เขาเรดาร์ 2560

โดย ปริญญา ผดุงถิ่น

ผมเพิ่งกลับจากไปถ่ายรูปเหยี่ยวอพยพของฤดูกาลนี้ ที่เขาเรดาร์ อ.บางสะพาน จ.ประจวบคีรีขันธ์ หลังจากว่างเว้นไม่ได้ไปตรงนี้มานานหลายปี

จริงๆ อยากไปเขาดินสอ จ.ชุมพร มากกว่า แต่ผมและเพื่อนร่วมทริปสุขภาพไม่สมบูรณ์พอกัน หากต้องตรากตรำขับรถไกลกว่า และต้องปีนเขาชันๆ ดูจะทรมานบันเทิงเกินไป จึงย้ายวิกมาที่ที่รถแล่นถึงเลยแบบเขาเรดาร์

แต่เอาเข้าจริง ก็ต้องใช้ความบักอึ้ดอยู่ดี ขับรถกลางดึกจาก กทม. ไปถึงที่พักตอนตีสอง นอนหลับๆ ตื่นๆ (หนักไปทางไม่หลับ) พอตีห้าครึ่งก็ลุก ขับรถอีกเกือบชั่วโมงไปเขาเรดาร์

วันรุ่งขึ้นทำซ้ำแบบเดิม คราวนี้ตื่นตีห้า เช้ายิ่งกว่าเดิมเสียอีก บางคนอาจบอกเฮ้ย จะรีบอะไรขนาดนั้น นี่มันเช้าอย่างกะออกดูนกป่าเลยนิ เหยี่ยวบินอพยพตอนแดดร้อนๆ ไม่ใช่หรือ?

ตอบว่า ที่ต้องขยันขนาดนี้ เพราะผมตั้งเป้าที่จะถ่ายรูปให้สวยเป็นหลัก รอลูกฟลุกจากเหยี่ยวขยันบินแต่เช้าบางตัว ซึ่งมันจะมาต่ำๆ ท่ามกลางแสงเงาสวยงาม

ผมจึงไปถึงเขาเรดาร์ ตั้งแต่หมอกยังลอยอ้อยอิ่งในสวนปาล์มแถวตีนเขากันเลยทีเดียว The Early Bird Gets The Worm ฉันใด The Early Bird Photographer Gets The Hawk ฉันนั้น (คาถาท่องสู้ความง่วง)

ถูกที่ถูกเวลา คือกุญแจสำคัญมากๆ ในการถ่ายนกถ่ายสัตว์ ในส่วนของผมเอง ได้จัดการทุกอย่างถูกต้องแล้ว แต่เอาเข้าจริง เหยี่ยวก็ไม่ได้ให้ความร่วมมือเท่าไร

วันแรก แดดแผดเผาสุดโหด แต่เหยี่ยวกลับมาน้อย สายข่าวบอกว่ามีฝนตกหนักแถวเพชรบุรีและประจวบฯ ตอนบน สกัดการบินอพยพไว้ ครั้นมีบินมาบ้างก็สูงลิบในม่านเมฆ

วันที่สองต่างกันมาก แดดหุบ เย็นสบาย จุดประกายความหวังคงจะได้ "ช็อตแห่งวัน" บ้าง โดยเฉพาะเหยี่ยวผึ้ง (Oriental Honey Buzzard) ซึ่งอยู่ในช่วงฮอตของพวกมันพอดี แต่ก็เงิบอีก มีโผล่มาในระยะสอยแค่ตัวเดียว หม่นๆ ไกลๆ

ช่างภาพนกหลายคนชอบกิจกรรมถ่ายเหยี่ยวอพยพมาก ทั้งที่ต้องกรำแดดจน ผิวไหม้ คนอื่นผมไม่ทราบเหตุผลว่าเพราะ อะไรถึงชอบ แต่ผมชอบเพราะว่าการถ่ายรูป Bird in Flight นี่มันสนุกสุดๆ เป็นความ ท้าทายฝีมือในการถ่ายภาพ ต้องแพนกล้อง จับโฟกัส ลั่นชัตเตอร์ ให้ทันกับความไว ความฉวัดเฉวียน

การถ่ายเหยี่ยวบิน คือ การทำให้กล้องแรงๆ เลนส์โตๆ ได้ใช้งานเต็มสมรรถนะ คุ้มค่าเงินที่จ่ายไป ส่วนคนถ่ายก็ได้ฝึกทักษะ และได้ความเร้าใจเป็นการตอบแทน