posttoday

โอ้วโน้วว

02 ตุลาคม 2555

เห็นทีหนีไม่พ้นต้องชวนคุยถึงไอเดียพุ่งกระฉูดของราชบัณฑิต เรื่องเปลี่ยนการเขียนคำยืมจากภาษาอังกฤษใหม่ทั้ง 176 คำ

โดย...สันทัด กรณี

เห็นทีหนีไม่พ้นต้องชวนคุยถึงไอเดียพุ่งกระฉูดของราชบัณฑิต เรื่องเปลี่ยนการเขียนคำยืมจากภาษาอังกฤษใหม่ทั้ง 176 คำ

ไอ้กระพ้ม เจียมเนื้อเจียมตนมาตลอดไม่บังอาจตำหนิใครเรื่องการใช้ภาษา ซึ่งภาษาที่ผมใช้หากเป็นครูภาษาไทยมาเห็น ผมคงถูกตีมือหัก และหากใครมาตำหนิผม แม้ผมฟังแต่ก็ไม่ได้ยิน

สิบกว่าปีก่อนก็มีราชบัณฑิตส่งหนังสือมาสะกิดผม ผมก็เก็บเข้าลิ้นชัก ด้วยความเคารพ จึงไม่กล้าตอบหนังสือท่านกลับไป...(ฮา)

เพราะเชื่อโดยสุจริตว่า ภาษาคือเครื่องมือที่ใช้การสื่อสารกับคนที่เราต้องการ เพื่อให้เกิดความใจตรงกันโดยเร็วที่สุด

เพราะเชื่อโดยสุจริตว่า ภาษาเป็นสิ่งมีชีวิต มีวิวัฒนาการไปตามสภาพสังคมและกาลเวลา ไม่มีการหยุดนิ่ง ภาษาที่ไม่มีวิวัฒนาการจะเป็นภาษาที่ก้าวไปสู่การสิ้นอายุ

ครับหลายวันมานี่ เกิดอาการไม่เป็นสุขกับไอเดียเมลืองมลังของราชบัณฑิต

เรื่องมีอยู่ว่า กองศิลปกรรมได้จัดทำแบบสำรวจความคิดเห็นเกี่ยวกับการเขียนคำยืมจากภาษาอังกฤษในพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542 เพื่อสอบถามความเห็นจากคณะกรรมการราชบัณฑิต ภาคีสมาชิก และผู้ที่เกี่ยวข้องในการเปลี่ยนแปลงการเขียนคำที่ยืมจากภาษาอังกฤษใหม่ เนื่องจากพบว่ามีคำศัพท์ที่ยืมมาจากคำภาษาอังกฤษ 176 คำ เขียนผิดและไม่ตรงกับเสียงอ่าน ความเห็นจากสภาราชบัณฑิต ส่วนใหญ่เห็นด้วยกับการเติมวรรณยุกต์และเปลี่ยนแปลงคำศัพท์ทั้ง 176 คำ เพื่อเขียนให้ถูกต้อง

ครับ...ถ้าทำแล้วดีขึ้นสามารถมีทวนย้อนกลับไปหารากภาษาของคำนั้นได้ มันก็ดี แต่นี่ไม่ใช่ ดูอย่างไรไม่เกิดความรู้สึกว่าปรับปรุง เปลี่ยนแปลงให้ดีขึ้น และมองหาหลักภาษาไม่พบ

จำได้มั้ย (ฮา) เมื่อสิบยี่สิบปีก่อน ราชบัณฑิตทำอะไรกับการเขียนภาษาอังกฤษทับศัพท์ด้วยภาษาไทย ท่านห้ามใช้วรรณยุกต์ ทั้งที่มันฝืนความรู้สึกอ่านออกไปไม่ตรงกับเจ้าของภาษา และคนในสังคมส่วนใหญ่ไม่เห็นด้วย อีตอนนั้นวุ่นกันเละพอสมควร

อ้าว! พ.ศ.นี้มาใหม่ ราชบัณฑิตกลุ่มใหม่คิดให้มีการเปลี่ยนแปลงกลับไปใช้วรรณยุกต์ ซึ่งถ้าแค่นี้มันก็จบไม่มีปัญหา แต่ว่าท่านคงว่างเล่นเปลี่ยนตัวสะกดพยัญชนะวุ่นไปหมด

เอาเป็นว่าถ้าเอาแน่ เด็กนักเรียน นักศึกษา ได้มีการตกภาษาไทยกันกระจาย แม้แต่ครูอาจารย์ภาษาไทยต้องกลายมาเป็นนักเรียนกันใหม่

เชื่อไม่เชื่อมาลองคุยด้วยการเขียนภาษาราชบัณฑิตกันสักตั้ง

“หยุดเทอมนี้ ผมจะพาลูกไป ‘ปิ๊กหนิก’ ไปสูด ‘อ๊อกซิเย่น’ เล่น ‘แบ็ดมินตั้น’ สัก 2 คืนแล้วค่อยกลับมาดู ‘ค็อนเสิร์ต’ นูโวย้อนยุค ดูโจ-ก้อง ตบ ‘ขอร์ด’ ‘กีต้าร์’ เพลินๆ ฯลฯ”

ภาษาแบบนี้ไหวมั้ยครับ

โอ้โฮ ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย กว่ามนุษย์จะยืน 2 ขาเดินหลังตรงได้ ใช้เวลากี่หมื่นปี

นี่เล่นคิดพัฒนาคนให้กลับไปเป็นลิง...ซะงั้น

 

ข่าวล่าสุด

แข้งไทยช็อก! นำ 2 ตุง กลับพลิกแพ้ เวียดนาม 2-3 แค่รองแชมป์ซีเกมส์