บริหารความเสี่ยง

โดย...นายป.

สำนวนที่บอกว่า "ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด" มีให้เห็นเสมอๆ ในโลกแห่งความเป็นจริง

บางคนมีความรู้ความสามารถระดับสูง จบเมืองนอกเมืองนา แต่ต้องกลับมาพบจุดจบที่ไม่สวยนัก บางคนหมดตัวไปกับการเล่นหุ้น เล่นหวย บางคนต้องตกงานเพราะไปโกงเขา หรือบางคนต้องติดคุกติดตะรางเพราะอยากรวยเร็ว

แม้จะเรียนจบถึงดอกเตอร์ก็ยังพลาด ไม่ใช่ว่าคนเหล่านี้ไม่ฉลาดเพราะจนปัญญา แต่เพราะความโลภและความมั่นใจในตัวเองมากเกินไป โดยไม่ประมาณตัวเอง ไม่คาดคิดว่ามีความเสี่ยงที่ซ่อนอยู่รอบตัว

ทำให้ในบางสถานการณ์ที่จะต้องเผชิญหน้ากับความเสี่ยงที่เกิดขึ้นกับตัวเอง จนไม่สามารถจัดการกับความเสียหายที่เกิดขึ้นได้ ดังนั้นการมีสติรู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรเป็นสิ่งสำคัญมากๆ อย่างเรื่องที่จะเล่าให้ฟัง

เมื่อกลางวันแวะรับประทานอาหารกลางวันก่อนเดินทางกลับบ้าน ที่ร้านอาหารเล็กๆ ชายทะเลระยอง เพราะงบน้อยก่อนเดินไปหาโต๊ะนั่ง เหลือบไปเห็นชายหนุ่มท่าทางเคยหล่อมาก่อน ขับรถจักรยานยนต์ฮอนด้ารุ่นที่ออกขายเมื่อสมัยเพลงอ้ายมอเตอร์ไซค์ไปไหนมาเจ้ายังดังมาจอดริมทาง

รถพี่เขาพ่วงข้างมาด้วยนะ บนรถพ่วงมีปลาหมึกแขวนเป็นราว และอุปกรณ์ปิ้งและบดปลาหมึกครบครัน ดูทรงแล้วอุปกรณ์ของพี่เขาผ่านศึกมาอย่างโชกโชน น่าจะอายุไม่ต่ำกว่า 30 ปี

ความเก๋าของพี่เขาดึงดูดผมให้เดินเข้าไปหาอย่างไม่ลังเล ปากร้องสั่งหมึกเล็กตัวละ 20 บาท ไป 2 ตัว เขาหยิบหมึกมาอย่างกระฉับกระเฉง วิญญาณพ่อค้าทำให้เขาดูมีชีวิตชีวา ปิ้งไปเล่าไปถึงอดีตกาลอันรุ่งโรจน์สมัยหนุ่มๆ โดยผมไม่ต้องถาม

เชื่อไหมพี่เขาเล่าถึงอดีตรักที่ผ่านมาให้ผมฟังเสียอย่างนั้น และนั่นทำให้ผมรู้สึกว่ากำลังคุยกับ เจมส์ บอนด์ ได้อย่างน่าประหลาด

เขาเล่าว่าเมื่อหนุ่มๆ เขาหล่อมาก จึงมีภรรยาหลายคน ในเวลาเดียวกันตามรายทางที่ขับรถจักรยานยนต์คู่ใจคันนี้ไปขายปลาหมึกปิ้ง เขาต้องแวะทุกบ้านอย่างสม่ำเสมอ เพราะรักทุกคน อา...ช่างเป็นหนุ่มที่อบอุ่นอะไรเช่นนี้

ด้วยความอยากรู้ ผมถามเขาว่าพี่มีของดีอะไร สาวๆ จึงได้ยินยอมตกล่องปล่องชิ้นด้วยและไม่ทะเลาะกัน เขายิ้มกว้างจนเห็นฟันหลอแล้วตอบว่า

"ผมไม่มีของดีอะไรหรอกครับ มีพออยู่พอกินไม่ขัดสน คารมก็ไม่ดี ... ผมมีแต่ความจริงใจ" ...ว้าว ... คลาสสิกโพดๆ

พี่เขาเล่าว่าคุณเชื่อไหมบางทีภรรยาคนไหนขัดสนเงินทอง เขารู้ว่าผมจอดขายตรงนี้ประจำก็มาหา ผมก็ช่วยเหลือเขาพันสองพันตามแต่เราจะพอมี แล้วก็กำชับเขาว่าให้เอาเงินไปใช้ตามความมุ่งหมายโดยเร็วอย่าได้ช้า ผมเดาว่าพี่คงเห็นเขามีปัญหาจึงเร่งเขาไป ช่างน่านับถือน้ำใจอะไรเช่นนั้น

เจมส์ บอนด์ หัวเราะฟันขาวแล้วบอกว่า "ให้อยู่นานไม่ได้หรอกคุณ ก็บอกแล้วไงว่าผมมีหลายคน อยู่กับคนนี้นานเดี๋ยวคนอื่นมาเห็นเข้า ผมก็แย่น่ะซี เราต้องบริหารจัดการความเสี่ยงให้ดี" แล้วเขาก็ส่งหมึกปิ้งที่บดแล้วให้ผมพร้อมถ้วยน้ำจิ้ม

ปลาหมึกปิ้งของพี่เขาอร่อยจริง และทำให้ผมได้เรียนรู้ว่าการบริหารความเสี่ยงเป็นศิลปะ ถึงเรียนให้ตายถ้าใช้ไม่เป็นก็สู้พ่อค้าปลาหมึกปิ้งเจ้านี้ไม่ได้

ที่เขาว่าความรู้ท่วมหัว เอาตัวไม่รอดไง คริๆ...