนีมันไปไหน ซึ่งคนแบบนี้น่ากลัว เพราะในหัวสมองอัดแน่นด้วยความอารมณ์ที่รอจะปะทุขึ้นทุกเมื่อ

จงตื่นจาก “โทสันธการ” เถิดครับพี่น้องที่รัก อย่าให้ความโกรธมาเป็นสนิมกัดกินใจของเราเลย จงมีสติ แล้วให้ปัญญาของเราให้มากแทนการใช้อารมณ์ แล้วเมื่อนั้นเราจะได้ไม่ต้องทำบาป

การทำบาปบนโลกออนไลน์ทำง่ายนิด แต่ถ้ารู้จักคิดและคิดให้ดี (มีสติและสัมปชัญญะ) ผมเชื่อว่าทุกคนจะไม่ใช้อารมณ์จนเป็นเหตุให้ทำชั่วได้อีกไม่ว่าในที่ไหนๆ