บุญปาฏิหาริย์

อานุภาพแห่งบุญเป็นสิ่งที่มีความอัศจรรย์ให้เราท่านได้ปีติโสมนัสเสมอ

เช่นว่าบุญให้สมบัติที่เราต้องการได้ทุกอย่าง การปรารถนาสิ่งใดแล้วได้สิ่งนั้นตามปรารถนาก็ด้วยบุญ ความเป็นพระราชาแห่งแผ่นดิน ความเป็นพระจักรพรรดิ การได้อิสริยยศ ความมีบริวารที่ซื่อสัตย์จงรักภักดี ความเป็นผู้มีศักดิ์ใหญ่อื่นๆ ก็ด้วยอำนาจผลบุญ ความมีทรวดทรงสมส่วน ความมีเสียงไพเราะ หรือการได้มนุษย์สมบัติ สวรรค์สมบัติ นิพพานสมบัติ เป็นต้น ก็ได้เพราะบุญ

ฉะนั้น จึงไม่มีใครที่จะปฏิเสธอานุภาพแห่งบุญ หรือผลอันน่าชื่นใจจากการทำความดีต่างๆ และนี่ละคืออัจเฉระ หรือความอัศจรรย์แห่งบุญ

ทารกเพศชายคนหนึ่งรอดพ้นจากการถูกฆ่าถึง 7 ครั้ง 7 หน ซึ่งแต่ละครั้งไม่ใช่เหตุการณ์บังเอิญ แต่เกิดขึ้นจากการวางแผนของผู้ประสงค์จะเอาชีวิตเขาด้วยซ้ำ และผู้ที่วางแผนเอาชีวิตก็เป็นถึงเศรษฐีเมืองโกสัมพี

ทารกเพศชายผู้นี้ที่ต่อมาปรากฏชื่อว่า “โฆสกะ” ถือปฏิสนธิอยู่ในท้องของหญิงงามเมือง (นครโสภิณี) คนหนึ่ง พอคลอดออกมาเป็นชายจึงไม่เป็นที่ต้องการของแม่ เพราะไม่สามารถที่จะสืบต่ออาชีพค้าประเวณีของตนได้ จึงสวมวิญญาณแม่ใจยักษ์เอาเขาไปทิ้งกองขยะ แต่โชคดีมีคนไปพบเข้าก็ตั้งใจเก็บมาเลี้ยง แต่ถูกเศรษฐีมาซื้อตัวไปเป็นลูกบุญธรรม

เหตุที่เศรษฐีโกสัมพีต้องซื้อเด็กไป เพราะวันนั้นได้เข้าวังไปเพื่อถามปุโรหิตเกี่ยวกับดวงดาว เพราะภรรยาของตนที่บ้านกำลังจะคลอดลูก ก็ได้ทราบจากปุโรหิตว่าเด็กที่เกิดวันนี้จะได้เป็นเศรษฐีผู้ยิ่งใหญ่ในอนาคต นี่จึงเป็นเหตุผลให้ต้องซื้อตัวโฆสกะ โดยตั้งใจว่าถ้าลูกของตนเกิดเป็นหญิงก็จะให้แต่งงานกัน แต่เผอิญวันนั้นลูกเศรษฐีคลอดออกมาเป็นผู้ชาย หายนะจึงตกไปที่โฆสกะ

เศรษฐีจึงสั่งให้สาวใช้นำทารกโฆสกะที่เพิ่งคลอดในวันนั้นไปจัดการโดยให้เอาไปวางขวางตรงกลางประตูคอกวัว เพื่อต้องการให้ฝูงวัวใหญ่น้อยได้เหยียบย่ำร่างทารกให้แหลกละเอียด แต่ปาฏิหาริย์แห่งบุญได้เกิดขึ้นเมื่อวันนั้นวัวหนุ่มนายฝูงได้ออกมายืนคร่อมร่างเด็กไว้ จนเมื่อโคทั้งปวงออกหมดแล้วจึงตามไป

ต่อมาถูกนำไปวางไว้ที่ทางเกวียนของเหล่าพ่อค้าในยามเช้ามืด โดยหวังจะให้ล้อเกวียนบดร่างของเด็กให้ขาดเป็นท่อนๆ แต่ปรากฏว่าโคที่เทียมเกวียนของหัวหน้าพ่อค้าวันนั้นพยายามสลัดแอกทิ้ง แม้หัวหน้าพ่อค้าจะขับไปก็ยังไม่ยอมเดิน จนต้องลงมาดูก็ได้เห็นเด็ก เกิดความรัก แต่ก็ถูกเศรษฐีซื้อตัวไปอีก จากนั้นเศรษฐีให้นำไปทิ้งที่ป่าช้าทิ้งซากศพดิบซึ่งเต็มไปด้วยสัตว์ร้ายนานา ชนิด แต่ปรากฏว่าไม่ว่าสัตว์ร้ายใดๆ ก็ไม่อาจเข้าใกล้ ซึ่งว่ากันว่าการที่สัตว์ร้ายไม่กล้าเข้าใกล้เพราะเป็นผลของการเห่าด้วยความรักในพระปัจเจกพุทธเจ้าเมื่อครั้งที่เด็กนี้เกิดเป็นสุนัข

เมื่อยังไม่สำเร็จเศรษฐีจึงสั่งให้สาวใช้นำไปทิ้งที่หุบเหวเป็นที่ทิ้งศพโจร ด้วยหวังจะให้เด็กตกกระแทกพื้นตาย แต่โชคดีของเด็กเมื่อมีพุ่มไผ่ดกหนาอยู่เบื้องล่างรองรับร่างเอาไว้อย่างปลอดภัย

ต่อมาชาวบ้านคนหนึ่งต้องการไม้ไผ่จึงได้ไปตัดไม้ไผ่ในวันนั้น ได้ยินเสียงเด็กร้องจึงลงไปเอาเด็กขึ้นมา เกิดความรักอยากเอาไปเลี้ยง แต่ก็ถูกเศรษฐีซื้อตัวไปอีก

แม้จะหาวิธีฆ่าหลายต่อหลายครั้งก็ไม่สำเร็จ จนเศรษฐีต้องเลี้ยงดูเขาอยู่ในบ้านจนโต แต่ก็คิดแค้นอยู่ตลอด วันหนึ่งจึงเขียนจดหมายสั่งฆ่าโฆสกะถึงช่างหม้อผู้เป็นเพื่อน โดยให้โฆสกะเป็นคนนำส่ง แต่ลูกชายตัวจริงของเศรษฐีเห็นโฆสกะจึงอาสานำส่งแทน ความตายจึงเป็นสมบัติของลูกเศรษฐี

เศรษฐีเสียใจมาก แต่ไม่ยอมแพ้ วันหนึ่งเขียนจดหมายสั่งฆ่าอีกไปถึงเศรษฐีผู้เป็นเพื่อนคนหนึ่งให้จัดการฆ่าโฆสกะซึ่งไม่รู้หนังสือ แต่เดชะลูกสาวเศรษฐีมาเปิดจดหมายอ่านก่อน จดหมายสั่งฆ่าจึงถูกเปลี่ยนเป็นจดหมายจัดงานแต่งงาน และต่อมาเขาก็ได้ขึ้นเป็นเศรษฐีโฆสกะแห่งเมืองโกสัมพี

ทั้งหมดนี้คือปาฏิหาริย์แห่งบุญของโฆสกะที่ได้กระทำไว้เมื่อครั้งเกิดเป็นสุนัขตัวหนึ่งที่ได้เคยแสดงความรักต่อพระปัจเจกพุทธเจ้าอย่างมีความเคารพ ด้วยการไปรับและส่งพระปัจเจกพุทธเจ้ามาฉันที่บ้านของนายตัวเอง ด้วยการเห่าหอนในเส้นทางสัญจรของพระปัจเจกพุทธเจ้าเพื่อต้องการไล่สัตว์ร้ายให้หนีไปเพื่อความปลอดภัยของพระปัจเจกพุทธเจ้า

แล้วคุณล่ะเคยสัมผัสกับปาฏิหาริย์แห่งบุญแล้วหรือยัง?