นักการเมืองที่ดี

แม้รัฐธรรมนูญฉบับปี 2559 จะถูกปรามาสว่ามีเจตนาแฝงหวังตัดตอนนักการเมืองบางจำพวก ตลอดจนมีความประสงค์จะเตะสกัดพรรคการเมืองขนาดใหญ่ไม่ให้มีโอกาสผูกขาดทางการเมืองก็ตามที

แต่นับจากนี้ไปผู้ประสงค์จะเป็นนักการเมืองอาชีพจำเป็นต้องมีคุณสมบัติที่ดีพร้อมมากกว่าที่แล้วๆ มา นั่นเพราะประชาชนมีความตื่นตัวทางการเมืองสูง และต้องการเห็นนักการเมืองอาสาเข้ามาบริหารประเทศและเป็นตัวแทนมีความรับผิดชอบสูงกว่านักการเมืองที่มีพฤติกรรมย่ำแย่เช่นในอดีตที่แล้วมา

ปฏิเสธไม่ได้ว่าทุกสังคมย่อมต้องมีระบบตัวแทนเข้าไปทำหน้าที่บริหารบ้านเมือง และการปกครองในระบอบประชาธิปไตยก็จำเป็นต้องใช้กลไกการเลือกผู้แทนเข้าไปทำหน้าที่ ซึ่งมีกติกากำกับบทบาทเหล่านั้นไว้ในบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญชัดเจน

อย่างไรก็ดี ตลอดช่วงการเปลี่ยนผ่านจากระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์มาสู่สังคมประชาธิปไตย กล่าวได้ว่าประเทศของเรายังไม่สามารถออกแบบระบบการปกครองให้สอดคล้องกับสังคมการเมืองไทย และระบอบที่ว่าก็ยังสร้างปัญหาความขัดแย้งและการแย่งชิงอำนาจของกลุ่มผลประโยชน์ทางการเมืองไม่จบไม่สิ้น

ดังนั้น ข้ออ้างในการล้มล้างรัฐธรรมนูญและการแก้ไขรัฐธรรมนูญในแต่ละครั้ง จะเห็นได้ว่ามีต้นเหตุมาจากความไร้ประสิทธิภาพของนักการเมืองในฐานะผู้ทำหน้าที่การบริหารราชการแผ่นดินที่ไม่เป็นที่ยอมรับ

บทเรียนความล้มเหลวของการเมืองไทยจึงวนเวียนอยู่กับการสลับสับเปลี่ยนหน้าตาของนักการเมืองที่คาดว่าจะเป็นคนดีและมีความสามารถในการบริหารประเทศ แต่แล้วเราก็จะพบว่าการเฟ้นหานักการเมืองอาชีพที่มีความซื่อสัตย์สุจริต ยึดประชาชนที่เป็นที่ตั้งและมากความสามารถในการนำพาประเทศสู่สังคมอารยะนั้นเป็นเรื่องยากยิ่ง

ฉะนั้น การเลือกตั้งผู้แทนที่จะมีขึ้นนับจากนี้ จำเป็นต้องได้นักการเมืองที่มีคุณสมบัติเพียบพร้อมในระดับน่าพึงพอใจ ในเบื้องต้นผู้แทนเหล่านั้นจะต้องมีความศรัทธาในระบอบประชาธิปไตย ไม่ฝักใฝ่การใช้อำนาจเผด็จการสำหรับการแก้ปัญหา เข้าใจถึงคุณค่าและส่งเสริมการมีเสรีภาพและให้สิทธิเสรีภาพแก่ประชาชน ไม่แทรกแซงการทำหน้าที่ของสื่อมวลชนในฐานะผู้ทำหน้าที่ถ่วงดุลและตรวจสอบการทำงานของรัฐ

นอกจากนั้นแล้ว นักการเมืองที่ดีต้องมีจริยธรรม ยึดมั่นและธำรงไว้ซึ่งความถูกต้องดีงาม ไม่ใช้อำนาจที่ได้มาไปในทางมิชอบหรือเอื้อประโยชน์แก่พวกพ้อง

นักการเมืองหรือผู้นำทางการเมืองที่ดีต้องกล้ายอมรับหากการดำเนินนโยบายนั้นเกิดความผิดพลาด และพร้อมจะแสดงสปิริตลาออกหรือขอโทษประชาชนจนกลายเป็นธรรมเนียมปฏิบัติทางการเมือง

ที่สำคัญยิ่ง ผู้นำที่จะแบกภาระการบริหารบ้านเมืองนั้นต้องมากด้วยวิสัยทัศน์ อันจะนำไปสู่การกำหนดยุทธศาสตร์ชาติ เพื่อสร้างเครื่องมือให้นโยบายการพัฒนาบ้านเมืองประสบความสำเร็จ และมีความยั่งยืนถาวร

หากขาดเจตจำนงทางการเมืองที่แน่วแน่ และขาดอุดมการณ์ทางการเมือง ปฏิเสธการมีส่วนร่วมของประชาชน ฝักใฝ่ในอำนาจนิยม และไม่ศรัทธาต่อระบอบการปกครองที่ให้อำนาจประชาชนเป็นใหญ่เสียแล้วแต่ต้น บุคคลเหล่านั้นก็มิสมควรอย่างยิ่งที่จะผลักดันตัวเองเข้ามาทำหน้าที่นักการเมืองที่ทุกคนพึงปรารถนา

ไม่เช่นนั้นสังคมไทยก็จะย่ำบทเรียนอยู่กับนักการเมืองน้ำเน่า และระบอบประชาธิปไตยจอมปลอมไปอีกยาวนาน n