ผักชีโรยฝุ่น

เรื่อง ณ กาฬ เลาหะวิไลย

ฝุ่น กลายเป็นประเด็นระดับประเทศ ที่กระทบทั้งสุขภาพ การท่องเที่ยวธุรกิจ และเศรษฐกิจ

หลากหลายคำถามก็คือฝุ่นมาจากไหน

ความจริงกิจกรรมปกติของกรุงเทพมหานคร ก็มีฝุ่นเป็นองค์ประกอบอยู่แล้ว แต่ทว่าในช่วงที่ผ่านมามีปัจจัยเสริมที่สำคัญทำให้ปริมาณฝุ่นมากขึ้นกว่าเดิม

นั่นคือโครงการก่อสร้างรถไฟฟ้า ที่กระจายตัวไปทั่วเมือง

ลองนึกดูก็ได้ ในแถบถนนวิภาวดีรังสิต มีการก่อสร้างโครงการรถไฟฟ้าสายสีแดง รถบรรทุกขนเข้าขนออก ฝุ่นจากการก่อสร้างกระจายออกมาทั่วถึง

ขยับมาถนนวิภาวดีรังสิต ก็มีการก่อสร้างโครงการรถไฟฟ้าสายสีเขียว ส่วนต่อขยายหมอชิต-คูคต

แล้วถ้ากระเถิบไปอีกนิดมีการก่อสร้างโครงการรถไฟฟ้าสายสีชมพู ย่านรามอินทรา

หันหัวไปถนนไหนก็เจอการก่อสร้างรถไฟฟ้า

และสิ่งที่มากับโครงการรถไฟฟ้า และเป็นตัวที่ทำให้เกิดฝุ่นมากขึ้น นั่นคือโครงการก่อสร้างที่อยู่อาศัย โดยเฉพาะคอนโดมิเนียม

ไปนับดูเถอะ รถไฟฟ้าแต่ละสายที่สร้างขึ้นมา มีคอนโดที่สร้างตามมากเท่าใด นับกันจนเวียนหัว

ไม่เพียงแต่โครงการที่ติดถนน แต่ในซอก ในซอย ห่างรถไฟฟ้ายังขึ้นคอนโดให้เห็น

ปริมาณฝุ่นจึงสะสมเกิดขึ้นทุกๆ วัน โดยมีรถไฟฟ้าเป็นหัวขบวน และโครงการคอนโดเป็นทัพหลัก

สุดท้ายเมื่อมีการก่อสร้าง ก็ต้องเกิดสภาพรถติด

ฝุ่น ควัน จากท่อไอเสียรถยนต์ จึงสะสมมากขึ้น ตามจำนวนเวลาที่รถต้องจอดแช่อยู่บนถนน ยิ่งเฉพาะเป็นรถเก่า เป็นรถเมล์ของ ขสมก.ก็แล้วกันไปใหญ่

หากสภาพอากาศมีฝน มีลม ก็บรรเทาไปได้ แต่ถ้าอากาศหนัก ไม่เคลื่อนไหว ฝุ่นมันก็ต้องคงอยู่

ไปดูเขตต่างๆ ที่ กทม.ที่มีปริมาณฝุ่นสูงๆ ดูได้ ส่วนใหญ่จะมีโครงการก่อสร้างรถไฟฟ้าพาดผ่าน

จึงไม่ใช่เรื่องแปลกหรอกที่จะมีการพูดว่า ถ้าโครงการก่อสร้างรถไฟฟ้า แล้วเสร็จ ฝุ่นก็จะลดลงไปเอง

แต่นั่นมันคงง่ายไป

สิ่งที่ควรทำ ไม่เพียงแต่การฉีดน้ำ การทำฝนเทียม แต่ต้องไปจัดการกับการก่อสร้างที่ก่อปัญหาฝุ่น ไม่ว่าจะเป็นโครงการรถไฟฟ้าฯ โครงการคอนโด

กฎหมายมีอยู่ แต่การบังคับใช้กลับไม่ได้ความ

นอกจากนั้น จะต้องแก้ปัญหาการจราจรที่ติดขัดบริเวณก่อสร้างรถไฟฟ้า จะเร่งให้รถผ่านไปได้รวดเร็วได้อย่างไร ทั้งการอำนวยความสะดวก และการกระจายรถไปยังตรอก ซอก ซอย อย่าให้คับคั่งกันอยู่แต่บนถนน

ส่วนการดำเนินการระยะยาว ก็ต้องว่ากันไป ทำกันอย่างจริงจังไม่งั้นก็คงอีหรอบเดิม อยู่ไปชินกันไป

ไม่ใช่ผักชีโรยหน้า แต่เป็นผักชีโรยฝุ่นเสียมากกว่า