Play
สวลี ผกาพันธุ์ อมตะนักร้องเสียงทอง
การสูญเสียนักร้องเสียงทอง หรือ ดิว่า (Diva)
โดย พริบพันดาว
การสูญเสียนักร้องเสียงทอง หรือ ดิว่า (Diva) ซึ่งมีบทเพลงแสนซึ้งประทับจิตอยู่ในใจคนไทยมานาน เป็นเรื่องที่ต้องรำลึกถึง โดยเฉพาะเธอเป็นหมุดหมายที่เป็นซูเปอร์สตาร์นักร้องสาวไทยสากลหรือลูกกรุงคนแรกของเมืองไทยก็ว่าได้ และถือได้ว่าเป็นศิลปินแห่งชาติ ในสายนักร้องคนแรกของประเทศไทยที่ได้รับเกียรติยศนี้ประดับชีวิต
“ยิ่งกว่านกการเวกที่กล่อมฟ้า
เสียงกังวานหวานกว่าเสียงสวรรค์
นามนั้นหรือคือสวลี ผกาพันธ์
น้ำตาพลันร่วงรินยินข่าวลา
ฟังเพลงพี่แต่เยาว์วัยใสเสียงแก้ว
“รักเธอเสมอ” ฟังแล้วใจซ่านซ่า
“คนใจดำ” ”ใครหนอ” ใครขอมา
“ฆ่าฉันให้ตายดีกว่า” จับหัวใจ
“บ้านทรายทอง” โอ้ พจมาน กลับบ้านแล้ว
“หลงเงา” ฟังยิ่งหวานแว่วน้ำตาไหล
“จำเลยรัก” จำเลยฟ้ามาลาไกล
“ปล่อยฉันไป” ”บ้านของเรา” เศร้าอาวรณ์
นี่กระมังที่ ”ฟ้ามิอาจกั้น”
“ดวงใจ” ฝันยังคะนึงถึงวันก่อน
“ถ้าวันนี้ยังมีเขาอยู่” แสนร้าวรอน
“นานเกินรอ” ใครหนอวอนกรีดน้ำตา
แสนเสียดายกรวิกคืนสวรรค์
ยังเสียงแจ้วจำนรรจ์ไว้กล่อมหล้า
ขอบพระคุณฝากเสียงไว้อาลัยลา
เสียงและชื่อยังยืนกล้าสถาวร”
ข้างต้นเป็นบทกวีนิพนธ์ที่ชื่อ “อาลัย สวลี ผกาพันธุ์” ของ ชมัยภร บางคมบาง หรือ ชมัยภร แสงกระจ่าง ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ ที่เขียนคารวะและรำลึกถึง สวลี ผกาพันธุ์ ผ่านหน้าเฟซบุ๊กของตัวเองที่ชื่อ Chamaiporn Bangkombang ขณะที่ตัวเธออยู่ที่เกาะฮอกไกโด ประเทศญี่ปุ่น
อรสม สุทธิสาคร นักเขียนสารคดีระดับแถวหน้าของเมืองไทย ก็รำพึงรำลึกในหน้าเฟซบุ๊กของตัวเองว่า
“คนไทยเกือบทั้งนั้นได้รับความสุขจากเสียงเพลงของเธอ คนรุ่นเราล้วนเติบโตมากับเสียงขับกล่อมของคุณสวลี ผกาพันธุ์ เธอยิ่งใหญ่กว่าศิลปินแห่งชาติ เพราะเธอคือศิลปินในหัวใจของพวกเรา
ฟ้ามิอาจกั้นความอาลัยรักที่คนไทยมีต่อเธอ และเราล้วนเป็นหนี้บุญคุณเธอ เดินทางสู่ฟากฟ้าอันสวยงาม พักให้สบายนะคะ คุณสวลี ผกาพันธุ์ นักร้องเสียงระฆังเงิน ผู้เป็นตำนานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของชาวไทยทั้งประเทศ”
พิธีกรรุ่นใหม่อย่าง อาร์ต-พนิตนาฏ ฉัตรวิไล ก็เขียนในเฟซบุ๊ก Arts Panitnart Chatvilai ของเธอเท่าที่ได้สัมผัสกับ สวลี ผกาพันธุ์ ว่า
“ทราบข่าวเมื่อตอนเที่ยงคืนจาก ป้าเม้าท์-สุดา ชื่นบาน ตกใจมาก! ข่าวว่าป้ารี่เสียชีวิตเพราะท่านกลืนยาแล้วติดหลอดลม สมัยทำข่าวอยู่ ThaiPBS ได้มีโอกาสเจอท่าน บ่อยๆ ยังจำครั้งแรกที่ไปสัมภาษณ์ท่าน
ก่อนขึ้นเวทีแสดงที่ศูนย์วัฒนธรรมฯ ได้ ตอนนั้นอาร์ตเกร็งและตื่นเต้นที่สุด เพราะเวลาสัมภาษณ์หลังเวทีมีจำกัด และก่อนมาสัมภาษณ์คุณแม่บอกว่าต้องทำให้ดีนะ เพราะท่านเป็นคนเนี้ยบและมีวินัยมาก
แต่พอเจอท่านครั้งแรก หายเกร็งเลย ท่านทักว่า “ลูกแอ๊ด โฉมฉาย ใช่มั้ย รู้รึเปล่าว่าแม่เราร้องเพลงเพราะมาก ฝากความคิดถึงแอ๊ดด้วยนะ” และในขณะที่สัมภาษณ์ ท่านมีอารมณ์ขันและยิ้มให้อาร์ตตลอดเวลา และเป็นเช่นนั้นตลอดมา ทุกครั้งที่ได้มีโอกาสสัมภาษณ์ท่าน
ตอนนั้นอาร์ตทำรายการศิลป์สโมสรด้วย ส่วนใหญ่สมัยนั้นรายการเน้นสัมภาษณ์มากกว่าโชว์ แต่อาร์ตเรียนเชิญท่านมาร้องเพลงโชว์สดๆ ในรายการ เพราะอยากให้แฟนรายการได้ฟังเสียงท่าน ได้ดูดีๆ อาร์ตเกรงใจท่านมากเพราะรายการเราเป็นรายการเล็กๆ บางอย่างก็มีติดขัด ขัดข้องทางเทคนิคบ้าง แต่ท่านก็ให้เกียรติตอบตกลง
ท่านเตรียมตัวมาเป็นอย่างดี ท่านดูแลตัวเองมาเนี้ยบมาก ทั้งเสื้อผ้าหน้าผม และเสียงร้องของท่านยังสูง ใส ก้องกังวาน อาร์ตถามท่านว่า พออายุมากขึ้น ต้องลดคีย์ร้องเพลงให้ต่ำลงมั้ยคะ ท่านบอกว่าท่านร้องคีย์เดิมมาตลอด คีย์เดียวกันกับสมัยสาวๆ ประทับใจในตัวท่านที่สุด
วันนี้ท่านจากไป อาร์ตอยากจะบอกท่านว่า “อาร์ตจะจดจำความเมตตาที่ป้ารี่มีต่ออาร์ตไว้ในความทรงจำและในหัวใจตลอดไปค่ะ ขอให้วิญญาณป้ารี่ไปสู่สุขคติคตินะคะ อาร์ตรักป้ารี่ค่ะ”
นั่นคือกระแสตอบกลับด้วยความคารวะในประชาสังคมออนไลน์ต่อการจากไปและอำลาอาลัยให้กับ เชอร์รี่ เศวตนันทน์ ศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะการแสดง (ดนตรีสากล) สาขาย่อย เพลงไทยสากล-ขับร้อง ปี 2532 หรือเมื่อ 29 ปีที่แล้ว โดยคำประกาศเกียรติคุณ ว่า
นางเชอร์รี่ เศวตนันทน์ (สวลี ผกาพันธุ์) เกิดเมื่อวันที่ 6 ส.ค. 2474 ที่กรุงเทพมหานคร มีผลงานด้านศิลปะการแสดงหลายแขนงกล่าวคือการแสดงละคร การขับร้องเพลงไทยสากล และเพลงสากลตั้งแต่อายุ 17 ปี จนปัจจุบัน
ด้านการแสดงละครได้แสดงติดต่อกันให้คณะละครเวทีหลายคณะ โดยเป็นผู้แสดงนำฝ่ายหญิง ซึ่งเป็นบทที่ต้องแสดงและร้องเพลงด้วย ต่อมาเมื่อละครเวทีได้คลายความนิยมลงได้แสดงและพากย์ภาพยนตร์หลายเรื่อง เมื่อมีสถานีโทรทัศน์เกิดขึ้น จึงได้มาแสดงละครและร้องเพลงทางโทรทัศน์
ผลงานดีเด่นเป็นพิเศษ คือ การขับร้องเพลงนั้น มีผลงานที่บันทึกแผ่นเสียงไว้ไม่น้อยกว่า 1,500 เพลง และได้รับพระราชทานรางวัลแผ่นเสียงทองคำถึง 4 ครั้ง นับเป็นนักร้องหญิงที่ได้รับพระราชทานแผ่นเสียงทองคำมากที่สุดและได้รับความนิยมอย่างสูงสุดเช่นกัน
นอกจากการร้องเพลงเป็นอาชีพแล้ว ยังร้องเพลงเพื่อการกุศลและในงานสังคมต่างๆ มาโดยตลอด นับว่าเป็นศิลปินที่ใช้ผลงานทางศิลปะให้ความบันเทิงและจรรโลงใจของคนในสังคมตลอดมา &O5532;