posttoday

มีน้ำยามั่งป่ะ

11 กันยายน 2556

ปัญหาสินค้าราคาแพง ถูกเบี่ยงเบนให้กลายเป็นประเด็นการเมืองด้วยฝีมือของรัฐบาลและบริวารในสังกัด ชนิดที่ผมตลกไม่ออก

โดย...สันดัด กรณี

ปัญหาสินค้าราคาแพง ถูกเบี่ยงเบนให้กลายเป็นประเด็นการเมืองด้วยฝีมือของรัฐบาลและบริวารในสังกัด ชนิดที่ผมตลกไม่ออก

ผมนั่งมองการตอบโต้ของกระทรวงพาณิชย์ และรัฐมนตรีหลายคน ยิ่งมองยิ่งทำให้เกิดความละเหี่ยเพลียหัวใจ... ยอมรับความจริงสักเรื่องมันจะตายมั้ยๆ

ผมนั่งมองข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์ในประเด็นสินค้าราคาแพง แล้วเกิดอารมณ์อยากกลับไปทำสกู๊ปข่าวขึ้นมาอีกครั้ง เพราะเท่าที่มองๆ ดูหลายฉบับ แค่ทำให้รู้สึกคันๆ ไม่มันเข้าไปในหัวใจ

รูปแบบสกู๊ปข่าวในอารมณ์ของผมนั้น ทำไม่ยาก ไม่ลำบาก แถมไม่เหนื่อยซะด้วย เอาง่ายแบบนี้เลยครับ ถ่ายภาพป้ายประกาศขึ้นราคาค่าอาหารจานด่วน และไม่ด่วน ขึ้นราคาอาหารชนิดนั้นชนิดนี้ จากเท่าไรเป็นเท่าไร ซึ่งขณะนี้พวกนี้ขึ้นกันเป็นดอกเห็ดเชียว

นำภาพพวกนี้แหละครับ มาตีพิมพ์กันให้เห็นจะจะ ชื่อร้านอะไร สถานที่ตั้งตรงไหน สัมภาษณ์คุณพ่อค้าแม่ค้าเล็กๆ น้อยๆ ทำไมตัดสินใจขึ้นราคาอาหาร?

รับรองได้คำตอบมันมากรอกหูท่านๆ ในรัฐบาลแน่

ผมนั่งคิดของผมต่อไปอีกว่า สกู๊ปชิ้นนี้สามารถทำได้อย่างครอบคลุมกว้างขวางมากขึ้นได้ ด้วยการขอความร่วมมือจากท่านผู้อ่านหนังสือพิมพ์โพสต์ทูเดย์ รวมทั้งผู้อ่านจากทางอินเทอร์เน็ต ให้ช่วยชาติด้วยการส่งภาพส่งบทพูดคุยซักถามกับทางร้านค้ามาให้

ฮ่า ฮ่า ฮ่า เนื้อที่หน้าหนังสือพิมพ์ 1 หน้า ผมว่าเอาไม่อยู่ ลงตีพิมพ์ไม่หมดแหง๋มๆ แต่คงพอทำให้หยุดดันทุรังแถข้างๆ คูๆ เหมือนอย่างที่ คุณวัชรี วิมุกตายน ปลัดกระทรวงพาณิชย์ ให้สัมภาษณ์หน้าไม่แดงว่า เรื่องของแพงนั้น ประชาชนคิดไปเอง...

พูดเรื่องบิ๊กข้าราชการกระทรวงพาณิชย์รายนี้ มันรู้สึกต่อมความสุขอยากจะฝ่อ และด้วยคำพูดอย่างนี้แท้ทำให้ถูกรุมด่ากระเจิง เพราะไปจุดชนวนอารมณ์คนที่กำลังทุกข์เพราะค่าครองชีพอย่างจัง ตอนนี้ผมเห็นจำนวนไม่น้อยที่อารมณ์หลุด เข้าไปแฮกเว็บไซต์กรมการค้าภายในก็มี โทรไปขู่ทำร้ายท่านปลัดก็มี ล่าสุดเอาอีกแล้วมีมือมืดขู่วางระเบิดกระทรวงเล่นเอาตื่นตกใจวุ่นทั้งตึก

ครับ...กราบเรียนท่านๆ ที่อารมณ์ร้อนทั้งหลาย โปรดอย่าใช้ความรุนแรงในการแก้ปัญหา เอาแค่บ่น แค่ด่า แค่สาปแช่งพอแล้วครับ (ไม่ฮา)

เฮ้อ! มาดูมาตรการแก้ปัญหาของรัฐบาล ดูให้มันช้ำใจไปอย่างนั้นแหละครับ เพราะรู้อยู่แล้วทำเป็นอย่างเดียวคือ ไปหยิบธงฟ้าออกมาปัดฝุ่น

เดินสายโครงการธงฟ้าราคาประหยัด ตระเวนไปขายสินค้าที่บีบคอผู้ผลิตมาขายในราคาถูกด้วยจำนวนจำกัด จากนั้นใช้สื่อรัฐและสื่อในอาณัติของรัฐบาล ตามไปทำข่าวนำเสนอแหกเนตรชาวบ้านให้ดูเหมือนรัฐบาลช่วยเหลือประชาชนอย่างขยันขันแข็ง

ไร้น้ำยา ไม่ต่างจากเล่นปาหี่ต้มชาวบ้าน

เด๋วคอยดู จะต้องมีรายการของบประมาณจากรัฐบาลอีกซักกี่ร้อยล้านเพื่อโชห่วย เอ้ย! เพื่อรายการนี้

สูตรสำเร็จ สะเด็ดน้ำ หอเจี๊ยะ ขอรับ