ใครผิด
กลายเป็นดราม่า ว่าด้วยเรื่องเด็กนักเรียนชั้น ม.5 โรงเรียนแห่งหนึ่งในระยอง
โดย...สันทัด กรณี
กลายเป็นดราม่า ว่าด้วยเรื่องเด็กนักเรียนชั้น ม.5 โรงเรียนแห่งหนึ่งในระยอง เสียชีวิตจากการกระโดดอาคารเรียน 4 ชั้น
สาเหตุเกิดจากความเครียดจากการถูกจับได้ว่าขโมยเงินเพื่อนนักเรียนไป 2,000 บาท โดยมีหลักฐานจากกล้องวงจรปิด เมื่อถูกอาจารย์ฝ่ายปกครองเรียกไปสอบเจ้าตัวก็ยอมรับสารภาพ
ซึ่งต่อมาทางอาจารย์ได้นำ “พฤติกรรมต้องห้าม” คือเหตุการณ์ลักขโมยที่เกิดขึ้นไปอบรมนักเรียนที่หน้าเสาธง “โดยไม่มีการเอ่ยชื่อ” เพื่ออบรมป้องปรามไม่ให้เกิดเรื่องเช่นนี้อีก
แต่ก็อะนะ สังคมแคบๆ ในโรงเรียน แป๊บเดียวก็กระฉ่อนว่า นักเรียนคนไหนไปทำอะไรไว้ ทำให้เด็กชั้น ม.5 คนนี้เครียด อับอาย นำไปสู่การกระโดดตึกฆ่าตัวตายในที่สุด
เมื่อเกิดเหตุไม่คาดฝันจบลงด้วยความหดหู่ ทางผู้บริหารโรงเรียนและคณะครูเองก็เสียใจมาก พร้อมรับผิดชอบต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ตอนนี้พ่อแม่ของเด็ก ประกาศแจ้งความเอาผิดกับครูในโรงเรียน เพราะเห็นว่าการนำเรื่องดังกล่าวไปพูดหน้าเสาธง เป็นการกระทำเกินกว่าเหตุ เป็นการประจานเด็ก ทำให้เด็กอับอายนำไปสู่การเสียชีวิต
(ตรงนี้ ผมฟังแล้วงงเหมือนกัน)
ครับ...นำเรื่องนี้มาคุยกับผู้อ่าน เนื่องจากเห็นเป็นประเด็นสะท้อนปัญหาทางสังคมเกี่ยวข้องกับหลายส่วน และกำลังเป็นที่วิพากษ์วิจารณ์กันมาก
ใครผิด? ใครต้องรับผิดชอบ?
เฮ้อ! ผมเองก็อยู่ในสถานะเป็นพ่อของนักเรียนคนหนึ่ง และเคยเป็นอดีตนักเรียน ม.ปลาย ขอเรียนว่ามีความคิดต่างจากพ่อแม่ของเด็กที่เสียชีวิตมาก เพราะเห็นว่าการทำหน้าที่ของครูบกพร่องตรงไหน
มันเป็นหน้าที่ของครูไม่ใช่หรือ ในการสั่งสอนอบรมศิษย์ให้เป็นคนดี และครูก็ปฏิบัติหน้าที่ครูด้วยการนำพฤติกรรมที่ไม่งามและผิดต่อกฎหมายด้วยซ้ำ นำไปอบรมนักเรียนทั้งโรงเรียนไม่ให้ประพฤติปฏิบัติ ไม่มีการนำตัวนักเรียนคนนั้นไปยืนประจาน ไม่มีการเอ่ยชื่อคนที่ลักขโมย
อย่างที่บอกไว้เมื่อตะกี้ เรื่องแบบนี้แป๊บเดียวกระจายกันทั้งโรงเรียนปิดกันไม่ได้หรอกครับ ที่ต้องตระหนักคือการกระโดดตึก เป็นเรื่องที่อยู่เหนือการคาดเดาของทุกคน
ผมอะนะสมัยอยู่ ม.ปลาย โรงเรียนชายล้วน ถูกลงโทษหน้าเสาธง จัดเป็นหนึ่งกิจกรรมนอกหลักสูตร ใครไม่ผ่านหลักสูตรนี้ถือว่าไม่สมบูรณ์ว่างั้นเหอะ
ประสบการณ์ในวันนั้นมาจนวันนี้ แต่ละคนเติบโตไปตามความรู้ความสามารถ เป็นนายพลก็หลายคนทั้งทหารทั้งตำรวจ ผู้ว่าฯ ก็มี ข้าราชการใหญ่ๆ ก็มาก เรียกว่าผ่านไม้เรียวจนได้ดีไม่มีเปราะบางเหมือนเด็กสมัยนี้
ความสูญเสียแบบนี้เกิดกับพ่อแม่คนไหนก็เสียใจกันทั้งนั้น
ความสูญเสียความเสียใจก็เรื่องหนึ่ง
เพียงแต่ต้องไม่ลืมว่าทั้งหมดที่เกิดขึ้นนั้น...เริ่มจากอะไร
ครับ...เป็นผม ผมก็เสียใจ และคงต้องถามตัวเองหนักๆ ทำไมลูกถึงทำอย่างนั้น
ทำไมเมื่อเกิดปัญหาถึงไม่เลือกที่จะปรึกษาพ่อกับแม่