เมื่อสามีแสนดี มีชู้...จะรับมืออย่างไร?

โดย ดร.พงษ์รพี บูรณสมภพ  ภาพ : อีพีเอ

 ได้อ่านโพสต์อันหนึ่ง เป็นเรื่องของผู้หญิงที่สามีมีชู้มาหลายปี แต่ด้วยความที่เป็นแม่บ้าน ได้แต่เลี้ยงลูกไปวันๆ ไม่ได้ไปไหน เลยไม่เคยสงสัยหรือซักถาม

 ชู้เป็นสาวกว่าตัวเองหลายปี พอมาทราบเรื่องโดยบังเอิญ สามีจึงบอกยุติ แต่ฝ่ายหญิงไม่ยอม คอยตามตื๊อเพื่อให้ยอมรับและสานต่อความสัมพันธ์ ทั้งเสียเงินเสียทองไปกับผู้หญิงคนนั้นจำนวนมาก จนก่อหนี้ให้ที่บ้าน ที่ภรรยาตัวจริงต้องรับเคราะห์ดูแล

 บอกลูกตัวเองก็ไม่ได้ เพราะอาจเครียด เนื่องจากกำลังสอบเข้ามหาวิทยาลัย และมีนิสัยอ่อนไหวง่ายอยู่แล้ว จึงยังรับมือกับปัญหาหนักๆ ของพ่อแม่ไม่เป็น เพราะทั้งคู่เลี้ยงดูแบบตามใจ ไม่เคยต้องเจอปัญหาหนักใจอะไรด้วยตัวเอง เนื่องจากเป็นลูกสาวคนเดียวของบ้าน และอาจซึมเศร้าได้ ถ้าทราบความจริงของพ่อตัวเอง

 ได้อ่านแล้วก็เห็นใจ เพราะผมเจอเคสแบบนี้ประจำ ส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิงวัยกลางคน ที่ไม่เคยรับมือกับสามีแสนดี ที่จู่ๆ ก็เปลี่ยนไปเป็นคนที่เหมือนไม่เคยรู้จักมาก่อน จากที่ไว้ใจ ให้ใจ ต้องทำใจ อีกทั้งระแวงว่า เมื่อมีครั้งแรกแล้ว จะมีครั้งต่อไปอีกหรือไม่?

 หลายคนร้องไห้อยู่ทุกวัน อยากไปจากโลกจากทุกคน แต่ทำไม่ได้ เพราะภาระยังค้ำคออยู่ เล่าให้ใครฟังก็ลำบาก พานจะทำให้เรื่องบานปลายมากกว่าเก่า

 ผู้ชายส่วนใหญ่จะไม่ค่อยอยากยอมรับ เพราะตัวเองก็ยังไม่พร้อมไปอยู่กับผู้หญิงใหม่ ยังรักและผูกพันกับภรรยาของตัวเอง และอยากกลับมาเห็นหน้ากันพ่อแม่ลูกเหมือนเก่า แต่มันกลายเป็นเหมือนเพื่อนกันมากกว่า ความผูกพันยังมี แต่ใจเริ่มหันไปหาสาวๆ รุ่นลูก เพราะความอดใจไม่ไหว เลยพยายามลากทุกอย่างให้มันไปด้วยกันให้ได้ และพยายามหาวิธีปกปิด แต่ท้ายสุดก็ปิดไม่อยู่ ส่วนใหญ่เกิดจากบริหารเงินไม่ทัน จนหลายคนเป็นหนี้ ชีวิตพัง ไม่ใช่แค่เรื่องความสัมพันธ์ แต่พานไปถึงเรื่องเงินๆ ทองๆ จนพอตัน ภรรยารับรู้เอาทีเดียวทุกเรื่อง ยิ่งทำให้ทุกอย่างแก้ยากและปวดใจเพิ่มขึ้น

 ทั้งเจ็บใจที่คนรักหักหลัง ทั้งปวดใจที่ต้องมารับหนี้ที่ตัวเองไม่ได้ก่อ และยังต้องประคองครอบครัวให้ไปต่อ อายสังคมก็อาย หันไปพึ่งใครก็ยาก ยิ่งดูยิ่งตัน ตันแทบทุกทาง เลิกก็ไม่ง่าย อยู่ด้วยก็ไม่ไหว

 แล้วทางออกคืออะไร? ผู้หญิงวัยนี้หลายคนจะอับอาย เจ็บปวด โมโห จนอาจเผลอทำอะไรเกินเลยจนปัญหาแก้ยากกว่าเก่า วิธีที่ดีที่สุดเมื่อต้องเจอกับภาวะทุกข์แสนสาหัสแบบนี้คือ

1.ทำใจให้เข้มแข็งเพื่อรับมือกับความจริง

 ส่วนใหญ่ผู้หญิงที่เคยพึ่งสามีเป็นเหมือน “​ที่พึ่งทางใจ” จะรับมือยาก เพราะไม่เคยใช้ชีวิตด้วยตัวเอง และพึ่งกำลังใจจากตัวเองจริงจัง แต่ถ้าสามีไปถึงจุดที่ไม่เหลือความรักมานานแล้ว มีแต่ความเป็นเพื่อน เราเองอาจจะต้องตื่นจากฝันว่า ความรักมันหมดแล้ว เขาไม่ได้อยากเป็นคู่รัก แต่อาจอยากแค่เป็นเพื่อน

 ส่วนเราต้องคิดว่า จะมองเขาเป็นแค่เพื่อนและปล่อยเขาไปจากใจได้หรือไม่? อย่างไร? ส่วนจะยังอยู่บ้านเดียวกันหรือแยกออกไปทันที อาจต้องดูตามความเป็นจริง แต่ใจเราต้องเข้มแข็งรับมือกับการเปลี่ยนแปลงให้ได้ก่อนเป็นอันดับแรก

2.รับมือกับปัญหาการเงินและปัญหาข้างเคียงอย่างฉลาดที่สุด

 นั่งลงคุยกันทันทีเรื่องเงินๆ ทองๆ เพราะสิ่งที่ผู้ชายต้องยอมรับคือ เขาเป็นคนก่อปัญหา ภาระหนี้สินต่างๆ ควรรีบจัดการให้กระทบครอบครัวน้อยที่สุด เพราะเรายังต้องเป็นที่พึ่งให้ลูกและต้องดูลูกให้เขาไปถึงฝั่ง

 ส่วนลูกนั้น ค่อยๆ ให้เขารับรู้ความจริง แต่ให้เขาเห็นว่า พ่อแม่ยังสามารถร่วมดูแลเขาได้ และยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ในที่สุด แต่อาจต้องค่อยๆ ใช้เวลาปรับตัว

3.ทั้งสองฝ่ายต้องเลือกให้ชัดเจน แต่ฝ่ายที่เป็นเหยื่อมักต้องกล้าตัดสินใจก่อน

 ผู้หญิงก็มีหลายประเภท บางรายก็รับมือได้ ถ้าผู้ชายไม่มีบ้านสองเป็นเรื่องเป็นราว (เป็นแค่คู่นอน) แต่ส่วนใหญ่รับไม่ได้ ทั้งสองฝ่ายต้องเลือกให้ชัด เพราะส่วนใหญ่ฝ่ายชายจะพยายามเอาใจทั้งสองด้าน ปลอบไปปลอบมาเพราะหวังว่าตัวเองจะประคองสภาพแบบนี้ไปได้ในที่สุด ผู้หญิงเองควรเป็นฝ่ายชัดเจน อย่ารอให้อีกฝ่ายตัด สินใจ เพราะส่วนใหญ่มักทำไม่ได้

4.อภัยได้ แต่อีกฝ่ายต้องแสดงความเสียใจและความรับผิดชอบชัดเจนเช่นกัน

 การอภัยไม่ใช่ใบเบิกทางให้ทุกอย่างเป็นเหมือนเดิม เพราะท้ายสุดจะยิ่งอภัยไม่ได้ พานขมขื่นหนักกว่าเก่า เพราะเรื่องเพศไม่เข้าใครออกใคร หากได้เผลอแล้ว มันเกิดได้ซ้ำๆ ดังนั้น การอภัยควรเกิดเมื่ออีกฝ่ายแสดงความเสียใจต่อเรื่องที่เกิดขึ้น และแสดงความรับผิดชอบตามที่ตกลงกันชัดเจน และเราต้องมองการอภัย ไม่ใช่ความพ่ายแพ้ แต่เป็นการซื้ออิสรภาพให้ตัวเอง ไม่ต้องเจ็บช้ำซ้ำๆ กับการคอยระแวงว่าจะเป็นเหยื่ออีกเมื่อไรมากกว่า

5.ค่อยๆ ทำใจเป็นเพื่อนให้ได้ในที่สุด (ถ้าเขารับผิดชอบชัดเจนต่อสิ่งที่ก่อไว้)

 เพราะเรายังต้องดูแลลูกร่วมกัน เมื่อเราเข้าสู่วัยกลางคน ความรักมันอาจผันไปสู่ความเข้าใจ ชีวิตเรายังมีทางเลือก มีคนให้รักได้อีก อาจไม่ต้องเป็นสามี แต่เป็นเพื่อนเก่า เป็นญาติ เป็นคนที่รู้จักกันที่ทำงาน หรือสถานปฏิบัติธรรม ฯลฯ ละความเกลียดให้ไวที่สุด เพราะความเกลียดมีแต่ส่งผลลบต่อสุขภาพจิต ผมเห็นหลายคู่แม้เลิกรากันด้วยการมีชู้ แต่ท้ายสุดก็ปรับตัวกลับมาเป็นเพื่อนกันได้ 

ยอมรับนะครับ ว่าเป็นบทความที่เขียนยาก จริงๆ ผมอยากให้ทุกคู่กลับมารักกัน อภัยกัน และรักเดียวใจเดียว ไม่ต้องหย่าร้าง แต่ในยุคที่สภาพสังคมเปลี่ยน คนมีอิสระ และมีทางเลือกชีวิตมากและหลากหลายขึ้น จึงไม่อยากเดินในทุ่งลาเวนเดอร์แบบคนโลกสวย และอีกอย่างเพื่อความเป็นธรรม จริงๆ แล้วปัจจุบันฝ่ายหญิงที่ทำกับฝ่ายชายก็เยอะไม่แพ้กัน บทความนี้จึงสามารถเอาไปปรับใช้กับฝ่ายสามีที่ถูกภรรยาทำร้ายได้เช่นกัน