ถอดหัวโขน

โดย...ณ กาฬ เลาหะวิไลย

วันนี้เป็นวันที่จะเกิดรายการถอดหัวโขนครั้งใหญ่ อันเนื่องจากการเกษียณอายุของข้าราชการประจำ

เมื่อสัปดาห์ก่อน ผมเพิ่งไป หาพี่ที่รู้จักกันมานาน เป็นการ รับประทานอาหารมื้อกลางวันสั่งลา ในสถานที่ราชการที่พี่กำลังจะเกษียณในวันนี้

พี่คนที่ว่า รู้จักกันมาจะ 30 ปี ไต่เต้าจากข้าราชการระดับเล็กๆ เป็นลูกชาวบ้านธรรมดา ไม่มี เส้นสาย จนมาเป็นข้าราชการ ระดับสูง

และเมื่อปีก่อน เคยมีผู้มีอำนาจจะเสนอให้พี่คนนี้ เลื่อนตำแหน่งขึ้นสูงขึ้นไปกว่าเดิมอีก เป็นการตบรางวัลก่อนเกษียณอายุ 1 ปี

แต่พี่คนที่ว่า ปฏิเสธ และ ขอเกษียณอายุในตำแหน่งเดิมท่ามกลางความสงสัย ไม่เข้าใจของคนมากมาย ทำไมถึงไม่อยากเป็นใหญ่เป็นโต

เหตุผลการไม่รับตำแหน่งของพี่คนนี้มีมากมาย โดยหนึ่งใน เหตุผลสำคัญก็เนื่องจากถ้าขึ้นไปรับตำแหน่งใหม่ เห็นทีจะจบไม่สวย เนื่องจากต้องทำตามคำสั่งของผู้ที่มีอำนาจ

บางคำสั่ง ถ้าทำไป ขาข้างหนึ่งอาจจะต้องอยู่ในคุก แต่หากไม่ทำก็คงถูกย้าย ด้วยความไม่พอใจ

พี่คนนี้เลยไม่ยอมรับหัวโขน ที่คนอื่นมองดูว่าสวยกว่า ใหญ่ กว่าเก่า

สุดท้าย ก็มีการแต่งตั้งคนอื่นไปแทนที่ในตำแหน่งที่ใหญ่กว่า ดูดีกว่า

แต่ว่าในวันนี้ พี่คนนี้จะเกษียณอายุด้วยความสุข เนื่องจากมีเอกชนมากหน้าหลายตา มาเชิญไปเป็นที่ปรึกษา และไม่ต้องมีคดีความใดๆ ติดตัวไปเลย

ในทางกลับกัน คนที่ได้รับตำแหน่งที่สูงกว่า ใหญ่กว่า ก็เกษียณอายุเช่นกัน ทว่าดูเหมือนจะไม่มีความสุขเท่าใดนัก

สาเหตุเนื่องจากมีการฟ้องร้อง มีคดีความที่กำลังตามตรวจสอบอยู่ กลายเป็นปมที่ยังแกะไม่ออก แม้จะยุติชีวิตข้าราชการประจำไปแล้ว ทว่ายังต้องมีปัญหาตามติด ไปอีก

นี่แหละ เป็นอุทาหรณ์ในวันถอดหัวโขนเป็นอย่างดี

คนทั่วไปมักจะชอบหัวโขน และดูเฉพาะวันที่ยังสวมหัวโขนอยู่ ยิ่งหัวโขนมียศ ตำแหน่งใหญ่โตแค่ไหน ก็อยากจะไขว่คว้าหาเอามา ในลาภยศ สรรเสริญ สุข

ทว่าสิ่งที่มักจะละเลยไม่ตามไปดูกันก็คือวันถอดหัวโขน สุดท้ายจะเป็นอย่างไร

ไม่ใช่แค่ข้าราชการประจำ บรรดานักการเมือง ผู้เรืองอำนาจ ยศถาบรรดาศักดิ์ ในทุกสายอาชีพ ส่วนใหญ่ไม่พ้นการติดหัวโขน

วันนี้ มีทั้งคนเก่ากำลังถอด หัวโขน คนใหม่จะใส่หัวโขนเข้ามาแทนที่ ลองคิดถึงวันถอดหัวโขนกันบ้างเป็นไร

ชีวิตอาจมีความสุขกว่าที่คิด