มาเลย์จริงๆ

โดย...สันทัด กรณี

วันนี้ขออนุญาตแวะข้างทางชวนคุยถึง ซีเกมส์ ครั้งที่ 29 ที่ประเทศมาเลเซียเป็นเจ้าภาพ เนื่องจากติดตามข่าวคราวฉาวๆ มาตั้งแต่ก่อนการแข่งขันจนความดันจะขึ้น

พูดถึงกีฬา ความหมายมันก็คือ กิจกรรมหรือการเล่นเพื่อความ สนุกเพลิดเพลินเพื่อความแข็งแรงของร่างกาย หรือเพื่อผ่อนคลาย ความเคร่งเครียดทางจิต เป็นกิจกรรมที่ควบคู่กับการแข่งขันภายใต้กฎกติการ่วมกันอันเป็นสากลซึ่งตั้งอยู่บนความยุติธรรมและความเท่าเทียม "สิ่งที่สำคัญที่สุด ไม่ใช่การชนะ แต่เป็นการมีส่วนร่วม"

มาเลเซียประกาศมาตั้งแต่ต้นว่า ต้องการเป็นเจ้าเหรียญทอง ซีเกมส์ ครั้งที่ 29 เพื่อฉลองเอกราช 60 ปีในปีนี้ ปิดซีเกมส์ 30 ส.ค. วันชาติ 31 ส.ค.

ถ้ามาเลเซียสามารถไปสู่จุดนั้นได้ด้วยความสามารถของนักกีฬา ก็เป็นที่น่ายินดีในความสำเร็จและความมุ่งมั่น กลับปรากฏว่า ความมุ่งมั่นที่จะอยู่เหนือชาติอื่นใดในอาเซียน ด้วยการเป็นเจ้าเหรียญทองในซีเกมส์ครั้งนี้ กลับเป็นความมุ่งมั่นคว้าชัยชนะโดยไม่เลือก วิธีการ

ก่อนหน้าการแข่งขัน มาเลเซีย สั่งแกมบังคับไม่ให้ไทยจัดทีมชายเดี่ยวลงแข่ง เซปักตะกร้อ เพราะมาเลเซียซึ่งแพ้ทีมชายเดี่ยวของไทยมาโดยตลอด ต้องการเหรียญทองนั่นคือต้องไม่มีทีมไทย

ไม่เพียงเท่านั้นยังลดประเภทกีฬาที่มาเลเซีย ไม่มีความสามารถเพื่อตัดเหรียญของบประเทศอื่น อาทิ ยกน้ำหนักหญิง มวยสากลสมัครเล่นหญิง มวยสากลชายก็จัดแค่ 6 รุ่น เป็นต้น แล้วก็เพิ่มกีฬาที่ตัวเองได้เปรียบชาติอื่นเข้ามา

เมื่อแข่งขัน เจ้าภาพยิ่งสร้างความอัปยศให้กีฬาที่มีเป้าหมายสร้างความสัมพันธ์อันดีต่อกันของประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

วาสนา คูทวีทรัพย์ หนึ่งในทีมนักยิงธนูสาวไทย ผู้มีขาพิการต้องใส่ขาเทียม ถูกเจ้าภาพยืนกรานให้ต้องเดินไปเก็บลูกธนูเหมือนผู้แข่งขันที่มีอวัยวะครบ 32 โดยอ้างความเสมอภาค ทั้งที่หลักสากลให้ผ่อนปรนเพื่ออำนวยความสะดวกแก่นักกีฬาพิการที่เข้าร่วม เมื่อทีมยิงธนูของสิงคโปร์ที่มีนักยิงธนูพิการต้องนั่งวีลแชร์ เห็นการปฏิบัติเช่นนี้กับทีมไทย ทางสิงคโปร์จึงถอนตัวนักยิงธนูพิการของตัวเองไม่ลงแข่ง หรืออย่างการไม่ติดป้ายแจ้งการให้คะแนนให้ทีมยิมนาสติกไทยได้เห็นแต้มของกรรมการในแต่ละรอบ

ทีมเซปักตะกร้อหญิงของอินโดนีเซียโดนโกงซึ่งๆ หน้าผ่านกรรมการ จึงประท้วงด้วยการวอล์กเอาต์ อยากชนะก็เอาไป

กลั่นแกล้งเรื่องการจัดที่พักนักกีฬาให้อยู่กระจัดกระจาย ทีมวอลเลย์สาวไทย ต้องอดอาหารเช้าเพราะโรงแรมไม่จัดให้ ทีมฟุตซอลไทยไม่มีข้าวเที่ยงกิน นักกีฬาไม่สามารถหารถบัสเดินทางไปซ้อม การจัดตารางแข่งให้ทีมคู่แข่งต้องลงสนามชนิดที่แทบไม่ได้พัก ซึ่งสิ่งเหล่านี้เกิดกับหลายประเทศที่มาเลเซียมองว่าจะแย่งเหรียญทอง

ครับไม่ใช่แต่นักกีฬาที่ถูกกลั่นแกล้งตัดกำลัง แม้แต่กองเชียร์ชาติต่างๆ ก็ต้องเผชิญการกลั่นแกล้งจากเจ้าภาพสารพัดวิธี

อึ่ม...พฤติกรรมนี้หาคำจำกัดความยากแฮะ

เอาเป็นว่า "มาเลย์จริงๆ นะนี่" ละกัน